Ποιος δεν θέλει το Μνημόνιο;
12:27 - 04 Νοεμβρίου 2014
Tην ώρα που οι τράπεζες αναζητούν διέξοδο από τα αδιέξοδα των μη εξυπηρετούμενων δανείων αλλά και των απαραίτητων χορηγήσεων που σταδιακά πρέπει να απελευθερωθούν, κάποιοι κάνουν λόγο για πρόωρη έξοδο από το Μνημόνιο.
Εξάλλου, την ίδια ακριβώς στιγμή το δημόσιο υποφέρει από τους υψηλούς μισθούς σε συνδυασμό με τη χαμηλή παραγωγικότητα, ενώ ο μεγάλος στόχος της μεταρρύθμισης και της αποδοτικότητας του δημόσιου τομέα είναι ακομη σε πρώιμο στάδιο.
Παράλληλα, υπάρχουν οικονομικοί στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν μέσω της διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων με την κυβέρνηση να εμφανίζεται μάλλον διστακτική έναντι των στόχων που τέθηκαν. Γιατί είναι ένα να πιστεύεις στα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων και είναι άλλο απλώς να συμμορφώνεσαι με τις επιταγές της τρόικας, η οποία σχεδιάζει το κυπριακό πρόγραμμα πρώτα και κύρια βάσει συγκεκριμένων οικονομικών στόχων.
Ας αποφασίσει και η ίδια η πολιτεία και ο ευρύτερος οικονομικός βίος του τόπου τι είναι αυτό που τελικά θέλουμε από το Μνημόνιο. Να καταφέρουμε να πετσοκόψουμε τις βασικές αρχές αναδιάρθρωσης, διόρθωσης των στρεβλώσεων και σταθεροποίησης του μέλλοντος του τόπου ή να εξυπηρετήσουμε πέντε-δέκα αριθμητικές πράξεις για να διώξουμε τάχα την τρόικα ενωρίτερα από ότι υπολογιζόταν.
Μετά το βίαιο κούρεμα καταθέσεων, την αγωνιώδη εκστρατεία αναζήτησης κεφαλαίων, την υψηλή ανεργία και την άγρια ύφεση των προηγούμενων δύο ετών θεωρούμε πως μπορούμε να αντέξουμε ακόμη ένα χρόνο υπό την… ηγεμονία της τρόικας αλλά να κάνουμε και πέντε πράγματα σωστά για αυτόν τον τόπο. Λίγη σοβαρότητα, μεθοδικότητα και προγραμματισμός είναι απαραίτητα σε όλους μας.