Κρις Παύλου: «Δεν υπήρχε λόγος επέκτασης Λαϊκής σε Ρωσία και Ουκρανία»

Για επενδύσεις που δεν έπρεπε να είχαν γίνει και για έλλειψη εποπτείας από τον Διοικητή της Κεντρικής κατά την επίμαχη περίοδο που έγιναν οι επενδύσεις στο εξωτερικό και οι δανειοδοτήσεις προς το ελληνικό κράτος, κάνει λόγο ο Ειδικός Διαχειριστής της πρώην Λαϊκής, Κρίς Παύλου ο οποίος απαντά μάλιστα και στις επικρίσεις που δέχεται περί κακής διαχείρισης και αλόγιστης σπατάλης. 

Μιλώντας στο InBusinessNews, o κ. Παύλου αναφέρθηκε στις αγωγές που κατατέθηκαν εναντίον της Λαϊκής καθώς και για τις αγωγές της Λαϊκής εναντίον του ελληνικού κράτους, του Βγενόπουλου και άλλων εννέα προσώπων, οι οποίες έχουν υψηλό κόστος. Εκφράζει μάλιστα απογοήτευση για το χειρισμό που τυγχάνει από τους βουλευτές όταν παρουσιάζεται ενώπιον κοινοβουλευτικών  επιτροπών. 

Αχρείαστες επενδύσεις
Αναλαμβάνοντας τη διαχείριση της Λαϊκής Τράπεζας ο Κρις Παύλου διαπίστωσε πως δεν συνέτρεχε λόγος για την Λαϊκή να προβαίνει σε δανεισμό και να επεκτείνει τις δραστηριότητες της σε χώρες όπως Ρωσία, Ουκρανία, Σερβία και Ρουμανία. «Οι επενδύσεις στη Ρωσία και την Ουκρανία έγιναν το 2008. Μα είναι από το 2006 που βλέπαμε τα σύννεφα στην Ευρώπη για την κρίση. Γιατί επεκτάθηκε η Λαϊκή σε αυτές τις χώρες τη στιγμή που είχαμε μια καλή, εξαιρετική τράπεζα στην Αυστραλία η οποία τύγχανε της στήριξης από τους Κύπριους της παροικίας;» ανέφερε ο κ. Παύλου προσθέτοντας πως ήταν μια υγιής τράπεζα χωρίς μη εξυπηρετούμενες χορηγήσεις, ενώ οι Κύπριοι της Αυστραλίας με το ήθος που διαθέτουν, όπως σημειώνει, προτιμούσαν να αυτοκτονήσουν παρά να δανείζονται από την τράπεζα και να μην αποπληρώνουν το δάνειο τους. 

Το εν λόγω υποκατάστημα στην Αυστραλία πουλήθηκε το 2008-2009 και έγιναν οι επενδύσεις στη Ρωσία, Σερβία και Ουκρανία, με τον κ. Παύλου να διερωτάται ποιο ήταν το όφελος από αυτές τις επενδύσεις, τη στιγμή μάλιστα που Ρώσοι έρχονταν στην Κύπρο για να πραγματοποιήσουν τις τραπεζικές τους δραστηριότητες. Χαρακτήρισε, μάλιστα, ετεροβαρής της συμφωνία που έγινε στη Ρωσία καθώς η Λαϊκή αγόρασε το 52% της τράπεζας από Ρώσο επαγγελματία στον οποίο απέμεινε το 48% και στην ουσία ήταν αυτός που έκανε κουμάντο στη διοίκηση της τράπεζας. 

Ερωτηθείς κατά πόσον διαβλέπει οποιεσδήποτε σκοπιμότητες πίσω από τις επενδύσεις της Λαϊκής στο εξωτερικό προς όφελος ατόμων οι οποίοι πήραν τις αποφάσεις, ο κ. Παύλου αρκέστηκε να δηλώσει  «Δεν μπορώ να το θέσω πιο ευθέως. Εγώ δεν βλέπω κανένα λόγο με την εμπειρία που έχω, γιατί η Λαϊκή να επεκταθεί στο βαθμό που επεκτάθηκε». 

Έλλειψη εποπτείας
Παράλληλα, ο Ειδικός Διαχειριστής αναφέρθηκε στο νόμο που κάθε Κεντρικός Τραπεζίτης οφείλει να γνωρίζει, όπως είπε, σύμφωνα με τον οποίον οι χορηγήσεις των τραπεζών υπό τη μορφή δανείων δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 80-85% των καταθέσεων ή σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης το 90%. Η Λαϊκή Τράπεζα, σημείωσε ο κ. Παύλου, χορηγούσε δάνεια που έφθαναν το 140% των καταθέσεων με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να προβαίνει σε δανεισμούς από άλλες τράπεζες για να καλύπτει τη διαφορά ή το κάλυπτε με τα ρωσικά hot money που υπήρχαν. «Αυτό είναι έγκλημα για μένα το οποίο δεν άρχισε το 2013 αλλά το 2009. Αν κάποιος ανατρέξει στις ετήσιες εκθέσεις των τραπεζών, είναι ολοφάνερο το τι γινόταν. Που ήταν ο επόπτης να προβεί στις δέουσες συστάσεις; Πως τους άφησε να κάνουν αυτό το πράγμα;», σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Παύλου. 

