Τρεις νοοτροπίες που αποτρέπουν την Ανάπτυξη

Μετά το Μαρί, την οικονομική κρίση, το κούρεμα, το πάγωμα της αγοράς, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τα ηρωικά ‘Όχι’ και μετά τα δειλά ‘Ναι’, αυτό που ζητούν και συζητούν όλοι είναι η ανάπτυξη.  Αλλά τι είναι πράγματι η ανάπτυξη; Μήπως είναι το ξαναζέσταμα της κτηματαγοράς, τα χιλιάδες μικρά καταστήματα, οι υπερμεγέθεις τράπεζες ή το φυσικό αέριο; Μέχρι να δώσετε τον δικό σας ορισμό για την ανάπτυξη μπορώ να παραθέσω 3 νοοτροπίες ή παράγοντες που την καθυστερούν, την διαστρεβλώνουν ή ακόμα χειρότερα την μειώνουν.

Προστατευτισμός – όπως τα μικρά παιδιά πρέπει να αποκτήσουν αντισώματα από το να προστατεύονται σε κλουβιά, έτσι και οι επιχειρήσεις, οι καταναλωτές και η οικονομία, πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουν να στέκονται στα πόδια τους με τις δικές τους δυνάμεις και μακριά από τον υπερβολικό προστατευτισμό του Κράτους. Ο προστατευτισμός δημιουργεί στρεβλώσεις, ενισχύει τα ολιγοπώλια, πνίγει τον υγιή ανταγωνισμό, δυναμώνει τους πολιτικούς και αδυνατεί τους πολίτες. Κλασσικό παράδειγμα προστατευτισμού στην Κυπριακή Οικονομία είναι η δημόσια υπηρεσία όπου οι καλοί χάνονται στη μετριότητα των πολλών και η παραγωγικότητα είναι ίσα ίσα αρκετή για να μην καταρρεύσει το σύστημα και το κράτος.

Βραχυπρόθεσμες λύσεις – τα παραδείγματα των κακών λύσεων του τώρα σε βάρος μιας καλής λύσης του αύριο είναι άπειρα. Το πιο πολυσυζητημένο θέμα των ημερών με την εκποίηση των ακινήτων είναι ένα παράδειγμα όπου μάλλον θα προτιμήσουμε μια προσωρινή κακή λύση του τώρα σε βάρος μιας πιο σωστής, ρεαλιστικής και δίκαιης λύσης του αύριο. Για παράδειγμα, Αν προστατευτεί (πάση θυσία) η ακίνητη περιουσία  το πιο πιθανόν είναι ότι οι τράπεζες θα έχουν ένα τεράστιο πρόβλημα στα χέρια τους χωρίς να αποκλείετε και ένα δεύτερο κούρεμα. Θα προτιμήσουμε να προστατέψουμε κάποιον που δεν έχει να πληρώσει σήμερα, θα φορτώσουμε το βάρος σε αυτόν που είναι τυπικός αλλά και στις ίδιες τις τράπεζες και την οικονομία, μόνο και μόνο για να έρθουμε μετά από λίγο καιρό να αντιμετωπίσουμε ένα πολύ πιο μεγάλο πρόβλημα.

Λαϊκισμός – ο λαϊκισμός δεν είναι Κυπριακό φρούτο. Το βρίσκουμε σε όλες τις χώρες όπου έχουμε δημοκρατία δηλαδή όπου ο πολιτικός επιζητεί την ψήφο και ο ψηφοφόρος περιμένει αντάλλαγμα. Κλασσικό παράδειγμα του λαϊκισμού είναι να υπερτονίζουμε πιθανές μικρές ατέλειες και να αγνοούμε την καλύτερη γενική εικόνα. Καμία λύση δεν είναι τέλεια για όλους αλλά εξαρτάτε από το αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.

Στο θέμα ανάπτυξη όλοι, μα όλοι, είναι προκατειλημμένοι υπέρ του κλάδου που δραστηριοποιούνται ή από τα συμφέροντα τους. Οι επιχειρηματίες ανάπτυξης γης πιστεύουν ότι ανάπτυξη σημαίνει κτίσιμο, οι μικροκαταστηματάρχες νομίζουν ότι είναι το κλείσιμο των μεγάλων επιχειρήσεων, οι εργαζόμενοι ότι είναι οι αυξήσεις στο μισθό τους και το μειωμένο ωράριο, και πάει λέγοντας. Όλοι έχουν δίκαιο αλλά όχι το αποκλειστικό δίκαιο. Ανάπτυξη σημαίνει η οικονομία, η χώρα, οι καταναλωτές, οι πολίτες, το κράτος να πηγαίνουν μαζί μπροστά. Όταν κάποιοι πηγαίνουν μπροστά και οι υπόλοιποι πάνε πίσω, τότε αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Είναι κανιβαλισμός. Καλή όρεξη.

www.rockstar-business.com