Είναι καλό με την Τρόικα να κτίζεις ξανά

Εδώ και χρόνια άκουγα στο επαγγελματικό μου περιβάλλον πως δεν είναι ο τουρισμός που θα μας πήγαινε μπροστά, αλλά οι υπηρεσίες που παρείχαμε ως επιχειρηματικό κέντρο. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη για την άποψη αυτή. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου τα πράγματα έγιναν ξεκάθαρα.

Η εκτίμηση πως το τουριστικό μας προϊόν είχε μεν τα φόντα, αλλά όχι την αναγκαία ώθηση για να εξελιχτεί, ήταν μια πραγματικότητα. Αντίθετα, ο τομέας των υπηρεσιών γνώρισε άνθιση.                                                                       

Aς πάρουμε για παράδειγμα τη ναυτιλία. Η Κύπρος διαθέτει ένα καταξιωμένο και ποιοτικό νηολόγιο, με αποτέλεσμα να συγκαταλέγεται σήμερα στα μεγαλύτερα και ισχυρότερα κέντρα πλοιοδιαχείρισης στον κόσμο.               

Είναι, επίσης, απαραίτητο να επισημάνουμε πως οι επαγγελματίες του κλάδου των επαγγελματικών μας υπηρεσιών είναι άρτια καταρτισμένοι, πράγμα το οποίο τους επιτρέπει να προσφέρουν υψηλού επιπέδου εξυπηρέτηση.

Το πλήγμα του Μάρτη αναμφισβήτητα μας σάστισε και μας πήρε πολύ πίσω. Είναι ξεκάθαρο, πλέον, όμως θεωρώ πως το κούρεμα δεν μας έβαλε και ταφόπετρα!                  
Οι φορολογίες για εταιρείες, κυπριακές και ξένες, δεν επηρεάστηκαν δραστικά, γεγονός που διατηρεί ακόμη την Κύπρο σε ανταγωνιστική θέση. Είναι, επίσης, αλήθεια πως παραμένουμε πιο ευέλικτοι σε αρκετές διαδικασίες, σε σύγκριση με άλλους προορισμούς, όπως, η Βρετανία. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, το «ευέλικτοι» κι ας περιορίσουμε το «χαλαροί», όπως θα έπρεπε να κάναμε ούτως ή άλλως εδώ και καιρό, ομαλοποιώντας από μόνοι μας διαδικασίες και εξυγιαίνοντας θεσμούς. Βλέποντας, παράλληλα, τα όσα εξελίσσονται τελευταίως στο νησί μας και παρατηρώντας πως το επενδυτικό ενδιαφέρον δεν έχει εκλείψει, αντίθετα παραμένει, τότε μπορούμε να έχουμε την πεποίθηση πως είμαστε σε θέση να προχωρήσουμε και να κάνουμε όσα πρέπει, ώστε να εδραιώσουμε το jurisdiction μας.             

Σε ό,τι αφορά, δε, τους σκεπτικιστές, σίγουρα υπάρχει χώρος και λόγος ύπαρξής τους. Οι φορολογικοί συντελεστές, για παράδειγμα, στους οποίους συχνά αναφέρονται, πάντα προκαλούν ανησυχία. Ας μας κρατούν σε εγρήγορση, για να μην πιαστούμε ξανά τραγικά απροετοίμαστοι.

Είναι γεγονός ότι έχουμε μια χώρα ευλογημένη από πλευράς γεωγραφικής θέσης, κλίματος και ευρύτερου επιπέδου ζωής. Επιπλέον, διαθέτει δομές και προοπτικές για σωστή εξέλιξη. Μετά την μπόρα ελπίζω να έχουμε περισσότερη σοφία και επίγνωση, ώστε να χειριστούμε τα δεδομένα μας καλύτερα σε όλους τους τομείς, για να μη θέσουμε σε αχρησία τα πλεονεκτήματά μας.
Τα καλύτερα θέλουμε και πρέπει να έλθουν, ας πούμε, για τους ημικρατικούς. Για το κομμάτι αυτό του παζλ της μεταπολεμικής «άρχουσας τάξης». Η αρχή της διόρθωσης έγινε. Παρακολουθούμε και περιμένουμε, ενώ σε θέση αναμονής παραμένουμε και για τα άλλα 2/3 της «άρχουσας τάξης», τους δημόσιους και τραπεζικούς, όπου δεν έχουμε ακόμα δει την πλήρη μετάβαση στη νέα εποχή εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού. Αναμένουμε κι άλλες διορθωτικές κινήσεις. Γιατί ενώ το κούρεμα μπορεί να ήταν τραγική και άδικη, μέχρι και εσκεμμένη εξέλιξη για πολλούς, δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ένα πράγμα: Μας έφερε αντιμέτωπους με δαίμονες που το κράτος και η κοινωνία δημιούργησαν, όπως τα κακώς έχοντα και κακώς συντηρούμενα αυτής της «άρχουσας τάξης». Πλαδαρούς, αλλά δεδομένους μισθούς και ωφελήματα, εγγυημένη ανέλιξη, αλαζονική κουλτούρα.

Είναι φανερό πως σε ό,τι αφορά δημόσιο και ημικρατικό τομέα η γενικότερη, ομολογουμένως, αποτυχία του κράτους βάζει άλλα βάρη στη ζυγαριά. Η φιλοσοφία του ότι ένας κρατικός ή ημικρατικός μηχανισμός μπορεί να ανταγωνιστεί με έναν ιδιωτικό δεν εκφράζει ούτε εμένα προσωπικά ούτε και την πλειοψηφία, πιστεύω, του ιδιωτικού τομέα. Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να διαφωνήσει με το ότι το status του ημικρατικού ήταν κι αυτό μια στρέβλωση της κοινωνίας και της αγοράς; Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με το ότι η Cyta ή η ΑΗΚ, αν ήταν ιδιωτικές επιχειρήσεις, θα είχαν διπλάσια ή τριπλάσια κέρδη, λιγότερο προσωπικό, πιο λογικές απολαβές και ευέλικτα ωράρια; Ας μην αναφέρουμε καν τα σκάνδαλα που θα έλειπαν, τον αυξημένο ανταγωνισμό και την πιο σωστά δομημένη αγορά. Είναι καιρός το μοντέλο των ημικρατικών και του ευρύτερου δημόσιου τομέα να εξελιχτεί. Το απαιτεί η φιλελεύθερη αγορά. Προσδοκούμε πως το 2014 θα είναι η χρονιά του εξορθολογισμού.