Νοοτροπίες που εγκλωβίζουν εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη
15:08 - 24 Μαρτίου 2014
Φαίνεται ότι παρόλο που φτάσαμε στο χείλος της χρεοκοπίας σαν κράτος με συνεπακόλουθο τα τεράστια προβλήματα που έχουν επιφέρει στις επιχειρήσεις και στους πολίτες, δυστυχώς κάποιοι εξακολουθούν να μένουν προσκολλημένοι σε αντιλήψεις και νοοτροπίες του παρελθόντος.
Δεν εξηγείται διαφορετικά ο τρόπος που αντιμετωπίζουν και επιχειρηματολογούν ενάντια στην γενναία απόφαση της Υπουργού Εργασίας για διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων σε όλη την Κύπρο μετατρέποντας την σε τουριστική περιοχή σε όλη την επικράτεια της. Μια απόφαση που καταργεί στρεβλώσεις και αδικίες, διακρίσεις αλλά και μονοπωλιακές καταστάσεις που βίωναν για τόσα χρόνια το εμπόριο και οι επιχειρήσεις αλλά ιδιαίτερα οι καταναλωτές πουσε τελική ανάλυση ήταν αυτοί που πλήρωναν το κόστος μέσα από τηνακρίβεια των προϊόντων που οδηγούσαν όλες αυτές οι αστοχίες και οι περιορισμοί που κάποιοι επιχειρούσαν να δημιουργούν.
Το λυπηρό είναι ότι κάποιοι από τους παίχτες της αγοράς που ακόμη και κάτω από τις δοσμένες δυσμενής συνθήκες που αντιμετωπίζει η οικονομία, οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και το κράτος, μέσα και από τα πρωτοφανή ποσοστά ανεργίας του πληθυσμού εξακολουθούν με κάθε τρόπο να προσπαθούν να εξασφαλίσουν συνθήκες προστατευτισμού έναντι των άλλων επιχειρήσεων με τη δικαιολογία ότι τάχατες κλείνουν περίπτερα, φούρνοι ή άλλα καταστήματα κάτι το οποίο ακούαμε τα τελευταία 10-15 χρόνια, όταν υποτίθεται ευημερούσαμε σαν οικονομία και σαν πολιτεία. Η ίδια αυτή δικαιολογία όποτε έπεφτε στο τραπέζι κάτι το νέο, κάτι το πρωτοποριακό που θα έδινε ακόμη πιο μεγάλη προοπτική στις επιχειρήσεις αλλά και στους καταναλωτές και θα εναρμονιζόταν με το μέλλον και τις ραγδαίες αλλαγές που επιτελούνται στο λιανικό εμπόριο και τις αλλαγές στις συνήθειες και το προφίλ των καταναλωτών.
Οι εμπορικοί δρόμοι των πόλεων έχουν αρχίσει να μαραίνονται και τα καταστήματα να κλείνουν από το 2010 με την αρχή της κρίσης πολύ πιο παλιά και δεν έχει σχέση καθόλου με τη διεύρυνση του ωραρίου αλλά έχει να κάνει με διάφορα άλλα προβλήματα τα οποία όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν είναι επί του παρόντος να τα αναφέρουμε.
Αν θέλουμε επιτέλους σε αυτό τον τόπο να βοηθήσουμε την αγορά, την οικονομία και τις επιχειρήσεις, ας είμαστε ειλικρινείς και όχι να τα φορτώνουμε όλα στο ωράριο και την απόφαση της Κυβέρνησης γιατί έτσι μας βολεύει και να δαιμονοποιούμε και να ρίχνουμε στο πυρ το εξώτερο την οποιαδήποτε προσπάθεια εκσυγχρονισμού και προσαρμογής, χωρίς καν να δίνουμε την παραμικρή ευκαιρία υλοποίησης και αξιολόγησης της.
Αντίθετα, αυτή η απόφαση έρχεται για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αυτή της κρίσης με πρώτο στόχο την ανακοπή της ανεργίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας,εξου και τα σχέδια που έχει εξαγγείλει η Κυβέρνηση αλλά και την αναθέρμανση της αγοράς και κατ’ επέκταση τη στήριξη των επιχειρήσεων, ειδικότερα των μικρομεσαίων.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι με την απόφαση αυτή έχουν ευνοηθεί 4-5 Υπεραγορές και άλλα μεγάλα καταστήματα. Είναι καλό να εξηγήσουν στον κόσμο πώς ευνοείται μια Υπεραγορά όταν με το προηγούμενο καθεστώς των συγκεκριμένων τουριστικών περιοχών μπορούσαν να λειτουργούν μόνο αυτές, ενώ οι άλλες Υπεραγορές αλλά και τα υπόλοιπα καταστήματα έπρεπε να ήταν κλειστά. Με την άρση αυτών των περιορισμών βάσει της απόφασης της Υπουργού, μαζί με αυτές τις Υπεραγορές έχουν το δικαίωμα να ανοίγουν και να λειτουργούν όλες και όλα τα υπόλοιπα καταστήματα.
Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε πλέον νοοτροπίες του παρελθόντος και δογματικές αντιλήψεις που δεν οδηγούν πουθενά. Αν θέλουμε το γενικό καλό του τόπου, της οικονομίας και των καταναλωτών, εμείς όλοι οι εμπλεκόμενοι στο Λιανικό Εμπόριο θα πρέπει να απαγκιστρωθούμε από αντιλήψεις και φιλοσοφίες που σκοπό έχουν να διασφαλίσει ο κάθε ένας τα συμφέροντα της δικής του επιχείρησης εις βάρος της άλλης με μεθοδεύσεις καιτακτικές που καμία σχέση έχουν με την αγορά και το εμπόριο, όπως είναι η καταφυγή σε κομματικές και πολιτικές δυνάμεις που σε τελική ανάλυση το μόνο που πετυχαίνουν σύμφωνα με την προϊστορία μας και τα δεδομένα τω προηγούμενων χρόνων στην πατρίδα μας, είναι η δημιουργία περιορισμών, προστατευτισμών και διάφορων άλλων στρεβλώσεων, που το κόστος καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής.
