Καλή χρονιά, καλά μυαλά
14:40 - 19 Δεκεμβρίου 2014
Ακόμα μία χρονιά φεύγει. Δύσκολη μεν, καλύτερη του αναμενόμενου δε. Αυτό ίσως να είναι το μόνο θετικό. Απ’ εκεί και πέρα έχουμε πρόβλημα. Από τους πολιτικούς αναμέναμε πως δεν θα άλλαζαν πολύ. Ίδια πρόσωπα, ίδια κομματική νοοτροπία, ίδια συμπεριφορά.
Από τους επιχειρηματίες όμως αναμέναμε περισσότερα. Αναμέναμε να ανοίξουν λίγο το πνεύμα και τον τρόπο λειτουργίας τους. Να ξεφύγουν από τον κλειστό κύκλο της οικογενειακής επιχείρησης στην οποία δεν διορίζονται στελέχη λόγω ικανότητας αλλά γίνεται διάδοχη γιατί «ο μπαμπάς έκτισε την εταιρεία και πρέπει να την αναλάβει το παιδί» σώνει και καλά. Για να μην παρεξηγηθούμε, υπάρχουν και πολλές καλές περιπτώσεις διαδοχής. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να είναι ο κανόνας.
Αναμέναμε ακόμα πως το κλίμα πολέμου ανάμεσα στις επιχειρήσεις θα έμπαινε σε μία περίοδο ανακωχής για το κοινό καλό. Αντίθετα, μάλλον κορυφώθηκε. Ξένος CEO με τον οποίο μιλούσαμε πρόσφατα έκανε αναφορά σε παραδοξότητες. «Πως γίνεται στο συνέδριο Εφοδιαστικής Αλυσίδας να μη πηγαίνουν λιανέμποροι; Πως θα δουν τι έχουν να τους προτείνουν οι προμηθευτές;», διερωτήθηκε Κι έχει δίκαιο. Ο Θάνος Μαύρος, πρόεδρος του ECR Κύπρου όταν ρωτήθηκε πρόσφατα για τα αποτελέσματα της πρωτοβουλίας που στόχο έχει την εξεύρεση βέλτιστων πρακτικών στο εμπόριο, δυσκολεύτηκε να δώσει απαντήσεις.
Το ίδιο ισχύει για όλους τους κλάδους. Σε μερικούς, όπως για παράδειγμα στον τομέα Ανάπτυξης Γης, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα με κακόβουλες παρεμβάσεις και διάδοση φημών για να πληγεί ο ανταγωνισμός.
Και η ιστορία πάει λέγοντας. Δικηγόροι, λογιστές ακόμα δεν κατάλαβαν πως πρέπει να υπάρχει πραγματικός έλεγχος στα μέλη τους με επιβολή πραγματικά αποτρεπτικών ποινών.
Οι ξενοδόχοι ακόμα δεν κατάλαβαν το πραγματικό πρόβλημα του τουρισμού.
Η Κύπρος ενδεχομένως να αποτελεί μία παγκόσμια παραδοξότητα. Τα θεμέλια της οικονομίας είναι στέρεα, ωστόσο, η εξέλιξη του οικοδομήματος έχει στραβώσει περισσότερο από τον πύργο της Πίζας.
Νέα χρονιά λοιπόν, νέα ευκαιρία για αλλαγή. Με τη διαφορά όμως ότι τα περιθώρια στενεύουν. Οι ανταγωνιστές μας ενδυναμώνονται, οι σύμμαχοι μας αποδυναμώνονται, οι πολιτικοί μας τρελαίνονται και οι πολίτες έχουν περισσότερες απαιτήσεις.