Je suis Charlie στο Τσίρειο

Μπορεί ορισμένοι –κάποιοι τους χαρακτηρίζουν ρομαντικούς, αδαείς ή - να έκαναν ένα tweet με τη φράση των ημερών «Je suis Charlie». Κάποιοι άλλοι συμμετείχαν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας και καταδίκης έξω από τα γαλλική πρεσβεία για την επίθεση, αλλά σίγουρα στην Κύπρο το θέμα δεν πήρε την έκταση που πήρε σε άλλες χώρες. Άλλωστε την ίδια ώρα που στο Παρίσι έγινε η εκδήλωση με περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπων, στο Τσίρειο κάποιοι τα έσπαζαν, απλώς και μόνο επειδή απέναντι τους βρέθηκαν «εξωγήινοι» με άλλη ομάδα.

Στο κάτω κάτω έχουμε τα δικά μας να λύσουμε, μπορεί να σκεφτεί κάποιος, όμως η αλήθεια κρύβεται πολύ πιο βαθιά και άπτεται εσωστρέφειάς, κουλτούρας να κατηγορούμε εύκολα και κυρίως των συνδρόμων κατωτερότητας που πολλές φορές και με διάφορους τρόπους εκφράζονται στην Κύπρο. Και επειδή είναι κουλτούρα και όχι σύνθημα αυτό που κάποιοι ονομάζουν «Ευρωπαίος πολίτης», μάλλον πιο κοντά στην Ανατολή παρά στη Δύση βρισκόμαστε. 

Το απόγευμα του Σαββάτου, 10 Ιανουαρίου, άνθρωποι από όλες τις γωνιές του πλανήτη, αλλά κυρίως Γάλλοι διαδήλωσαν υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, προφανώς και υπέρ της αποδοχής και εμφανέστατα κατά της μισαλλοδοξίας. Τα τραγικά γεγονότα εκτυλίχθηκαν στη Γαλλία και λόγω αυτού οι μετέπειτα διαδηλώσεις στηρίχθηκαν στα μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης: Ελευθερία Ισότητα Αδελφοσύνη. Με ή χωρίς το Charlie Hebdo και το κτύπημα από τους εξτρεμιστές, τα μηνύματα παραμένουν παγκόσμια και πάντα επίκαιρα.

Αλλά ποιος νοιάζεται; Έχουμε τα δικά μας προβλήματα. Την οικονομική κρίση, την ανεργία, το λίγο-πολύ ξεχασμένο αλλά πάντα επίκαιρο Κυπριακό, ποιος θα κερδίσει ποιον στο γήπεδο και εάν τελικά η ΚΟΠ είναι διεφθαρμένη.

Je suis Charlie, λοιπόν, γιατί όπως και να το κάνουμε το επεισόδιο –ειδικά οι δημοσιογράφοι- μπορούν να το κατανοήσουν πολύ καλύτερα. Je suis Charlie γιατί η ελευθερία της έκφρασης δεν δέχεται πόλεμο από ισλαμιστές εξτρεμιστές, αλλά και από ακραίους διαφημιστές και ταλιμπάν, ιδιοκτήτες εταιρειών. Je suis Charlie για επειδή προφανώς πιστεύω πως δεν άλλαξε η ζωή μας μετά το κτύπημα στο σατυρικό περιοδικό, αλλά επειδή μας δίνει έστω και μια μικρή ευκαιρία να ξανασκεφτούμε αυτό που κάνουμε, τι εξυπηρετεί και που σκοπεύει να καταλήξει.

Je suis Charlie επειδή θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να ακούμε ο ένας τον άλλο και να μάθουμε επιτέλους να διαφωνούμε πολιτισμένα και ανθρώπινα. Σε ένα-δυο μήνες οι περισσότεροι από εμάς θα ξεχάσουμε το Charlie Hebdo, όπως αγνοούμε τα θύματα της Μπόκο Χαράμ, τον εμφύλιο στη Λιβύη, τα παιδιά που σκοτώνονται δίπλα μας στο Ισραήλ, τη φτώχεια και την εξαθλίωση στον μισό πλανήτη. Δεν είναι ένα σύνθημα αλλά μια ευκαιρία να σκεφτούμε ξανά το Je suis Charlie, σε όσους έκανα ή δεν έκαναν tweet, σε όσους νιώθουν συμπόνια για όσα έγιναν στο Παρίσι ακόμη και σε αυτούς που δηλώνουν πως δεν τους ενδιαφέρει το περιστατικό.