H σχέση τουρισμού – ΜΜΕ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τουρισμός αποτελεί εδώ και χρόνια τον ισχυρότερο πυλώνα της κυπριακής οικονομίας,  με άμεση συνεισφορά στο ΑΕΠ 12.7% το 2013 και τις ενδείξεις να καταδεικνύουν ότι με το πέρασμα των ετών θα γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός για την Κυπριακή οικονομία.

Επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τουρισμός στο σύνολο του,  χαρακτηρίζεται πλέον από μία σειρά στρεβλώσεων  ή ταλανίζεται από προβλήματα που έχουν ως αφετηρία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων την σύγκρουση ανταγωνιστικών μικροσυμφερόντων π.χ. ηχορύπανση,  ή το γεγονός ότι εισήλθε πλέον στην 4η δεκαετία ύπαρξης του, χρόνος μεγάλος σε σύγκριση με γειτονικούς ανταγωνιστικούς προορισμούς.

Επιπρόσθετα σε όλα αυτά είναι επίσης αδιαμφισβήτητο ότι μεταξύ κράτους – κυπριακού τουρισμού δυστυχώς εδραιώθηκε μία δεδομένη σχέση αλληλοαποδοχής (π.χ. ο τουρισμός αποδέχεται τις οικονομικές συγκυρίες του ευρύτερου κράτους και το κράτος αποδέχεται εδώ και χρόνια προβλήματα που ταλανίζουν για δεκαετίες το τουριστικό προϊόν, χωρίς να επιδεικνύεται έντονη διάθεση για επίλυση τους)  και συνύπαρξης και όχι μία έντονη και ζωηρή σχέση προστασίας από πλευράς κράτους ως θα έπρεπε,  με βάση την οικονομική συνεισφορά του τουρισμού στην οικονομία  της χώρας μας.

Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα και με όλες αυτές τις δεδομένες καταστάσεις, ο τουρισμός αποτελεί τον πιο σημαντικό πυλώνα της Κυπριακής οικονομίας και συνεπακόλουθο αυτού είναι να λαμβάνει ευρεία δημοσιότητα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Εκείνο που χρειάζεται ανάλυση είναι η σχέση τουρισμού – ΜΜΕ όπως διαμορφώνεται σήμερα. Ο τουρισμός λαμβάνει καθημερινά μεγάλη δημοσιότητα σε όλα τα μέσα, έντυπα και ηλεκτρονικά. Δυστυχώς στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα δημοσιεύματα αφορούν τα κακώς έχοντα του τουρισμού και μάλιστα κατά την δική μου προσωπική άποψη πολλές φορές καταγράφονται και αναλύονται με ένα εντελώς άκομψο τρόπο που υπό προϋποθέσεις δύναται να αξιοποιηθούν για την δυσφήμιση της χώρας μας.

Με βάση τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας οι λειτουργοί του τύπου έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα αλλά και την υποχρέωση για την ορθή ενημέρωση του πολίτη. Ωστόσο και πάντα με βάση τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας οι λειτουργοί του τύπου προτρέπονται όπως αποφεύγουν την χρήση γλώσσας που με βάση τις επικρατούσες αντιλήψεις έχει χυδαίο ή αισχρό περιεχόμενο.

Προσωπικά δεν έχω μαρτυρίες για την χρήση χυδαίας ή αισχρής γλώσσας από τους λειτουργούς του τύπου, αλλά τουλάχιστον έχω αναγνώσει μεγάλο αριθμό δημοσιευμάτων τους τελευταίους μήνες με προκλητική γλώσσα και ακόμη πιο προκλητικό ύφος προς τους επαγγελματίες του τουρισμού και προς τον τουρισμό στο σύνολο του. Θεωρώ ότι λέξεις και φράσεις  όπως «καθαρή κλεψιά η τιμή του μπέργκερ» ή ακόμη και η χωρίς ιδιαίτερη διερεύνηση προβολή της ακριβής τιμής ενός δίκλινου δωματίου επειδή έτσι εμφανίζεται σε διαδικτυακές ιστοσελίδες, τιμή η οποία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ή ο μηδενισμός μίας τουριστικής ανάπτυξης/επιχείρησης από πλευράς του δημοσιογράφου επειδή δεν συνάδει με το προσωπικό του γούστο και αντιλήψεις, δεν εξυπηρετούν τον πολύτιμό αυτό πυλώνα της Κυπριακής οικονομίας αλλά αντιθέτως μειώνουν την αξία του και προσθέτουν αξία στην επιχειρηματολογία των διεθνών ανταγωνιστών μας και όχι μόνο.

Σίγουρα όπως αναφέρεται και πιο πάνω, το σύγχρονο κυπριακό τουριστικό προϊόν χαρακτηρίζεται από σωρεία θεμάτων που χρήσουν προσέγγισης ή και επίλυσης, αλλά ο μηδενισμός και η υπέρμετρη επιθετικότητα δεν εξυπηρετούν  το σύνολο.

Στην εποχή του διαδικτύου, της εύκολης αναζήτησης και της μηχανοποιημένης μετάφρασης κειμένων, οι ειδήσεις μεταφέρονται με ταχύτητα φωτός και δυστυχώς οι ειδήσεις που μεταφέρονται πιο γρήγορα και που καταλήγουν σε περισσότερους αποδέκτες είναι οι αρνητικές ειδήσεις επειδή ‘πουλάνε’ περισσότερο. Αυτές οι αρνητικές ειδήσεις προσδίδουν μεγαλύτερη αξία στα κακώς έχοντα του κλάδου και λειτουργούν εις βάρος του τουρισμού , ενάντια στην οικονομία, και κατ’ επέκταση ενάντια στην χώρα μας.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο  τουρισμός ποτέ δεν αναγνωρίστηκε και ποτέ δεν έλαβε αξία   ανάλογη με την συνεισφορά του, και αυτό αποτελεί διαχρονική ευθύνη όλων των κυβερνήσεων. Ως αποτέλεσμα αυτού τα ΜΜΕ ποτέ ίσως να μην έλαβαν πρόσκληση συμμετοχής στην προσπάθεια για προστασία του πιο πολύτιμου χαρτοφυλακίου της χώρας μας και αυτό δεν αποτελεί δική τους ευθύνη, αλλά της πολιτείας και του αρμόδιου αυτής οργάνου, του ΚΟΤ.

Τα ΜΜΕ καθημερινά επηρεάζουν  απόψεις, εδραιώνουν αντιλήψεις, δημιουργούν ανάγκες και επιθυμίες. Μπορούν να συμβαδίσουν στην προσπάθεια για ανάδειξη της πραγματικής αξίας του τουρισμού, και να λειτουργήσουν υποστηριχτικά στην προσπάθεια ανάπτυξης τουριστικής συνείδησης.