The Tsipras effect

Η θεωρία του χάους ή αλλιώς ο αντίκτυπος της πεταλούδας (εάν είναι δόκιμη η εν λόγω μετάφραση για τον όρο butterfly effect) υπαγορεύει ότι μια μικρή αλλαγή  οπουδήποτε μπορεί σε μεταγενέστερο στάδιο ή σε άλλη περιοχή να επηρεάσει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να προκαλέσει το χάος.

Η εκλογή Τσίπρα στην Ελλάδα μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει κάτι ουσιαστικά μεγάλο σε σχέση με τη χώρα και το κεφαλαιώδες ζήτημα του χρέους, αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε πως η πρώτη αντιμετώπιση της νέας κυβέρνησης διεθνώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως θετική. Η αλλαγή, εάν αυτή προκύψει, θα φανεί το επόμενο διάστημα με τις όποιες διαπραγματεύσεις κάνει η Ελλάδα με τους διεθνείς δανειστές της και εάν βεβαίως πετύχει μια πιο ευνοϊκή για τη χώρα συμφωνία. Ευνοϊκό μπορεί να θεωρηθεί η όποια επιμήκυνση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, από τις ήδη υπάρχους συμφωνίες για αποπληρωμές σε χρόνο διπλάσιο από τις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες, ίσως και η όποια ελάφρυνση χρέους μετά μάλιστα τη συμφωνία του 2012 με το «περίφημο» PSI.

Το δεδομένο είναι πως η εκλογή Τσίπρα είχε παγκόσμια προβολή, ήταν ανάμεσα στα πρώτα θέματα των ειδήσεων διεθνώς, ενώ σίγουρα προκάλεσε –έστω και κάποια μερική- ανησυχία στους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας. Δηλώσεις περί διαγραφής χρέους, αύξησης μισθών και διεύρυνσης του δημοσίου τομέα πάνε κόντρα στα μέτρα λιτότητας που η Ευρώπη εφαρμόζει στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.

Μετά την περιοδεία στην Ευρώπη και τις επαφές Τσίπρα και Βαρουφάκη θα ξεκαθαριστούν οι εξελίξεις για την Ελλάδα, αφού οι δηλώσεις, οι δεσμεύσεις (όπως βιώσαμε στην Κύπρο) και οι προεκλογικές εξαγγελίες πόρρω απέχουν από τις πράξεις, τις σκληρές αλλά πολλές φορές αναπόφευκτες λύσεις και την ανάγκη που συνήθως ωθεί σε μη αρεστές πολιτικές.

Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί πως η πρώτη αντίδραση πολιτικών κύκλων στην Κύπρο που αρέσκονται στον λαϊκισμό ήταν θετική έναντι της εκλογής Τσίπρα, με την υποσημείωση πως αφού ο Έλληνας πρωθυπουργός διεκδικεί, ανάλογα μπορεί να πράξει και ο Κύπριος Πρόεδρος.

Βεβαίως και υπάρχουν περιθώρια όταν κάποιος βρίσκεται σε μια διαπραγμάτευση, όπως φυσικά υπάρχουν οι εφικτοί και οι ανέφικτοι στόχοι, οι ρεαλιστικοί και οι φανταστικοί. Η προηγούμενη εμπειρία δείχνει πως η πολιτική στην Κύπρο απέτυχε να διεκδικήσει σωστά, συνετά και με πρόγραμμα. Είτε αναφερόμαστε στο Κυπριακό, είτε στην οικονομία το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αποτυχημένο. Για αυτό ας πάψουν οι συγκυριακοί, δήθεν επαναστάτες να σηκώνουν λάβαρα αγώνων που δεν μπορούν να κάνουν κι ας προσπαθήσουν να υλοποιήσουν τα απλά, τα εύκολα, αυτά που μπορούν να δώσουν έστω και κάποιες μικρές ανάσες και κυρίως μακριά από τον βούρκο της μίζας, της διαπλοκής και του παρασκηνίου που για χρόνια βρίσκονται.

Τον αντίκτυπο της εκλογής Τσίπρα ας τον αξιοποιήσουν και να πάψουν πρόσκαιρα να τον καπηλεύονται. Όσον για τον Έλληνα πρωθυπουργό εννοείται πως ευχόμαστε τα καλύτερα, σε ένα momentum –πάντως- το οποίο φαίνεται ευνοϊκό, ακριβώς γιατί η κρίση διένυσε κάποια χρόνια σκληρής λιτότητας και πλέον όλοι (αριστεροί και δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι ή κομμουνιστές) αναζητούν διεξόδους με κοινό στόχο την ανάπτυξη.

Εάν θα είναι σωτήρια ή καταστροφική η εκλογή Τσίπρα στην εξουσία είναι κάτι που μάλλον σύντομα θα ξεκαθαρίσει, αφού ο χρόνος που είναι χρήμα -όπως λένε- δεν είναι απεριόριστος. Το χάος πάντως άλλοι το δημιούργησαν και ο νέος πρωθυπουργός καλείται να το διαχειριστεί.