FT: Η αβεβαιότητα φοβίζει όχι το Grexit

«Η ευρωζώνη φοβάται μια συμφωνία με τον Τσίπρα περισσότερο από το Grexit», είναι ο τίτλος ανταπόκρισης της βρετανικής οικονομικής εφημερίδας Financial Times από τις Βρυξέλλες.

Το νεότερο δημοσίευμα σχολιάζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέτει στους ηγέτες της ευρωζώνης ένα πολιτικό πρόβλημα, όχι οικονομικό.

Σημειώνεται ότι ενώ η εκστρατεία του φόβου έχει επανέλθει και το Grexit είναι πάλι στα χείλη όλων, κατ’ ιδίαν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι παραδέχονται ότι το 2015 δεν είναι 2012. Η ΕΚΤ ετοιμάζεται να υλοποιήσει έναν μεγάλο γύρο αγοράς κρατικών ομολόγων, οι εμπορικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί και η Ελλάδα, παρά τα συνεχιζόμενα προβλήματά της είναι σχεδόν αυτάρκης, τρέχοντας ένα πρωτογενές πλεόνασμα επί περισσότερο από έναν χρόνο, έχοντας επιστρέψει στις αγορές και καταγράφοντας θετική ανάπτυξη μετά από έξι χρόνια ύφεσης.

«Αυτή τη φορά η κινδυνολογία [των Ευρωπαίων] βασίζεται σε έναν διαφορετικό φόβο: ότι ο κ. Τσίπρας ίσως φέρει μήνες πολιτικής αβεβαιότητας που θα τονίσει στις αγορές ότι η ευρωζώνη ακόμα βαρύνεται με ένα υψηλό χρέος, αδύναμη ανάπτυξη και πολιτική αστάθεια παρά τα πέντε χρόνια των προσπαθειών για να καθαριστεί το χάλι», αναφέρει ο ανταποκριτής της εφημερίδας Πίτερ Σπίγκελ.

Σε ό,τι αφορά τη θέση του κ. Τσίπρα υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, αναφέρεται ότι είναι μια ιδέα τόσο αδιανόητη που σχεδόν κάθε ορθόδοξος οικονομολόγος την έχει υποστηρίξει.

«Με τη συλλογική αμνησία που κάποιες φορές κυριεύει την ΕΕ, είναι εύκολο να ξεχαστεί ότι τον Νοέμβριο του 2012 οι Υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης είχαν δεσμευθεί για την ακρίβεια σε περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους όταν η χώρα θα κατέγραφε πρωτογενές πλεόνασμα», αναφέρει το δημοσίευμα.

Σημειώνεται μάλιστα ότι σύμφωνα με τρεις αξιωματούχους που εμπλέκονταν στις συζητήσεις, η ιδέα του Αλέξη Τσίπρα περί αναδιάρθρωσης χρέους είχε εξεταστεί σοβαρά από αξιωματούχους της ευρωζώνης στα τέλη του 2012. Όπως εξηγείται, η γαλλική πρωτοβουλία προέβλεπε την απομείωση των χρεωστικών υποχρεώσεων της Ελλάδας κατά δόσεις – όπως γίνεται και η καταβολή των χρημάτων της διάσωσης – μετά από την υλοποίηση μιας σειράς δεσμεύσεων για οικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Ο κ. Σπίγκελ μεταφέρει εκτιμήσεις αξιωματούχων που έχουν συναντήσει τον κ. Τσίπρα και λένε ότι είναι λογικός και πως συνειδητοποιεί ότι μπορεί να κυβερνήσει μόνο από τον κεντρώο χώρο, παρά το ότι το 1/3 του κόμματός του είναι ριζοσπάστες μαρξιστές: «Πιθανότατα θα χρειαστεί να βρει κυβερνητικούς εταίρους, οι οποίοι θα του δώσουν μια δικαιολογία για να είναι πιο μετριοπαθής, πιστεύουν οι αξιωματούχοι αυτοί. Κάποιοι μάλιστα ελπίζουν ότι θα μπορούσε να γίνει ο Λούλα ντα Σίλβα της Ελλάδας, ο κάποτε ριζοσπάστης εργατικός ηγέτης που έγινε ο πιο σημαντικός μεταρρυθμιστής πρόεδρος της Βραζιλίας».

Επομένως, καταλήγει το δημοσίευμα, το πρόβλημα που συνιστά ο κ.Τσίπρας είναι πολιτικό και όχι οικονομικό. «Μπορούν [οι ηγέτες της ΕΕ] να καταλήξουν σε μια συμφωνία με έναν άνδρα που έχει απειλήσει να εγκαταλείψει τις μεταρρυθμιστικές δεσμεύσεις; Θα μπορούσε κάποιος που κάποτε υποστήριζε την ανατροπή του συστήματος να τηρήσει μια μεγάλη συμφωνία που θα μείωνε το εθνικό χρέος της Ελλάδας σε πιο βιώσιμα επίπεδα; Και δε θα ενθάρρυνε άλλα ριζοσπαστικά κόμματα, όπως το Podemos, μια συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ;» είναι τα ερωτήματα που σύμφωνα με τους FT αντανακλούν τον πολιτικό προβληματισμό στην Ευρώπη.

Το δημοσίευμα κλείνει αναφέροντας πως μια Ελλάδα που θα κυβερνάται από τον κ. Τσίπρα καταδικάζει την ευρωζώνη σε μια νέα πολιτική αβεβαιότητα. Αλλά, όπως και αγορές, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μοιάζουν να έχουν προεξοφλήσει μια νίκη του Τσίπρα. Η πρόκληση δεν είναι πια η επιβίωση της ευρωζώνης, αλλά το ψωμοτύρι της καθημερινής πολιτικής: η επίτευξη ενός αμοιβαία αποδεκτού συμβιβασμού.