Γιούνκερ: Ένας ευρωπαϊστής ηγέτης παλαιάς κοπής

Για πολλούς Ευρωπαίους ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ είναι ο άνθρωπος που θυμίζει τους παλιούς ευρωπαϊστές ηγέτες. Έχει κάτι από Κολ και Μιτεράν. Άλλωστε σε μια Ένωση εγκλωβισμένη στη γραφειοκρατία και στον θεσμικό «αυτισμό» της, η διάθεση εξωστρέφειας που επιδεικνύει είναι αρκούντως ελπιδοφόρα. Και στο κάτω κάτω δεν είναι Γερμανός…

Για μας τους Έλληνες, ο Γιουνκέρ είναι απλά συμπαθής. Οι περισσότεροι δεν ξέρουμε ακριβώς το λόγο αλλά είναι γενικώς συμπαθής. Ίσως γιατί κάνει τακτικά δηλώσεις υπέρ μας. Έτσι κι αλλιώς η συμπάθεια και η αντιπάθεια μας, για κάποιον, καθορίζεται από τη στάση που κρατάει απέναντι σε μικρόφωνα και κάμερες. Γιατί ως συνήθως ελάχιστα γνωρίζουμε για τη θεσμική λειτουργία των Βρυξελλών και πολύ λιγότερα για τις διαδικασίες ανάδειξης αυτών που θα μας κυβερνήσουν. Κι αυτό εξηγείται εύκολα, αν ανακαλύψουμε τι θέλει το εγχώριο σύστημα εξουσιών να γνωρίζουμε για την Ευρώπη.

Στο «δια ταύτα» λοιπόν. Αυτές τις μέρες εκκρεμεί η έγκριση των 6 τελευταίων επιτρόπων που ακόμα δεν έχουν πάρει την «πράσινη» κάρτα από το Ευρωκοινοβούλιο. Ο Ούγγρος μάλιστα, Τ. Ναβράκσικς (υποψήφιος επίτροπος εκπαίδευσης) απορρίφθηκε ήδη, λόγω παλιών αντιευρωπαϊκών δηλώσεων. Οι υπόλοιποι είναι οι εξής: O Γάλλος Μοσκοβισί (με αμφίβολα ευρωπαϊκά αισθήματα λόγω γαλλικού «σοσιαλισμού» και δηλώσεων του κόμματος του πως δεν θα εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της χώρας του…), ο Ισπανός Κανιέτε (υποψήφιος για το περιβάλλον) εμπλέκεται σε συμφέροντα δύο μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών, η Τσέχα Γιούροβα, εμφανώς ανέτοιμη για ένα τόσο σοβαρό χαρτοφυλάκιο, η Σλοβένα Μπρατούσεκ η οποία επίσης αγνοούσε βασικά στοιχεία για την αγορά ενέργειας. Και η πιο «οξύμωρη» επιλογή είναι αυτή του Βρετανού συντηρητικού λόρδου Χιλ, εκπρoσώπου μιας χώρας που δεν ανήκει στην ευρωζώνη, για να εποπτεύσει την τραπεζική της ενοποίηση..! Αν κάποιος σκεφτεί ότι θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του City θα έχει άδικο..;

Γιατί άραγε ο Γιουνκέρ προτιμά να επιλέγει τέτοια πρόσωπα για τόσο κρίσιμες θέσεις; Γιατί αποδέχεται τις προτάσεις κομματικών υποψηφίων από τα διάφορα εθνοκεντρικά κατεστημένα των μελών (η Σλοβένα αυτοπροτάθηκε κιόλας); Μήπως δεν είναι τόσο φεντεραλιστής όσο φαίνεται;

Είναι σίγουρα πολύ μεγάλη η κουβέντα για τους μηχανισμούς που διακινούν τις σημαντικές θέσεις στις Βρυξέλλες. Κάποτε θα πρέπει όμως να ξεκινήσει ένας μεγάλος διάλογος γι΄αυτό. Για παράδειγμα, θα πρέπει να μας προβληματίσει λίγο περισσότερο η προσποιητή «άγνοια» των Ευρωπαίων και του ίδιου του Γιουνκέρ για το τι συμβαίνει ακριβώς στην Ελλάδα. Γιατί δεν μπορεί να αγκαλιάζεις τον Σαμαρά και να κάνεις ένα σωρό ανεδαφικές δηλώσεις περί «νοικοκυρέματος» της ελληνικής οικονομίας, όταν ξέρεις καλά για τα τεράστια χρέη του κράτους προς ιδιώτες, για τις ανύπαρκτες ιδιωτικοποιήσεις και για τα ταμεία που είναι έτοιμα να εκραγούν.

Είναι σίγουρο ότι κάτι δεν πάει καλά στην Ένωση και στους αξιωματούχους της. Άραγε να είναι οι τραπεζίτες που δεν έχουν πατρίδα, να είναι οι μηχανισμοί μιας ελίτ που αδιαφορεί για την εξυγίανση ή μήπως εξωευρωπαϊκές δυνάμεις που ελέγχουν τις δομές και καθυστερούν «έντεχνα» την ενοποίηση;

Όπως και να ΄χει το πράγμα, το σίγουρο είναι ότι ο πολύς κόσμος αγνοεί παντελώς τις διαδικασίες επιλογής των προσώπων που αποφασίζουν για το μέλλον του. Κάποιοι φροντίζουν μεθοδικά να τον κρατούν ανίδεο μέσα στο εθνοκεντρικό «κλουβί» του, χωρίς να κατανοεί ότι αλλού είναι πια τα κέντρα αποφάσεων.

Κι όσο για τον Γιουνκέρ, αυτό που με φοβίζει πιο πολύ είναι ότι τον ήθελε για πρόεδρο ο Τσίπρας! Από μόνο του δεν προκαλεί μια μικρή ανησυχία;

ΠΗΓΗ: capital.gr