Και τώρα κυβέρνα (επιτέλους)

Οκτώ μήνες μετά την πρώτη εκλογή του ως πρωθυπουργός της χώρας και δύο μετά τη μεγάλη επικράτηση του «Όχι» στο δημοψήφισμα, ο Αλέξης Τσίπρας επιβεβαιώνει πόσο δημοφιλής είναι με τη νέα του νίκη σε εκλογική αναμέτρηση.

Πάντως, θα πρέπει να τονιστεί πως υπάρχει και μια αόριστη τάση των ψηφοφόρων ή καλύτερα μια τάση ισχυρής συμπάθειας προς τον Αλέξη Τσίπρα. Πήρε την πρωτιά στις εκλογές του Ιανουαρίου με μεγάλη υπόσχεση το «σκίσιμο του Μνημονίου» και εφαρμογή του φιλόδοξου προγράμματος της Θεσσαλονίκης.

Έξι μήνες ανούσιας διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, όπως η τρόικα βαφτίστηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα, πολλές φιλοσοφικού περιεχομένου και περιορισμένης ουσίας δηλώσεις από τον Γιάνη Βαρουφάκη και δράση χωρίς πλάνο, σχεδιασμό και εναλλακτικές φόρτωσαν την Ελλάδα με ακόμη μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια στο ήδη βεβαρημένο χρέος της χώρας.

Το άνευ λόγου και αιτίας δημοψήφισμα ήταν ακόμη ένα επεισόδιο στην κωμωδία της «Πρώτης Φοράς Αριστερά» στην Ελλάδα, η οποία στη συνέχεια αναγκάστηκε να συμφωνήσει το τρίτο και ίσως σκληρότερο Μνημόνιο, το οποίο αποτέλεσε αιτία διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Τσίπρας οδήγησε σε νέες εκλογές, ξεμπέρδεψε όντως με το παλιό, το οποίο ωστόσο ήταν μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Οι Έλληνες απέδειξαν ότι ζητούν η όποια λύση για τη χώρα να είναι εντός ευρώ και μακριά από περιπέτειες στην άγνωστη πορεία ενός εθνικού νομίσματος.

Πλέον, την Ελλάδα περιμένει εξίσου σκληρός δρόμος όπως αυτός που έχει διαβεί τα τελευταία χρόνια, εντός Μνημονίου, με υψηλή ανεργία, φτώχεια, ανεκπλήρωτους στόχους, ξενοφοβικές εξάρσεις και ενώ τα κύματα προσφύγουν όλο και αυξάνονται.

Είναι καθοριστικής σημασίας για την Ελλάδα να καταφέρει να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της στο εξωτερικό, να επαναφέρει τη σταθερότητα στο εσωτερικό και να προχωρήσει –επιτέλους- σε απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές προκειμένου σταδιακά να αρχίσει να κάνει βήματα προς τα εμπρός. Οι δυνατότητες της χώρας είναι μεγάλες. Αυτές αποτυπώνονται στα απανωτά ρεκόρ τουριστικών αφίξεων αλλά και στις ολοένα και αυξανόμενες, διεθνείς πωλήσεις προϊόντων όπως η φέτα και το ελαιόλαδο. Την ίδια ώρα το ανθρώπινο δυναμικό της Ελλάδας, το οποίο αν και γερασμένο, κουρασμένο και με χαμηλά εισοδήματα αποδεικνύει ότι υπάρχουν λύσεις μέσα από την έρευνα και την καινοτομία.

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του έχουν πολλάκις διαμηνύσει ότι θα κυνηγήσουν τη διαφθορά, τη διαπλοκή και τη φοροδιαφυγή. Έχοντας εξασφαλίσει και μάλιστα αδιαμφισβήτητα την εμπιστοσύνη του λαού, αυτό που απομένει είναι από τα λόγια να προχωρήσουν στις πράξεις. Μπορεί το Μνημόνιο να αποτελεί την επιτομή της λιτότητας σε έναν ήδη βασανισμένο και μάλιστα για χρόνια λαό, ωστόσο, αυτά που μπορούν να βελτιώσουν την εικόνα και την κατάσταση της χώρας δεν αφορούν τον απλό κόσμο.

Ο Τσίπρας έχει ανοικτό μπροστά του τον δρόμο για πραγματικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο, στις δομές του κράτους, στη φοροεισπρακτική ικανότητα της Ελλάδας, στην πάταξη της παρανομίας, να βελτιώσει το σύστημα υγείας, να ενισχύσει τη δημόσια παιδεία και να βάλει τις βάσεις για εξορθολογισμό του συνταξιοδοτικού. Όλα αυτά απαιτούν πρόγραμμα και αφοσίωση, κάτι που οι προκάτοχοί του αλλά και ο ίδιος, κατά τους πρώτους μήνες διακυβέρνησής του, απέδειξαν ότι δεν είχαν.

Ας δει λοιπόν ο κ. Τσίπρας πως θα ξεμπερδέψει μια και καλή με τα συνθήματα, τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τον λαϊκισμό κι ας προχωρήσει στην επόμενη μέρα. Μια επόμενη μέρα στο Μνημόνιο, το οποίο αν και σκληρό κυρίως για τον απλό κόσμο, αποδεικνύεται απαραίτητο για την επιβίωση της χώρας και μάλιστα από ανθρώπους που για χρόνια το πολεμούσαν. Ο κ. Τσίπρας είναι ένας από αυτούς και όπως έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τον λαό επιβάλλεται να αναλάβει και τις ευθύνες τους για όλους όσοι τον ψήφισαν (ξανά) αλλά και για τους μισούς, σχεδόν, Έλληνες που έχουν κουραστεί και από τις πολιτικές λιτότητας αλλά κυρίως από τους πολιτικούς της χώρας.