Χωρίς βαρβάρους
18:08 - 01 Μαρτίου 2016
Οι αποκρατικοποιήσεις έμειναν στο έλεος μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, συνδικαλιστικών κορόνων και πολιτικής αναποφασιστικότητας. To ΓεΣΥ έχει καταστεί έρμαιο συμφερόντων ασφαλιστικών, κομμάτων, εργαζομένων και πολιτικών συμφερόντων. Η αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός του δημοσίου αποτελούν σχέδια τα οποία έχουν πλέον σκονιστεί στα συρτάρια των προεκλογικών εξαγγελιών.
Την ίδια ώρα η Κύπρος χάνει ευκαιρίες για εύκολη πρόσβαση σε φθηνό δανεισμό, επιλέγοντας –μοιραία- τη σαφώς ακριβότερη οδό των διεθνών αγορών, της αβεβαιότητας και του επισφαλούς περιβάλλοντος, το οποίος καθορίζεται από τις ταραχώδεις, διεθνείς συνθήκες.
Η Κύπρος, αφού για δύο χρόνια ήταν με το ένα πόδι εντός και με το ένα εκτός Μνημονίου κατέληξε τελικώς στις ιδιαίτερα δυσμενείς και επώδυνες αποφάσεις του Eurogroup του 2013. Μειώσεις μισθών και ωφελημάτων, περιορισμός κοινωνικών παροχών, πάγωμα θέσεων εργασίας, κλείσιμο της Λαϊκής, κούρεμα καταθέσεων, περιοριστικά μέτρα και δεσμεύσεις για ένα φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων συνθέτουν τα κομμάτια του δύσκολου παζλ που η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεσμεύτηκε να στήσει.
Δυστυχώς τόσο η κυβέρνηση όσο και η Βουλή έχουν ακολουθήσει την πεπατημένη, δηλαδή την υποταγή σε αυστηρές επιταγές δανειστών, όταν μάλιστα αυτές τίθενται επιτακτικά και χωρίς χρονικό περιθώριο για συζητήσεις ή εναλλακτικές. Στην πορεία και αφού έχουν περάσει τα δύσκολα, αρχίζουν οι εκπτώσεις. Οι εκπτώσεις στον χρόνο υλοποίησης, οι εκπτώσεις σε επίπεδο πολιτικών αποφάσεων, οι εκπτώσεις έναντι δεσμεύσεων για καθοριστικής σημασίας πολιτικές.
Έχει, δυστυχώς, περίτρανα αποδειχτεί ότι εάν δεν μας βάλουν το μαχαίρι στο λαιμό ή το πιστόλι στον κρόταφο (όπως συχνά αρέσκονται να λένε οι πολιτικοί), εάν δεν μας πουν ότι δεν υπάρχουν επιλογές και ότι δεν υπάρχει ούτε καν χρόνος για συζήτηση αποφάσεις δεν λαμβάνουμε. Αυτό έχει οδηγήσει σε πολλές, ευφάνταστες και μοιραία ανεφάρμοστες ιδέες, όπως αυτές που ακούστηκαν κατά την εβδομάδα που μεσολάβησε των δύο συνεδριάσεων του Eurogroup, το 2013.
Και επειδή το Μνημόνιο ολοκληρώνεται όπως και οι υποχρεώσεις της Κύπρου έναντι των δανειστών, δανείζομαι λόγια από το ποίημα του Καβάφη «Περιμένοντας του Βαρβάρους». «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».