O Aναστασιάδης ως μνήμα του Αγίου Νεοφύτου
13:57 - 30 Δεκεμβρίου 2015
Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία, τα θέματα που προκύπτουν και τα ζητήματα που χρήζουν επίλυσης λύνονται με διάλογο και με κάποιες διαδικασίες. Υπάρχουν ειδικές επιτροπές, τεχνοκράτες που ζητούν εισηγήσεις από τους επηρεαζόμενους συνδέσμους και οργανώσεις, εκπονούνται ειδικές μελέτες- τα πορίσματα των οποίων εφαρμόζονται- ενώ υπάρχουν αρμόδια τμήματα για παράπονα. Στην εσχάτη των περιπτώσεων, κάποιος ακολουθεί τη νομική οδό.
Στην Κύπρο όμως δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά. Ή μάλλον χρησιμοποιούνται επιλεκτικά κάποιοι τρόποι από τους προαναφερθέντες. Η κυπριακή νοοτροπία θέλει τον καθένα να τηλεφωνεί σε βουλευτή και να του εκφράζει παράπονο ή να ζητά συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Λες και ο Πρόεδρος δεν έχει άλλη δουλειά από το να συναντά κάθε τρεις και λίγο συντεχνιακούς ή άλλους παράγοντες. Μια η Cyta, μια η ΑΗΚ, μια τα ωράρια των καταστημάτων, ο Πρόεδρος κατάντησε το μνήμα του Αγίου Νεοφύτου.
Καταληκτικά πρέπει να τονιστεί ότι σε μια ευνομούμενη Πολιτεία ο Πρόεδρος θα έπρεπε να είναι τελευταίος που θα μεσολαβεί για διάφορα ζητήματα. Υπάρχουν διαδικασίες που καλό θα ήταν να ακολουθούνται ή αν είναι δαιδαλώδεις, να αναθεωρηθούν.
Για να μπορέσει επιτέλους ο Πρόεδρος και ο εκάστοτε Πρόεδρος να επικεντρωθεί στο πραγματικό του έργο και όχι σε μικροκομματικές σκοπιμότητες. Ο Πρόεδρος θα έπρεπε να χαράσσει πολιτική, η κυβέρνησή του να την εφαρμόζει και το δημόσιο να λειτουργεί υποστηρικτικά προς εξυπηρέτηση του πολίτη. Αντίθετα, κάθε θέμα, σοβαρότερο ή μικρότερης σημασίας καταλήγει στον Πρόεδρο ή όπως όλα τα θέματα στο μνήμα του Αγίου Νεοφύτου, όπως η θυμοσοφία υπαγορεύει.