Βολεμένος ρόλος αποδόμησης

Υπάρχει ο εύκολος και ο δύσκολος δρόμος, ο απλός και ο σύνθετος, του βολέματος και ο επίπονος. Οι συντεχνίες της χώρας προφανώς και επιλέγουν την πρώτη επιλογή σε όλες τις πιο πάνω προτάσεις, γεγονός το οποίο δυστυχώς έχει καταστήσει τις εν λόγω έννοιες κουλτούρα δράσης και παντιέρα δήθεν εξεγέρσεων που πραγματοποιούν.

Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, που επιβάλλεται να αλλάξουν και που προφανώς κάποιοι –είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα– έχουν αυτό τον προσανατολισμό, οι συντεχνίες αποτελούν τροχοπέδη στη μεγάλη εκστρατεία για ανάκαμψη, θέσεις εργασίας και βιώσιμη ανάπτυξη.

Στην περίπτωση της Ελληνικής, η ΕΤΥΚ διαμαρτύρεται για υψηλόβαθμες θέσεις που δεν λαμβάνουν μέλη της, αγνοώντας –επιμελώς– να εξετάσει ποιοι και σε ποιο βαθμό πληρούν τα κριτήρια για εξασφάλιση της εκάστοτε θέσης. Την ίδια ώρα, ως βολεμένοι, για να μην πω κακομαθημένοι, φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι την πιθανή συζήτηση για αλλαγή του ωραρίου εργασίας.

Οι συντεχνίες των ημικρατικών, και δη σε Cyta και ΑΗΚ, φωνάζουν για τους σχεδιασμούς ιδιωτικοποίησης της κυβέρνησης, χωρίς ωστόσο να έχουν οποιαδήποτε πρόταση εκσυγχρονισμού των οργανισμών στους οποίους εργάζονται.

Προφανώς, φοβούνται να πουν ότι τα κόμματα θα έπρεπε να σταματήσουν να κανονίζουν τους δικούς τους, ή ότι ακόμη και υψηλόβαθμα στελέχη, πλήρως κομματικά, πρέπει να πάψουν να λειτουργούν με προσωπικές ή πολιτικές ατζέντες.

Την ίδια ώρα, τα λαμόγια βασιλεύουν (βλέπε σάπιους πασσάλους, προσφορές, περίεργες χορηγίες και διαχείριση επενδύσεων), οι καλοί σιωπούν και παραγνωρίζονται, και άλλοι έχουν ως μοναδική τους έγνοια το βόλεμα σε κάποιο χαλαρό πόστο.

Οι συντεχνίες, αντί για καλές, φρέσκες και καινοτόμες προτάσεις, περιορίζονται σε παλιομοδίτικα κλισέ περί δημοσίου συμφέροντος, πλούτου που ξεπουλιέται και κόσμου που θα μείνει στον δρόμο. Στην πραγματικότητα, εννοούν ότι τα μέλη τους θα χάσουν το βόλεμα, τους παχυλούς μισθούς, τα προνόμια, την απεριόριστη άδεια και, ακόμη χειρότερα, ότι θα οδηγηθούν στην πραγματική αγορά και τον ανταγωνισμό.

Η καλύτερη υπηρεσία που έχουν να προσφέρουν στον τόπο είναι να σκεφτούν πού βρίσκονται και πού θέλουν να φτάσουν, πώς μπορούν να γίνουν εποικοδομητικές και χρήσιμες, και να επανακαθορίσουν τον ρόλο τους.

 

Δειτε Επισης

Χαλλούμι ΠΟΠ: Πώς η κατοχύρωση, του προσέδωσε προστιθέμενη αξία
Make love… not war! Επικοινωνία εν καιρώ πολέμου και ηθική ευθύνη
Δώδεκα χρόνια στρατηγικής προόδου για το οικοσύστημα επενδυτικών ταμείων της Κύπρου
Παγκόσμια κρουστικά κύματα: Η απειλή του Ιράν να κλείσει τα στενά του Ορμούζ και οι διεθνείς επιπτώσεις
4 διαπιστώσεις από την εκπαίδευση 2 εκατομμυρίων ανθρώπων στην AI: Η δέσμευση της Amazon που έγινε πράξη
Τι πετύχαμε στην Ευρώπη για τα εναλλακτικά καύσιμα στις αερομεταφορές
Η Λευκωσία είναι άδεια, αλλά μας νοιάζει μόνο αν κολλάει η κίνηση
Αυστηρή εποπτεία των ΚΕΠΕΥ με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα
Substance: Η νέα πραγματικότητα για τις διεθνείς εταιρείες στην Κύπρο
Άρθρο του CEO της Eurobank Φωκίωνα Καραβία: Ινδία, ένας στρατηγικός εταίρος για την Ελλάδα και την Κύπρο