Παπαγεωργίου: Η κοινωνική ανισότητα σε τριτοκοσμικά επίπεδα

Πραγματική ανάπτυξη παρουσιάζουν ορισμένοι κλάδοι της οικονομίας, υποστηρίζει σε συνέντευξή του στο InBusinessNews ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Πάμπος Παπαγεωργίου, υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι αυτό που έχει σημασία είναι το πώς κατανέμεται η εν λόγω ανάπτυξη.

Υπογραμμίζει ότι η κοινωνική ανισότητα στην Κύπρο έχει φτάσει σε τριτοκοσμικά επίπεδα, ενώ θεωρεί ότι μαγικές συνταγές για την ανάπτυξη δεν υπάρχουν. Ο κ. Παπαγεωργίου εισηγείται ότι χρειάζεται ένας πιο ενεργός ρόλος του κράτους και μια πιο δίκαιη κατανομή του εισοδήματος. Αναφορικά με τα «κόκκινα δάνεια», ο κ. Παπαγεωργίου σημειώνει ότι έπρεπε να υπάρχει εξαρχής ένας οργανισμός με κρατική συμμετοχή αλλά κυρίως με ιδιωτικά κεφάλαια που θα ασχολείτο εξειδικευμένα με αυτά.

Η Κύπρος εξέρχεται σύντομα του μνημονίου, ενώ η οικονομία μας φαίνεται να επανέρχεται σε θετική πορεία. Θα λέγατε ότι διαψεύδονται οι εκτιμήσεις του ΑΚΕΛ για ένα μνημονιακό φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα βγαίναμε από μέσα;
Πρέπει κάποιος να δει τι ζημιά έγινε αυτά τα χρόνια και αν πράγματι υπάρχει γενική ανάκαμψη. Μια οικονομία με 2 % συνολική αύξηση στο ΑΕΠ και αρνητικό πληθωρισμό κοντά στο -2% στην πραγματικότητα έχει σχεδόν μηδενική αύξηση στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Ναι, κάποιοι κλάδοι της οικονομίας παρουσιάζουν αληθινή ανάπτυξη. Όμως το ζήτημα είναι αν διαχέεται και πως κατανέμεται αυτή η ανάπτυξη. Ποιοι επωφελούνται και ποιοι δεν επωφελούνται. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα σε τρία χρόνια εφαρμογής των πολιτικών λιτότητας η κοινωνική ανισότητα στην Κύπρο έχει φτάσει σε τριτοκοσμικά επίπεδα. Είχαμε στην Κύπρο την πιο μεγάλη επιδείνωση σε εισοδηματική ανισότητα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές της Eurostat. Η ανάπτυξη υπάρχει μόνο για μερικούς προνομιούχους. Οι υπόλοιποι άνθρωποι στην Κύπρο μετά δυσκολίας τα βγάζουν πέρα ή δυστυχούν.

Η Κυβέρνηση ξεκαθαρίζει πως και μετά την έξοδο της από το μνημόνιο, επιβάλλεται να συνεχιστεί η συνετή οικονομική πολιτική. Ωστόσο, κάποιες επαγγελματικές ομάδες, συνεπικουρούμενες και από το κόμμα σας, άρχισαν ήδη να επαναφέρουν αξιώσεις του παρελθόντος που οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή. Είναι αυτό υπεύθυνη πολιτική προσέγγιση;
Για εμάς δεν είναι όλα τα αιτήματα εξαρχής σωστά. Όπως δεν είναι όλα εξαρχής λάθος όπως θέλουν να πιστεύουν οι νεοφιλελεύθεροι. Διότι αν εξ ορισμού είναι λάθος να διεκδικούν οι εργαζόμενοι, τότε γιατί να μην χάσουν ότι τους έχει μείνει και να εργάζονται σε συνθήκες και μισθούς Μπαγκλαντές; Η εντύπωση ότι μια οικονομία είναι πιο ανταγωνιστική όταν οι μισθοί είναι χαμηλοί είναι εντελώς λανθασμένη. Και εν πάση περιπτώσει, μόνον αν κάποιος κατοικούσε σε άλλον πλανήτη και ήρθε τελευταία επίσκεψη στη γη, θα απέδιδε την οικονομική καταστροφή στους εργαζόμενους.  Καλά, ούτε τραπεζίτες υπήρξαν που σκόρπισαν δισεκατομμύρια, ούτε διαπλοκή και διαφθορά;
Υπήρξαν υπερπρονόμια σε κάποιους τομείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Ίσως να υπάρχουν και σήμερα. Αφορούν όμως μια μικρή μειοψηφία. Η συντριπτική πλειοψηφία από τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα είτε έχασαν τη δουλειά τους είτε είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται σημαντικά. Δεν φτάνει που οι άνθρωποι αυτοί υφίστανται τα πάνδεινα, ας μην τους φορτώσουμε και τις ευθύνες της κρίσης!

