Το κοστούμι

Το κοστούμι τελικά ράφτηκε στα μέτρα  εκείνων που πεισματικά και δογματικά θέλουν να μείνουν κολλημένοι στο παρελθόν.

Σε εκείνες τις φωνές που για χρόνια έμαθαν να απορρίπτουν οτιδήποτε το νέο και πρωτοποριακό που θα έδινε περισσότερες προοπτικές στις επιχειρήσεις, το Εμπόριο, στους καταναλωτές και σε όλη την οικονομία.  Σε εκείνες τις φωνές που θέλουν να επιβάλλουν το ωράριο που εξυπηρετεί τους ιδίους και τις δικές τους ανάγκες και όχι το ωράριο που εξυπηρετεί και βολεύει τους καταναλωτές, που είναι και οι αιμοδότες τους.

Το κοστούμι ράφτηκε τελικά στα μέτρα εκείνων που επειδή τυγχάνει να είναι ιδιοκτήτες καταστημάτων στη Λήδρας και επιθυμούν να λειτουργούν την Κυριακή να μπορούν να το κάνουν και να το διεκδικούν, ενώ οι συνάδελφοι τους στην οδό Ανεξαρτησίας στη Λεμεσό που δεν επιθυμούν να εργάζονται την Κυριακή, θα πρέπει να είναι κλειστοί !!!!!
 
Το κοστούμι ράφτηκε τελικά στα μέτρα όλων εκείνων που για χρόνια έμαθαν να δουλεύουν μέσα από τον προστατευτισμό που φροντίζουν να τους προσφέρουν κάποιοι, εις  βάρος των καταναλωτών.
 
Αυτή την κουλτούρα της εσωστρέφειας, της φοβίας, του εφησυχασμού και της περιχαράκωσης μόνο γύρω από την δική μας την επιχείρηση, χωρίς να μπορούμε να γινόμαστε αποδέκτες μηνυμάτων και ερεθισμάτων που θα δώσουν νέες προοπτικές και νέες αξίες στην κάθε επιχείρηση οποιουδήποτε μεγέθους.
 
Νέων μηνυμάτων που έχουν να κάνουν με τις αλλαγές και τις εξελίξεις που ολοένα και αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Είναι αυτή η προσέγγιση και αυτή η νοοτροπία που οδηγεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στο να κλείνουν και αυτό φαίνεται τα τελευταία χρόνια της κρίσης και όχι τα οποιαδήποτε ωράρια. Ακριβώς γιατί δεν μπορούν να αφουγκραστούν τις αλλαγές και τα μηνύματα της εξέλιξης και της αλλαγής και να προσαρμοστούν με αυτές.

Γι’ αυτό το μεγάλο επιχείρημα που προτάσσουν όλοι οι οποίοι είναι εναντίον της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές ότι δήθεν οδηγεί προς κλείσιμο τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι διάτρητο και δεν στέκει.

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που διακατέχονται από τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία που έχουμε αναφέρει πιο πάνω, οδηγούνται σε κλείσιμο επειδή αδυνατούν να λάβουν τα μηνύματα των καιρών και μένουν πίσω και ουσιαστικά χάνουν το τρένο.

Και όλοι αυτοί που ακούμε να μιλούν για καταστροφή των μικρομεσαίων από την οποιαδήποτε επέκταση του ωραρίου και ειδικότερα οι πολιτικοί, θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι και αυτοί με τη σειρά τους είτε άθελα ή/και ηθελημένα ένεκα σκοπιμοτήτων, οδηγούν με τη στάση τους όλες αυτές τις επιχειρήσεις  στο κλείσιμο γιατί εδώ και χρόνια τώρα ικανοποιούν οποιοδήποτε αίτημα αυτών των επιχειρήσεων δημιουργώντας τους το αίσθημα της ασφάλειας και του εφησυχασμού μέσα από ένα δίχτυ προστασίας που δήθεν τους προσφέρουν.

Επιτέλους ας αντιληφθούμε τις πραγματικότητες και ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια σε αυτό τον τόπο, έστω και τώρα για το συμφέρον όλων.  Αφετηρία όλων των ενεργειών μας από οποιοδήποτε πόστο υπηρετούμε, θα πρέπει να είναι το γενικό καλό και το καλό του συνόλου και όχι κάποιων ομάδων, όποιες και αν είναι αυτές.

Δυστυχώς όμως ναι, το κοστούμι ράφτηκε και σε αυτή την περίπτωση για τους λίγους και στα μέτρα τους.

Το λυπηρό όμως είναι ότι πάλι οι ράφτες και οι μόδιστροι αυτού του κουστουμιού είναι αυτοί που με τις αποφάσεις τους καθορίζουν το μέλλον μας.