Ο αμείλικτος χρόνος και η συνάντησή μας
12:33 - 21 Νοεμβρίου 2014
Μιλήσαμε την Τρίτη. Κλείσαμε ραντεβού για την Παρασκευή κι έγραψα στο ημερολόγιό μου: Συνάντηση στην Cablenet, 9:30 το πρωί.
Ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε. Όπως πάντα με καλή διάθεση, με χιούμορ και με απαράμιλλη διάθεση για καινούργια πράγματα και για νέα της αγοράς. Ενίοτε μιλούσε και για το παζάρι, αλλά όχι συμβατικά, ίσως και λίγο κουτσομπολίστικα. Αλλά αυτό είναι που έδινε το έναυσμα να τα λέμε πολλές φορές για πολλή ώρα στο τηλέφωνο.
Αυτά θα κάναμε και στη συνάντηση που διευθετήσαμε για την Παρασκευή, 21 Νοεμβρίου. Παρόλα αυτά το πρωί αυτό ξημέρωσε με βροχές, άνεμο και κατάμαυρο ουρανό. Μπορεί να ναι τυχαία σύμπτωση, μα φαίνεται πως ο καιρός συμβαδίζει με τη θλίψη μου, το μαράζι των δικών σου και όλων όσοι βρέθηκαν κοντά σου στη δουλειά, για καφέ ή για κουβέντα.
Το χαμόγελό σου, οι ιδέες και το μεράκι σου και βέβαια όσα έκτισες δεν σβήνουν, δεν χάνονται και ποτέ δεν θα ξεχαστούν. Κι αν αυτό το πρωινό ήταν να βρεθούμε, ίσως κάπου αλλού, αλλιώτικα και δίχως τον αμείλικτο χρόνο να βάζει τους δικούς του όρους θα τα πούμε ξανά. Όπως μόνο εγώ και εσύ ξέρουμε. Ίσως με χιούμορ, πάντα με καλή διάθεσή και ίσως για κάτι νέο, όπως συνήθως μας άρεσε να σχολιάζουμε.
Καλό ταξίδι Ανδρέα Μαυρίδη. Για όλα, έστω και λίγα, που ζήσαμε μαζί θα σαι πάντα στη σκέψη μου…