Ανοιχτά τα καταστήματα τις Κυριακές παντού

Το γόρδιο δεσμό του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων έλυσε το Ανώτατο Δικαστήριο. Η νομοθεσία που ψήφισε η Βουλή κρίθηκε αντισυνταγματική και ανοίγει ένας νέος κύκλος συζητήσεων.

Σύμφωνα με την απόφαση του Ανωτάτου ο νόμος τον οποίο ψήφισε η Βουλή είναι ασύμφωνος με τα άρθρα του Συντάγματος περί διάκρισης εξουσιών. Η αρμοδιότητα για καθορισμό του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων ανήκει αποκλειστικά στην εκτελεστική εξουσία και όχι στη νομοθετική. "Η Βουλή των Αντιπροσώπων ασκεί νομοθετικό έργο, θεσπίζει νόμους γενικούς και απρόσωπους εισάγοντας ουσιαστικούς κανόνες δικαίου και οι ρυθμίσεις που επιβάλλει γίνονται κατά τρόπο γενικό και αφηρημένο. Η Βουλή δεν ρυθμίζει συγκεκριμένες και ατομικές περιπτώσεις και δεν ασκεί εκτελεστική εξουσία ή οποιαδήποτε είδους ρυθμιστική, διοικητική λειτουργία. Η Βουλή καθορίζει το γενικό νομοθετικό πλαίσιο και μέσα σε αυτό η Εκτελεστική Εξουσία προβαίνει σε διοικητικές ρυθμίσεις".

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η Ζέτα ανανεώνει το ελεύθερο ωράριο- Τι λένε οι κανονισμοί

Εφόσον, η νομοθεσία κρίθηκε αντισυνταγματική, τότε επιστρέφουμε στη νομοθεσία του 2006 και οι κανονισμοί που θα ετοιμάσει η Υπουργός Εργασίας θα χρειαστούν την έγκριση της Βουλής. Αυτό δημιουργεί φαύλο κύκλο, καθώς είναι φανερό ότι η Υπουργός επιδιώκει άνοιγμα των καταστημάτων 7 ημέρες την βδομάδα, κάτι που η πλειοψηφία της Βουλής απορρίπτει. Υπό αυτά τα δεδομένα, σημαντική αναμένεται να είναι η  συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εργασίας την Παρασκευή 4/12, στην οποία θα συζητηθούν οι κανονισμοί, που κατατέθηκαν από την Υπουργό, για τη ρύθμιση των ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων. Οι κανονισμοί θα πρέπει να ψηφιστούν μέχρι την Πέμπτη 17/12, ημέρα που κλείνει η Βουλή για τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Γενικό vs Eιδικό Κατάστημα

Δείτε τι προνοεί η νομοθεσία 2006.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία του 2006, τα γενικά καταστήματα ήταν κλειστά τις Κυριακές, ενώ μόνο τα ειδικά καταστήματα είχαν τη δυνατότητα να ανοίγουν τις Κυριακές.

Τα Ειδικά Καταστήματα χωρίζονται σε 16 υποκατηγορίες ανάλογα με το ωράριό τους. Πρόκειται για Αρτοποιείο ή Ζαχαροπλαστείο, Περίπτερο ή Κατάστημα Διαρκούς Εξυπηρέτησης, Κατάστημα εντός Αεροδρομίου ή Λιμανιού ή Ξενοδοχείου,  Κατάστημα Ενοικίασης Οχημάτων, Κινηματογράφος , Πρακτορείο, Ανθοπωλείο ή Φυτώριο, Κατάστημα Ενοικίασης Ταινιών, Κατάστημα Πώλησης Οινοπνευματωδών Ποτών και Καπνικών Προϊόντων, Κατάστημα Επιδιόρθωσης Ελαστικών , Κουρείο/Κομμωτήριο, Κατάστημα Ειδών Υγιεινής ή/και Οικοδομικών Υλικών, Κατάστημα Βιομηχανικών Μηχανημάτων, Μηχανουργικών Υλικών ή/και Εξαρτημάτων, Κατάστημα Πώλησης Μηχανοκινήτων Οχημάτων, Ψαραγορές και Κατάστημα Επίπλωσης.

Διαβάστε την απόφαση του Ανωτάτου

Οι δύο θέσεις στο Ανώτατο

Οι αναφορές του Προέδρου αφορούσαν στην αντισυνταγματικότητα του νόμου που ψήφισε η Βουλή και θέματα δημοσίου συμφέροντος.  Με την αναφορά του, ο Πρόεδρος υποστήριξε ότι ο Νόμος και συγκεκριμένα ο περί της Ρύθμισης της Λειτουργίας Καταστημάτων και των Όρων Απασχόλησης των Υπαλλήλων τους (Τροποποιητικός) (Αρ. 4) Νόμος του 2015 είναι ασυμβίβαστος με τις συνταγματικές αρχές που προβλέπονται από τα άρθρα 3, 25, 28 και 35 του Συντάγματος ως και με την αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών και με το άρθρο 18 της Συνθήκης για την λειτουργία της ΕΕ.

Στην αναφορά του στο Ανώτατο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, επικαλείται λόγους δημοσίου συμφέροντος. Το άρθρο 25 του συντάγματος προβλέπει μεταξύ άλλων ότι έκαστος έχει το δικαίωμα να ασκεί οποιοδήποτε επάγγελμα ή να επιδίδεται σε οποιαδήποτε απασχόληση, εμπόριο ή επικερδή εργασία, εκτός και εάν διακυβεύεται η ασφάλεια της Δημοκρατίας, η συνταγματική τάξη, η δημόσια ασφάλεια ή τα δημόσια ήθη.

Η πλευρά της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία εκπροσωπήθηκε στο Δικαστήριο από τον δικηγόρο Λουκή Λουκαΐδη, υποστήριξε ότι ο Νόμος δεν είναι ασυμβίβαστος με τις πρόνοιες που επικαλείται η πλευρά του Προέδρου, η οποία εκπροσωπείται από τον Γενικό Εισαγγελέα. Υποστηρίζει επίσης ότι οι πρόνοιες του Νόμου συνιστούν θεμιτή ρύθμιση των ωραρίων λειτουργίας των καταστημάτων με γενικούς κανόνες κατά την άσκηση της νομοθετικής εξουσίας της Βουλής «εν παντί θέματι». «Πρόκειται», σημειώνει ο κ. Λουκαΐδης στη γραπτή αγόρευσή του, «για περίπτωση που ο Πρόεδρος ουσιαστικά αναμένει από το Ανώτατο Δικαστήριο να κρίνει ποια από τις δύο ρυθμίσεις: εκείνες της κυβέρνησης ή εκείνες της Βουλής, είναι πιο λογικές, σκόπιμες, δίκαιες ή πειστικές χωρίς όμως να καταδεικνύει πέρα πάσης λογικής αμφιβολίας ότι ο νόμος συγκρούεται με οποιαδήποτε συνταγματική ή άλλη ιεραρχικά ανώτερη του νόμου αρχή όπως απαιτεί η νομολογία».