Ακόμη ένας νόμος που υπάρχει από απόψεως ρίσκου, πρόσθεσε ο Κρις Παύλου, είναι πως κανένας τραπεζίτης δεν δανείζει πέραν του 15% του κεφαλαίου της τράπεζας σε μια και μόνο φυσική ή νομική οντότητα, διότι σε περίπτωση που δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει ο δανειολήπτης να μην βουλιάξει η τράπεζα. «Στην περίπτωση της Λαϊκής, δανείστηκε το 180% του μετοχικού κεφαλαίου της στην Ελληνική Δημοκρατία. Το κεφάλαιο ήταν €2,5 δισ και δάνεισαν στο ελληνικό κράτος €4 δισ. και όταν πήγε κάτω η Ελληνική Δημοκρατία, τότε ήταν και η αρχή του τέλους για την Λαϊκή».

Κοστίζει η διαχείριση
Κληθείς να σχολιάσει τις επικρίσεις που δέχεται για κακοδιαχείριση και για διαχείριση που κοστίζει ακριβά, ο Ειδικός Διαχειριστής επισήμανε πως δεν επρόκειτο για απλή υπόθεση, αλλά για μεγάλη τράπεζα με €45 δισ. στον ισολογισμό της. «Τα νομικά σημεία είναι τεράστια. Εγώ χειρίζομαι 1.500 αγωγές εναντίον αυτού του γραφείου. Η εντολή που δόθηκε από την Αρχή Εξυγίανσης ήταν όπως οι υποθέσεις αυτές ανατεθούν σε δέκα διαφορετικά δικηγορικά γραφεία. Για να διαχειριστούμε αυτές τις υποθέσεις αντιλαμβάνεστε τα νομικά έξοδα τα οποία θα πρέπει να καταβληθούν». 

Την ίδια ώρα, η Λαϊκή έχει καταθέσει και δύο αγωγές. Η μία αγωγή είναι εναντίον της Ελληνικής Δημοκρατίας, αγωγή η οποία βρίσκεται σε επιδιαιτησία. «Ο λόγος που κάναμε αυτή την αγωγή που είναι για αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων, βασίζεται στη σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας και προνοεί πως η χώρα πρέπει να προσπαθεί να βοηθήσει και όχι να καταστρέψει τον επενδυτή από την άλλη χώρα. Εμείς λέμε ότι δώσαμε €4 δισ. ως επένδυση στο ελληνικό κράτος και δεν μας προστάτευσε. Βρήκα αυτή την αγωγή στο τραπέζι μου η οποία κοστίζει πολλά και θα διαρκέσει για ακόμα δυο χρόνια. Τα νομικά έξοδα για τους δικηγόρους είναι πολλά», ανέφερε ο κ. Παύλου ο οποίος δεν δίστασε να δηλώσει ότι του πέρασε από το μυαλό λόγο κόστους να αποσύρει την αγωγή, αλλά διερωτήθηκε ποιος θα επωμιστεί την ευθύνη σε περίπτωση που υπάρχει έστω και η μικρή πιθανότητα η ετυμηγορία του δικαστηρίου να αποβεί σε όφελος της Λαϊκής. 

Η δεύτερη αγωγή που έχει κατατεθεί είναι του Βγενόπουλου και εννέα άλλων προσώπων. «Εκεί τολμά κανείς να αποσύρει αυτή την υπόθεση; Η εν λόγω υπόθεση άρχισε το 2013 και ακόμη δεν έχει αποφασιστεί για το που θα δικαστεί. Τα νομικά έξοδα είναι αρκετά. Σε περίπτωση που σταματήσω αυτή την υπόθεση λόγω κόστους, θα με κρεμάσουν», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο κ. Παύλου. «Αν μου πουν οι βουλευτές είναι πολλά τα λεφτά και σταμάτα τις αγωγές, τότε θα τους ζητήσω να μου το δώσουν γραπτώς».

Τέλος, ερωτηθείς κατά πόσον τυγχάνει στήριξης για το έργο που καλείται να διατελέσει, ο Ειδικός Διαχειριστής επισήμανε πως υπάρχει στήριξη από μέρους της Αρχής Εξυγίανσης, ενώ δεν δίστασε να εκφράσει την απογοήτευση του για το γεγονός ότι κάθε φορά που βρίσκεται ενώπιον κοινοβουλευτικής επιτροπής, αισθάνεται κατηγορούμενος, κατά την έκφραση του, για τα όσα συνέβησαν στη Λαϊκή.