Ημικρατικοί:Περί χρημάτων τoν αγώνα ποιούμεθα,ού περί αρετής

12:22 - 04 Μαρτίου 2014

Απόψεις InBusiness

Οι ημικρατικοί και η κουλτούρα τους αποτελούν για μένα γερά κατάλοιπα της προ-μνημονιακής εποχής που αφήσαμε ως δυστυχής χώρα να εξελιχθούν σε ιερά τέρατα. Μέρος κι αυτοί της άρχουσας τάξης που με τους υπόλοιπους δημόσιους και τραπεζικούς υπαλλήλους αρνούνται με απίστευτο πείσμα και απίστευτα επιχειρήματα να δεχτούν πως τα πράγματα ήταν ωραία –ιδιαίτερα ωραία— αλλά τώρα είναι δύσκολα, ιδιαίτερα δύσκολα και πρέπει να αρχίσουν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Όπως έπραξαν δηλαδή ήδη χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Πώς όμως μπορεί ο ημικρατικός εργαζόμενος και η οργάνωση που τον εκπροσωπεί να γυρίσουν σελίδα στην πραγματικότητα όταν προτάσσουν ακόμα φιλοσοφίες όπως την «κατοχύρωση της μονιμότητας»; Και πόσο εξευτελιστικό είναι για τον ιδιωτικό υπάλληλο, να ακούει περί «κατοχύρωσης της μονιμότητας» όταν οφείλει να ζει και να μετρά τις ανάγκες και απαιτήσεις της νέας αγοράς, της νέας πραγματικότητας, της υφιστάμενης, μεσοπρόθεσμης μέχρι και μακροπρόθεσμης οικονομικής κατάστασης που του επιβάλλουν ως λογικά σκεπτόμενου πολίτη πως αν δεν προσαρμοστεί δεν μπορεί να επιβιώσει;

Ο «αγώνας» των εργαζομένων σε όλους τους ημικρατικούς που εκφράζεται με απεργίες και διακοπές στο ηλεκτρικό ρεύμα δεν πείθει για οτιδήποτε περί αγώνος και αξιών. Εγώ προσωπικά ακούω τις εκκωφαντικές φωνές από καλοπερασάκηδες εργαζόμενους που φοβούνται την αλλαγή που θα επέλθει με την μεταβολή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του οργανισμού τους. Και πόσο τραγικά ειρωνικό να φοβάσαι πράγματα λογικά και δίκαια όπως την αξιολόγηση της δουλειάς σου; Όπως την ανάληψη της ευθύνης. Όπως την συνεχή βελτίωση του εαυτού σου και των προϊόντων σου. Αλλά ας είμαστε καθόλα ειλικρινείς. Ο ιδιωτικός τομέας περιλαμβάνει και πολλή πίεση, υπερωρίες χωρίς πληρωμή, μισθολογικές περικοπές, ακόμα και την πιθανότητα να χάσεις την θέση σου αν δεν μπορείς να αποδώσεις. Πώς να φύγει ο ημικρατικός εργαζόμενος από τον εσφαλμένο προστατευτισμό των εσφαλμένων ατόμων που χρόνια τώρα κυβέρνηση μετά την κυβέρνηση επέτρεψε να θριαμβεύσει χωρίς να φωνάξει λοιπόν ένα ηρωικό «όχι»;!

Η θέση δύο εργαζόμενων στη Cyta με τους οποίους έτυχε να συνομιλήσω περί του θέματος άκρως διαφωτιστική: Θέλουμε να αποκρατικοποιηθούμε. Μόνο με αυτό τον τρόπο οι κόποι μας θα αναγνωριστούν και οι σκάρτοι θα φύγουν.

Ημικρατικοί:Περί χρημάτων τoν αγώνα ποιούμεθα,ού περί αρετής

Ροη Ειδησεων

Δειτε Επισης