Αναγκαίο κακό οι εκποιήσεις

Αναγκαίο κακό είναι σήμερα οι εκποιήσεις; Γιατί εδώ που φτάσαμε πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να βοηθήσουμε την οικονομία μας να ορθοποδήσει. Και το συγκεκριμένο αυτό μέτρο αποτελεί ίσως τη μόνη οδό προς τη εξυγίανση.

Γιατί είναι πλέον αναγκαίο κακό οι εκποιήσεις; Ήταν κάτι που έπρεπε να σκεφτούμε από μόνοι μας, αλλά αφήσαμε τα πράγματα να εκτροχιασθούν. Κι η αλήθεια πονάει. Γιατί όταν μας βάζουν τη θηλιά στο λαιμό, τα πράγματα παίρνουν πλέον άλλο δρόμο. Θα τα επικρίνουμε, θα φωνάξουμε, θα αντιδράσουμε και στο τέλος τι; Η ιστορία απέδειξε ότι στο τέλος όλα τα  δεχόμαστε.

Τις τελευταίες μέρες ο κόσμος έχει τρομοκρατηθεί με το θέμα αυτό. Μια φίλη σχεδόν κλαίγοντας μου εξέφρασε τις φοβίες της. Αυτή που είναι πιο σταθερή κι από τους σταθερούς στις δόσεις του χρέους της. «Κι αν μας κόψουν κι άλλο τους μισθούς πως θα τα βγάλω πέρα;», μου είπε. Ξαναδοκιμάζει λοιπόν, δεύτερη φορά να πουλήσει το σπίτι της. Σαν κι αυτήν, είναι και τόσοι άλλοι. Συμπάσχουμε κι εμείς μαζί τους, όλοι, είμαστε στη δίνη των χρεών μας και δεν θέλουμε καμία επιχείρηση ή καμία οικογένεια να χάσει την περιουσία της, το χώρο της, το σπίτι της, το καταφύγιό της. Παρόλα αυτά, οι εκποιήσεις αποτελούν μια ορθή διαδικασία για να ορθοποδήσουν τα πράγματα.

Ένας τροϊκανός μάς είπε πρόσφατα, ότι δεν συνάντησε πουθενά μέχρι τώρα πιο  «lender friendly» χώρα από την Κύπρο. Και δεν είναι ψέματα. Για χρόνια αρεσκόμασταν σε δάνεια για να κτίσουμε επαύλεις με πισίνες, πανάκριβα αυτοκίνητα, χωρίς να αναλογιστούμε αν ο μισθός μας μπορεί να καλύψει αυτό το χρέος. Και φυσικά, άλλο που δεν ήθελαν οι τράπεζες. Να εγκρίνουν το ένα δάνειο πίσω από το άλλο. Σήμερα όμως, τι γίνεται;

Μια οικογένεια, για παράδειγμα, με εισόδημα €4000 το μήνα καλύπτει δόση στην τράπεζα €2500 ή €3000  το μήνα για οικιστικό δάνειο. Το σπίτι διαθέτει τέσσερα υπνοδωμάτια, πισίνα, αλλά και ξεχωριστό σπιτάκι για την οικιακή βοηθό. Τότε, που όλα ήταν μια χαρά. Σήμερα όμως; Η κρίση έφερε τα πάνω κάτω, μείωση μισθών, ανεργία. Γιατί να είναι κακό λοιπόν, η οικογένεια αυτή να πουλήσει το σπίτι και να ενοικιάσει ένα μικρότερο διαμέρισμα ή σπίτι για να μπορεί να ζει καλύτερα και να ανταπεξέρχεται στις υποχρεώσεις της;

Το χειρότερο, δυστυχώς, είναι οι περιπτώσεις ανθρώπων που έχασαν τις δουλειές τους. Εκεί τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα, ιδιαίτερα μάλιστα, όταν σε ένα σπίτι και οι δύο σύζυγοι είναι άνεργοι. Όμως, αυτοί είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Οι τράπεζες θα κάνουν διευθετήσεις για να τους βοηθήσουν. Αντίθετα, πρώτοι στη λίστα των εκποιήσεων είναι οι επιχειρηματίες, βιομήχανοι, ξενοδόχοι και άλλοι, των οποίων εκκρεμούν πολλά χρέη.
Τον Απρίλη του 2013 το περιοδικό IN Business στο κύριό του θέμα, μοίρασε ευθύνες σε όλους για τη σημερινή μας κατάντια: Τράπεζες, πολιτικούς, επιχειρηματίες, αλλά και στις ίδιες τις οικογένειες για τους κακούς χειρισμούς τους.

Κάποιος πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα και δυστυχώς, όπως πάντα, αυτοί είμαστε εμείς. Είναι καιρός να πάψουμε να είμαστε ευθυνοφυγάδες. Να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Να αφήσουμε κατά μέρος τον παλιό τρόπο σκέψης μας, του Κύπριου πλούσιου, του «μεγάλου» και «τρανού». Οι καιροί έχουν αλλάξει, τα δεδομένα έχουν αλλάξει και δυστυχώς, έχουμε μια Τρόϊκα πάνω από το κεφάλι μας να ελέγχει την κάθε μας κίνηση. Μήπως, λέω μήπως, είναι καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία; Κι ίσως πια κι οι εκποιήσεις να είναι μια κάποια σωτηρία…