Στρεβλώσεις στις εισφορές στα συνταξιοδοτικά σχέδια

Τα φορολογικά κίνητρα που παρέχει το κράτος για εισφορές σε συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστικά συμβόλαια ζωής και σχέδια ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης  χρειάζονται αναθεώρηση και βελτίωση.  Από τη μια τα κίνητρα δεν είναι αρκετά για τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα και από την άλλη δημιουργούν κοινωνικές αδικίες.

Ο Περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμος προσφέρει φοροαπαλλαγή για εισφορές στο σχέδιο κοινωνικών ασφαλίσεων (σταθερό στο 7.8% του ακάθαρτου μισθού), σε επαγγελματικά ταμεία προνοίας και συντάξεως (από 3% μέχρι και 10%), σε σχέδια ιατροφαρμακευτική περίθαλψης (μέγιστο 1.5%) και σε ασφαλιστικά συμβόλαια ζωής (7% της κάλυψης).   Η νομοθεσία προσφέρει ακόμα φοροαπαλλαγή εισφορών σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά σχέδια που προνοούν για ισόβια σύνταξη.  Βασική προϋπόθεση είναι ότι όλες οι εισφορές μαζί σε όλα τα σχέδια και ταμεία περιορίζονται στο ένα έκτο των ακάθαρτων εισοδημάτων (17%).  Εννοείται βέβαια ότι τα διάφορα ταμεία και σχέδια στα οποία γίνονται εισφορές θα πρέπει να εγκρίνονται από τον ‘Εφορο Φορολογίας.  

Οι πιο πάνω πρόνοιες της νομοθεσίας προσφέρουν τη δυνατότητα στους πολίτες να έχουν περισσότερα χρήματα κατά τη συνταξιοδότηση τους, να προστατεύουν την υγεία τους αγοράζοντας ασφάλιση υγείας, και να προστατεύσουν τις οικογένειες τους αγοράζοντας ασφάλιση ζωής.   Στο βαθμό που οι πολίτες αξιοποιούν τις πιο πάνω πρόνοιες, το όφελος για το κράτος θα είναι πολλαπλάσιο της απώλειας φορολογικών εσόδων αφού θα χρειάζεται λιγότερα χρήματα για να στηρίξει αυτούς που θα αξιοποιούν τις πιο πάνω πρόνοιες, κατά τη συνταξιοδότηση τους, δηλαδή λιγότερα για συμπληρωματική σύνταξη και λιγότερα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.  Σήμερα, δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι λαμβάνουν χορηγία από το κράτος, η οποία όμως αρκεί.  Σήμερα επίσης, δεκάδες χιλιάδες πολίτες στοιβάζονται στα κρατικά νοσοκομεία και ταλαιπωρούνται αφάνταστα για να τύχουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με καθυστέρηση, γεγονός που επιδεινώνει την υγεία τους και το κράτος ξοδεύει περισσότερα για να τους περιθάλψει.

Βέβαια, το οικονομικό και κοινωνικό κόστος λόγω έλλειψης προληπτικής και αποτελεσματικής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι πολύ μεγαλύτερο, αλλά δεν είναι άμεσα μετρήσιμο για να χτυπήσει καμπανάκι.   Δυστυχώς, ως κοινωνία, ενεργούμε, σχεδόν πάντοτε διορθωτικά αντί προληπτικά, και το κόστος το πληρώνει η κοινωνία.  Τα πιο πάνω κίνητρα είναι χρήσιμα αλλά δεν είναι αρκετά, επιπλέον δε, δημιουργούν αδικίες, αφού προσφέρουν ουσιαστικό όφελος μόνο σε άτομα με ψηλά εισοδήματα.  Το ψηλό αφορολόγητο ποσό των €19,500 και το γεγονός ότι οι εισφορές περιορίζονται στο 1/6 των εισοδημάτων και μάλιστα χωρίς όριο προκαλεί κοινωνικές αδικίες, διότι ευνοεί τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα σε βάρος των μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων.  Για εισοδήματα κάτω από €19,500, το φορολογικό όφελος από την αξιοποίηση αυτών των κινήτρων είναι μηδέν.  Για τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα το όφελος είναι μικρό, ενώ για τα ψηλά εισοδηματικά στρώματα, το όφελος είναι πολύ μεγάλο.

Πιστεύω ότι το όριο των εισφορών που δικαιούνται φοροαπαλλαγή θα πρέπει να αυξηθεί στο 1/5 του ακάθαρτου εισοδήματος (20%) και παράλληλα να τεθεί ανώτατο όριο φοροαπαλλαγής.  Η αλλαγή αυτή ευνοεί τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα αφαιρώντας ένα μικρό όφελος από τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα.  Διότι ο στόχος της νομοθεσίας δεν είναι να εξυπηρετεί μόνο τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα αλλά και τα μεσαία, που είναι η βάση της κοινωνίας.