167 μέρες και 24 ώρες

Χρειάστηκαν τρία Eurogroup σε μιάμιση εβδομάδα για να καταλήξει η νέα, αριστερή κυβέρνηση σε μια αρχική συμφωνία με τους δανειστές της, λίγες μόνο μέρες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Αλέξη Τσίπρα.

Μεσολάβησαν πέντε μήνες για να φτάσει η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού, με εκροές καταθέσεων δισεκατομμυρίων, εκτόξευση του ELA, θρυμματισμού του πλεονάσματος του 2014, επιδείνωσης της αγοράς, πτώσης τουριστικών κρατήσεων, έντασης σε πολιτικό επίπεδο εντός και εκτός ελληνικών συνόρων.

Πέντε μήνες μετά την αρχική συμφωνία Ελλάδα και δανειστές έφτασαν στο σημείο «0», ωστόσο, ο Αλέξης Τσίπρας πήρε ακόμη παραπέρα τα πράγματα οδηγώντας τη χώρα σε ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα, για το οποίο ακόμη υπάρχουν ερωτηματικά τόσο για τι πραγματικά ρωτούσε όσο και για το πού τελικώς αποσκοπούσε. Δυστυχώς φάνηκε ότι το δημοψήφισμα και το αποτέλεσμά του ήταν αντίστοιχο με το «Όχι» της κυπριακής Βουλής στην πρώτη πρόταση του Eurogroup το 2013. Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή και μάλιστα δια στόματος Προέδρου Αναστασιάδη και καταστάσεων με… πιστόλι στον κρόταφο.

Με πιστόλι στον κρόταφο βρίσκεται και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος σε έξι μήνες «ξέχασε» το σκίσιμο του Μνημονίου, έπαψε να καταριέται τις αγορές, τους Ευρωπαίους και την «τρόικα» και στρέφεται στον σκληρό –αλλά αναγκαίο όπως αποδεικνύεται- δρόμο του Μνημονίου.

Μεταρρυθμίσεις, αύξηση φόρων, περιορισμός δαπανών και σωσίβιο στις τράπεζες. Άμεσα και αναγκαία βήματα σε ένα ευρύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, είτε ονομαστεί είτε όχι ως Τρίτο Μνημόνιο.

Συζήτηση για το χρέος. Μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα τόσο για την Ελλάδα όσο και για τους δανειστές της. Η χώρα πρέπει να πείσει ότι μπορεί να πατάξει τη φοροδιαφυγή, μπορεί να εξορθολογήσει το συνταξιοδοτικό της και μπορεί να φέρει ανάπτυξη σε μια ταλαιπωρημένη οικονομία, προκειμένου σε μεταγενέστερο στάδιο να μπορέσει να διεκδικήσει –έστω- κάποια ελάφρυνση του χρέους της.  

Όσα μεσολάβησαν διαδραματίζουν τεράστιο ρόλο και για το πακέτο της όποιας τελικής συμφωνίας αλλά και καθορίζουν την πορεία της Ελλάδας, εντός του ευρώ τα επόμενα χρόνια.

Για τη σημερινή κατάσταση, η ευθύνη βαραίνει πολύ τις προηγούμενες κυβερνήσεις της Ελλάδας, κυρίως για όσα δεσμεύτηκαν και δεν έκαναν. Βαραίνει βέβαια και τους δανειστές της χώρας που δεν ανέπτυξαν ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου της πορείας της χώρας, αλλά και στήριξής της σε επίπεδο ανάπτυξης, ενίσχυσης της απασχόλησης και ανακούφισης της βασανισμένης, ελληνικής κοινωνίας.

Βαραίνει όμως και την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία ακόμη και με τις 167 μέρες διακυβέρνησής της επιδείνωσε -σε μεγάλο βαθμό- την ήδη κακή εικόνα της χώρας. Απομένει ένα 24ωρο για να ξεκαθαριστεί εάν η Ελλάδα θα βαδίσει στον δύσκολο, αλλά χαρτογραφημένο δρόμο της λιτότητας ή σε άγνωστα μονοπάτια της δραχμής, του υπερπληθωρισμού και των άγνωστων διαθέσεων για οικονομική στήριξη από κέντρα εκτός Δύσης.