Ας είμαστε ρεαλιστές με τα δικαιώματά μας

Όχι, δεν θέλω να έρθουν οι δημόσιοι στο δικό μου επίπεδο και όχι δεν θεωρώ ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Πολλά κατακτήθηκαν μέσα από διαμαρτυρίες και πολλά μπορούν να κατακτηθούν έτσι, παρά με τη γνωστή σε όλους επανάσταση του καναπέ.

Όχι, δεν θέλω να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ότι μας επιβάλουν αυτοί που τα έκαναν μαντάρα. Ούτε θέλω να βλέπω τους ανίδεους βουλευτές και τους καιροσκόπους τραπεζίτες που μας έφεραν σε αυτό το σημείο να συνεχίζουν ατάραχοι την καθημερινότητά τους. Ούτε θέλω να πληρώσουν οι συνταξιούχοι και οι εργάτες του δημοσίου τα σπασμένα της οικονομίας.

Αφού τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, θέλω να είμαστε ρεαλιστές. Ρεαλιστές με το σημείο στο οποίο έχουμε φτάσει και ρεαλιστές όσον αφορά το πού πάμε. Επειδή προσωπικά μας βλέπω να πηγαίνουμε καρφωτοί προς τον γκρεμό από όπου έπεσε η Ελλάδα. Η δική μας πτώση όμως θα είναι ακόμα πιο επίπονη, δεδομένου του μεγέθους της οικονομίας μας, των έντονων εξαρτήσεων και του πολιτικού μας προβλήματος.  

Όλο το ζήτημα του εφάπαξ ξεκίνησε από μια ψιθυρολογία...Μια υπόνοια που δεν αρνήθηκε ο υπουργός Οικονομικών, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να φορολογηθεί το εφάπαξ των δημόσιων υπαλλήλων με στόχο την μακροχρόνια βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών. Οι ψίθυροι λένε ότι τα χρήματα αυτά θα χρειαστούν για να καλυφθούν ανάγκες των δικαιούχων του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, αυτό όμως δεν είναι το ζήτημά μας. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να βρεθούν λύσεις και χρήματα για να είναι όλοι ευχαριστημένοι και η οικονομία βιώσιμη. Να διασφαλιστεί το μισθολόγιο, οι συντάξεις και η ικανότητα του κράτους να στηρίξει την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

«ΑΠΕΡΓΙΑ» αναφώνησε ο μέγας εργατοπατέρας και από εκεί ξεκίνησε ένα μπαράζ επιλογών ... 24ωρη, 12ωρη, 3ωρη ... αναλόγως της συντεχνίας και της διάθεσης... Άτομα που είναι σε δύο συντεχνίες δεν ξέρουν τελικά πόσες ώρες θα απεργήσουν... Το σίγουρο είναι ότι η απεργία ...ω ...τι βολικό...«πρέπει» να γίνει Παρασκευή...έτσι για αλλαγή!

Προτού καν αποφασιστεί κάτι, μια φήμη ήταν αρκετή. Προτού συζητηθεί οτιδήποτε. Για να έχουμε τώρα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αμύνεται ότι ο υπουργός Οικονομικών θα συζητήσει με τους ενδιαφερόμενους για τυχόν μέτρα τα οποία όμως δεν προϋποθέτουν κατ’ ανάγκη τη φορολόγηση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Να εξηγεί ότι μελετούνται διάφορα μέτρα, όπως η καταβολή επιτοκίου σε περίπτωση που το φιλοδώρημα των δημοσίων πληρώνεται τμηματικά – με ετήσιες δόσεις - και όχι ως εφάπαξ.
Άλλα μέτρα που φημολογείται ότι θα συζητήσει ο υπουργός Οικονομικών αφορούν τη στόχευση της κοινωνικής σύνταξης, την επέκταση συνεισφοράς για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την επανεξέταση του τρόπου καταβολής του εφάπαξ.

Όπως είπαμε πρέπει να είμαστε ρεαλιστές αλλά και να μην προτρέχουμε. Οι βεβιασμένες κινήσεις υψώνοντας το λάβαρο της επανάστασης δεν είναι προς όφελος ούτε της οικονομίας ούτε και της κοινής γνώμης που έχει ήδη τους δημόσιους στην μπούκα του κανονιού..

Ξέρω, ήταν αυτοί που είδαν τα κεκτημένα τους, ένα ένα να χάνονται, όμως ήταν και οι μόνοι που είχαν κεκτημένα... Όλοι οι άλλοι έχασαν χωρίς να πάρει είδηση κανείς - πέρα από τα στομαχάκια των μωρών τους και των παιδιών τους που σπουδάζουν.

Ελπίζουμε ότι η ΠΑΣΥΔΥ θα καθίσει σε διάλογο, γιατί προβλήματα υπάρχουν αλλά υπάρχουν και λύσεις ώστε να αποφευχθεί μια αχρείαστη ταλαιπωρία.

Και ας μην αναφερθούμε ξανά στο ότι οι επιχειρηματίες δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Ας γίνουν μετακινήσεις δημοσίων σε υπηρεσίες ελέγχων όπου υπάρχει πραγματική υποστελέχωση για να καταπατηθεί η φοροδιαφυγή μια και καλή. Αν υπάρχουν παράπονα από αυτό το κομμάτι πρέπει να στραφούμε στους βουλευτές που ψηφίζουν τις νομοθεσίες όπως βολεύουν τους πελάτες τους.