Το management στην ιδιωτική υγεία

Η Κύπρος είναι μια χώρα με αξιόλογες προοπτικές και απεριόριστες δυνατότητες στο θέμα της ιατρικής, δεν είναι άλλωστε λίγα τα παραδείγματα Κυπρίων γιατρών που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Το μοναδικό μιαρό ίσως ακόμα, σημείο αποτελεί το γεγονός ότι απαιτείται πολλή βελτίωση στο θέμα της διαχείρισης των δημόσιων νοσοκομείων σε σχέση με τα ιδιωτικά νοσοκομεία που έχουν δείξει μεγάλη ανάπτυξη. Αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα από μόνο του.

Επί του προκειμένου, στο παρόν στάδιο μάς απασχολεί το management των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων, ένα θέμα που απαιτεί ιδιαίτερο χειρισμό. Κακή διαχείριση και οικονομική δυσπραγία αποτελούν ως επί το πλείστον, τους βασικούς παράγοντες που αρκετές κλινικές έχουν οδηγηθεί στο κλείσιμο τα τελευταία χρόνια.

Στην Κύπρο υπάρχουν δύο στρατόπεδα, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι: Οι μεγάλες κλινικές και οι μικρές. Ο λόγος του διαχωρισμού είναι για να τονίσουμε το εξέχον έργο που έχουν επιδείξει οι μεγάλες κλινικές κατά την πορεία των χρόνων. Διά του λόγου τ’ αληθές, πολλές απ’ αυτές, έχουν πετύχει ανάπτυξη όχι μόνο οικονομική, αλλά περαιτέρω έχουν εμπλουτιστεί με αξιόλογους γιατρούς.

Η διοίκηση αυτών των κλινικών, όπως συμβαίνει στις πλείστες των ιδιωτικών, αποτελείται από διοικητικά άτομα και όχι γιατρούς. Αυτό είναι κάτι πολύ βασικό για τη σωστή λειτουργία. Πολύ απλά γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι κατάλληλοι, γνωρίζουν από διοίκηση επιχειρήσεων και οικονομική διαχείριση. Τουλάχιστον, στα δύο καίρια πόστα, αυτό του διευθυντή και αυτό του οικονομικού διευθυντή. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα κλινικών που το έχουν καταφέρει: Αρεταίειο, Απολλώνιο, Ιπποκράτειο, Υγεία και άλλα. Κατά καιρούς βλέπουμε τις βελτιώσεις που γίνονται όχι μόνο στα θέματα υγείας και αναβάθμισης ιατρικών μεθόδων, αλλά και στις επεκτάσεις κτιρίων, σημάδι της ανθηρής τους ανάπτυξης.

Αντίθετα, μικρές κλινικές, οι οποίες διοικούνται –κυρίως- από γιατρούς, έχουν κλείσει λόγω κακοδιαχείρισης και κακής οικονομικής κατάστασης.

Όταν ψηφίστηκε ο περί Ιδιωτικών Νοσηλευτηρίων (Έλεγχος Ίδρυσης και Λειτουργίας) Νόμος του 2001 (N. 90(I)/2001) ορισμένες κλινικές αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο λόγω δυσπραγίας τους να προσαρμοστούν στις διατάξεις της νομοθεσίας. Από ‘κει και πέρα, το κακό management και το γεγονός ότι δύσκολα βρίσκεται διαθέσιμο προσωπικό για να καλύψει τις ανάγκες των κλινικών, συνέτειναν στην όλη κατάσταση. Με το κλείσιμο κάποιων κλινικών βέβαια, οι γιατροί δεν χάθηκαν, απλώς συμβλήθηκαν σε άλλα νοσηλευτήρια.

Σύμφωνα με τον Έφορο Ιδιωτικών Νοσηλευτηρίων, τα τελευταία πέντε χρόνια παγκύπρια έχουν βάλει λουκέτο 14 ιδιωτικά νοσηλευτήρια, χωρίς να γίνεται αναφορά στους λόγους. Συγκεκριμένα, το 2010 έκλεισαν συνολικά τρεις κλινικές, μία στη Λευκωσία και δύο στη Λεμεσό, το 2011 πέντε, τρεις στη Λεμεσό, μία στη Λάρνακα και μία στην Πάφο. Το 2012, επίσης πέντε, δύο στη Λευκωσία, δύο στη Λεμεσό και μία στη Λάρνακα και το 2013 μία μόνο στη Λευκωσία. Τα τελευταία δύο χρόνια, το 2014 και τα 2015 δεν υπήρξε κανένα κλείσιμο.  

Η ιστορία πάντως, έχει δείξει ότι τα περισσότερα προβλήματα προέρχονται από την έλλειψη οργάνωσης και τη δυσκαμψία που δημιουργεί η γραφειοκρατία. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης αποδίδεται και στην κακοδιαχείριση των υφιστάμενων πόρων, αλλά και η έλλειψη νέων κι η απουσία οργάνωσης. Παρόλα αυτά, είναι γεγονός ότι στην ιδιωτική υγεία τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ’ ότι στη δημόσια.

Ο γιατρός ασκεί ένα λειτούργημα, έχει ένα σπουδαίο έργο να επιτελέσει, γι’ αυτό και πρέπει απερίσπαστα να αφοσιώνεται σ’ αυτό. Μακριά από κερδοσκοπία εις βάρος του ασθενούς και τα γνωστά πλέον «φακελάκια». Ακόμα και στις ιδιωτικές κλινικές, που οι περισσότεροι μέτοχοι είναι γιατροί, το έργο της διοίκησης πρέπει να αφήνεται στα χέρια έμπειρων διοικητικών.

Για βέλτιστο αποτέλεσμα απαιτείται προσεκτική οργάνωση όλων των τμημάτων, από την ομαλή λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας, τη στρατηγική διαχείριση των προμηθειών, τη διαχείριση των φαρμάκων, των κλινών, των αναλώσιμων καθημερινής χρήσης, μέχρι τη διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων. Καλό management ισούται με αύξηση εσόδων και ικανοποιημένους ασθενείς, κακό management ίσον μείωση εσόδων και δυσαρεστημένοι ασθενείς.  
Ρόλος του γιατρού είναι να «διοικεί» την υγεία και όχι την κλινική, η οποία αποτελεί επιχείρηση και ως τέτοια πρέπει να διοικείται από καταρτισμένους managers. Μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι… «όποιος λειτουργεί δύο εκκλησιές της μιας γελά της».