Του ωραρίου ήγγικεν (ξανά) η ώρα

Η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, όταν καλώς εφαρμόστηκε, από πολλούς φορείς, οργανώσεις και καταναλωτές σχολιάστηκε θετικά. Είχαν, μάλιστα, τονίσει ότι άργησε, παρόλο που από καιρό αναμενόταν ότι θα έδινε ώθηση στην αγορά. Τώρα αναμένεται ότι θα αρχίσει ξανά ο διάλογος για το ελεύθερο ωράριο, εφόσον λήγει η καλοκαιρινή περίοδος για την οποία είχε εκδοθεί το τελευταίο σχετικό διάταγμα. Αυτό, τουλάχιστον, μας αφήνει να καταλάβουμε η ανακοίνωση στον Τύπο του Συνδέσμου Λιανικού Εμπορίου, αλλά κι εκείνη του Συνδέσμου Νεοπροσληφθέντων, που εκφράζει σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον του μέτρου, αλλά και η Υπουργός Εργασίας, η οποία σε λακωνική της δήλωση αρκέστηκε να πει πως για νεότερα επί του θέματος πρέπει να περιμένουμε μέχρι το τέλος της βδομάδας.

Και διερωτόμαστε: Γιατί ένα μέτρο, που στηρίζει τόσο τον επιχειρηματικό κόσμο όσο και τις ανάγκες του καταναλωτή, περνά ξανά στην αμφισβήτηση;

Αντιλαμβάνομαι την αγωνία των μικρών επιχειρήσεων, που πρώτες τάσσονται εναντίον του ελεύθερου ωραρίου φοβούμενες τον «άνισο ανταγωνισμό». Στην κυριολεξία την αντιλαμβάνομαι, προερχόμενη από οικογένεια που είχε μικρή επιχείρηση και αναγκάστηκε να την αφήσει, ανήμπορη να παίξει στο γήπεδο του ανταγωνισμού. Ωστόσο, τα προβλήματα που ταλανίζουν τις μικρομεσαίες προϋπήρχαν και δεν τα έφεραν ένα ή δύο διατάγματα ούτε θα τα λύσει ένας προσωρινός ψεύτικος προστατευτισμός με την άρση ενός μέτρου.

Την ίδια στιγμή πρέπει όλοι να αντιληφθούμε πως οι καιροί έχουν γυρίσματα και τα πράγματα αλλάζουν. Τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο της εξέλιξης. Και η εξέλιξη στο χώρο του λιανεμπορίου σε όλο τον κόσμο προστάζει λειτουργικότητα και καλύτερη εξυπηρέτηση. Και στην Κύπρο, με την επέκταση του ωραρίου, έχουμε απλώς τοποθετήσει ένα πετραδάκι στην πορεία αυτή που στο εξωτερικό προνοεί τα καταστήματα να λειτουργούν ακόμα και 24 ώρες, να γίνονται επιστροφές χρημάτων και ούτω καθεξής.

Το λιγότερο, λοιπόν, που απαιτείται στο σύγχρονο περιβάλλον του λιανεμπορίου είναι τα καταστήματα να παραμένουν ανοικτά κάθε μέρα, συμπεριλαμβανομένης της Κυριακής. Η επιστροφή σε οτιδήποτε άλλο αποτελεί πισωγύρισμα σε απηρχαιωμένες πρακτικές, που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας.

Η επιμονή στο «Κλειστό την Κυριακή» μοιάζει με εμμονή να κρατηθούμε στις παλιές συνήθειες, που το μόνο που μας προσφέρουν είναι η «σιγουριά» του οικείου. Δυστυχώς, όμως, οι καιροί που ζούμε δεν είναι «συνηθισμένοι». Απαιτούν ευελιξία, καινοτομία, εξέλιξη και ένα μέτρο όπως η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, αλλά και κάθε μέρα, είναι απλώς ένα μικρό, πολύ μικρό βήμα για μια πιο αποτελεσματική αγορά λιανεμπορίου. Ας μην το κάψουμε. Αντίθετα, κι άλλα πολλά πρέπει να ακολουθήσουν.