Ποιες προκλήσεις θα αντιμετωπίσει η κυπριακή οικονομία το προσεχές διάστημα; Ποια είναι η δική σας συνταγή για την ανάπτυξη;
Πρώτα- πρώτα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι συνέπειες της κρίσης δεν πρόκειται να περάσουν γρήγορα γιατί ήταν κυρίως κρίση υπέρμετρης πιστωτικής επέκτασης, υπερδανεισμού δηλαδή και κατάρρευσης της χρηματοπιστωτικού τομέα που επηρέασε συνολικά την οικονομία και πιο έντονα κάποιους κλάδους. Άρα για μια μεγάλη περίοδο τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα προσπαθούν κυρίως να μειώσουν το χρέος τους, αντί να καταναλώνουν ή να επενδύουν. Επιπλέον, το κούρεμα αλλά και η πολιτική λιτότητας έχουν κάνει χειρότερη μια ήδη κακή κατάσταση. Θεωρώ πολύ σημαντικό να αποκατασταθεί σε κάποιο βαθμό η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών. Αυτό σημαίνει λιγότερη ανεργία και καλύτερους μισθούς για να τονωθεί και η εσωτερική ζήτηση.
Η καλύτερη συνταγή για γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας είναι να υπάρξει μια λειτουργική λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Όμως η λύση εξαρτάται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες, τον εξής ένα: Τουρκία. Άρα πρέπει να δούμε πως η οικονομική πολιτική θα προωθήσει την ανάπτυξη. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, όμως σίγουρα με συνεχή λιτότητα δεν έρχεται ανάπτυξη. Χρειάζεται ένας πιο ενεργός ρόλος του Κράτους και μια πιο δίκαιη κατανομή του εισοδήματος για να έχουμε ελπίδες επιστροφής σε σταθερή ανάπτυξη.

Μιλάτε για ανάπτυξη ωστόσο μπλοκάρετε τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες σύμφωνα με την Κυβέρνηση, είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Τι θα απαντούσατε;
Σήμερα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΑΗΚ και της CYTA είναι η μεγάλη πλειοψηφία των κομμάτων αλλά και του κόσμου. Αυτό που επείγει είναι ο εκσυγχρονισμός αυτών των οργανισμών για να σταματήσουν τα όποια φαινόμενα διαφθοράς ή χαμηλής παραγωγικότητας, τα οποία είναι υπαρκτά  και όχι η άρον -άρον η πώληση τους.
Τι έχει να κερδίσει ο πολίτης αν πουλήσουμε αυτούς τους ημικρατικούς και φτιάξουμε στη θέση τους ιδιωτικά ολιγοπώλια; Βλέπουμε τι έγινε στον τραπεζικό τομέα, τι γίνεται στον τομέα των καυσίμων. Τα ιδιωτικά ολιγοπώλια θα λειτουργήσουν εις βάρος του κύπριου καταναλωτή, όχι υπέρ του. Ακόμα όμως και αν κάποιος υποστηρίζει τις ιδιωτικοποιήσεις, είναι τώρα η κατάλληλη εποχή; Αυτοί που θα αγοράσουν δε θα προσφέρουν καλή τιμή σε συνθήκες οικονομικής στασιμότητας. Όσο για τις επενδύσεις, το ακριβώς αντίθετο μπορεί να συμβεί. Ο νέος ιδιοκτήτης πιθανόν να εξάγει τα κέρδη του για να καλύψει την αρχική  δαπάνη του αντί να τα επενδύει στον οργανισμό που θα αγοράσει.
Και κάτι τελευταίο, αν η έγνοια της Κυβέρνησης και του Συναγερμού είναι ο εκσυγχρονισμός και η ανάπτυξη μέσω ιδιωτικοποιήσεων, τότε γιατί προτείνουν να στείλουν τους σημερινούς υπαλλήλους της CYTA στη δημόσια υπηρεσία η οποία δεν τους χρειάζεται; Ποιον συμφέρει κάτι τέτοιο εκτός από τον ιδιώτη;

Πώς μπορούν να μειωθούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια;
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι περισσότερο σύμπτωμα άλλων προβλημάτων παρά η αιτία των προβλημάτων. Θα πάρει χρόνια να μειωθούν σε συνηθισμένα επίπεδα κι αυτό νοουμένου ότι θα έχουμε ανάπτυξη. Ειδικά μέτρα μπορεί και πρέπει να πάρουμε. Να διαχωρίσουμε εκείνα τα δάνεια που αφορούν απλό κόσμο. Εκεί οι τράπεζες πρέπει να υποστούν κάποιο κόστος γιατί εν μέρει αυτόν τον κόσμο τον παγίδευσαν και τον υπερχρέωσαν. Στα επιχειρηματικά δάνεια  μας έλεγαν ότι με τους νόμους για τις εκποιήσεις και την πακετοποίηση των δανείων θα υπήρχε πρόοδος, όμως το πρόβλημα παραμένει οξύτατο. Τον τελευταίο καιρό, γίνεται δουλειά και υπάρχει πρόοδος με τις αναδιαρθρώσεις, αλλά η προσωπική μου γνώμη είναι ότι για αυτά τα δάνεια έπρεπε να υπάρχει εξαρχής ένας οργανισμός με κρατική συμμετοχή αλλά κυρίως με ιδιωτικά κεφάλαια που θα ασχολείτο εξειδικευμένα με αυτά.