Ο Ποτέ, ο Χούρικαν και οι Ρώσοι καταθέτες

Παίκτης της Ομόνοιας, CEO της Τράπεζας Κύπρου, Ρώσοι καταθέτες, επιχειρηματίες, στελέχη, εργάτες, ανειδίκευτοι και ειδικοί, πλούσιοι και φτωχοί. Κοινός τόπος; Όλοι ξένοι. Κοινό σημείο στον παράλληλο βίο τους στην Κύπρο; Ρατσιστική, μειωτική, εξευτελιστική ή απαξιωτική συμπεριφορά από ντόπιους.

Ο ρατσισμός δεν αποτελεί οπαδικό ζήτημα, ούτε δημιούργημα των γηπέδων, αν και θα πρέπει κάποτε να αποφασίσουμε πως η μαζικότητα του ποδοσφαίρου είναι τέτοια που πρέπει να αφήσει εκτός ρατσιστικές, εθνικιστικές ή άλλες ακραίες συμπεριφορές.

Κουρευτήκαν οι Ρώσοι καταθέτες και ως -ένα μικρό έστω- αντάλλαγμα εξασφάλισαν μετοχές στην Τράπεζα Κύπρου. Σε μια έξαρση εθνικισμού και ρατσισμού ορισμένοι είπαν πως χάθηκε το Κοινό Κυπρίων, η εθνική μας κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Όλα αυτά από άτομα που δήθεν ξέρουν και παρακολουθούν πως η Κύπρος κινείται, εδώ και χρόνια, σε ένα διεθνοποιημένο περιβάλλον και δη αυτό των τραπεζών και των επαγγελματικών υπηρεσιών.

Μήνες αργότερα πάρθηκε η σοφή απόφαση για διορισμό ξένου CEO στην Τράπεζα Κύπρου, του John Hourican, ο οποίος αφού άκουσε τα εξ αμάξης απέδειξε με το σπαθί του πως αν και… ξένος μπορεί να δουλέψει.

Τα ίδια ακούσαμε για Κινέζους επενδυτές στην αγορά ακινήτων, για τις ξένες εταιρείες με βάση τη Λεμεσό που έκαναν δήθεν τη συμπρωτεύουσα δική τους, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος τουρίστες χαρακτηρίζονται «βρώμικοι, ανήθικοι ή κλέφτες» την ώρα μάλιστα που τους παίρνουμε χοντρά για ένα νερό ή ένα καφέ.

Και εκτός αυτών, κάθε τόσο στα γήπεδο μια μερίδα πιτσιρικάδων ή ανεγκέφαλων, οι οποίοι συνεπαρμένοι από την ανωνυμία του όχλου και την έξαψη της κερκίδας κάνουν ρατσιστικές επιθέσεις. Στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν από κανένα κοστουμαρισμένο πολιτικό, επιχειρηματία ή και ρασοφόρο που τα βάζει με καθετί ξένο υπάρχει στην Κύπρο.

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο ρατσισμός είναι βαθιά ριζωμένος σε κάποιους, που σίγουρα δεν αποτελούν πλειοψηφία. Πλειοψηφία όμως αποτελεί ο κόσμος που τάσσεται ενάντια σε τέτοιες συμπεριφορές αλλά δυστυχώς σιωπά.

Πάντα κάποιος ξένος φταίει για ό,τι κακό συμβαίνει. Ο ξένος δάκτυλος στην πολιτική, ξένος επενδυτής ή αγοραστής στα ακίνητα, το στέλεχος από το εξωτερικό που έπιασε δουλειά σε κυπριακή εταιρεία, ο μαύρος παίκτης που παίζει μπάλα στη χώρα. Ο ρατσισμός ούτε δημιουργήθηκε, ούτε μεγάλωσε στα γήπεδα. Οι εν λόγω χώροι αποτελούν έναν  ακόμη τόπο ρατσιστικών συμπεριφορών, ίσως με μεγαλύτερη ευκολία σε σύγκριση με τα σαλόνια, τα πολιτικά γραφεία ή τα κτήρια εταιρειών.

Ας απολογηθούμε όλοι σε όλους τους ξένους που όχι απλώς δεν έβλαψαν αλλά βοήθησαν τον τόπο και ας αναζητήσουμε τις λύσεις στο κεφαλαιώδες ζήτημα του ρατσισμού. Και αυτό θα γίνει πρώτα και κύρια με ψυχραιμία, όχι με φωνές και συμπεριφορές όπως ακριβώς αυτές των ρατσιστών, των μισαλλόδοξων και των στενόμυαλων.