Οι τράπεζες μπλοκάρουν συναλλαγές ακινήτων

Δέκα μήνες μετά το Eurogroup και το κούρεμα οι τράπεζες ουσιαστικά συνεχίζουν να υπολειτουργούν. Κι αυτό τη στιγμή που κατά ένα μεγάλο μέρος, ειδικά ο τομέας των ακινήτων, αναμένει την επαναδραστηριοποίηση των τραπεζών, ώστε να μπορέσει να ανακάμψει.

Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί τη στιγμή που αυτή είναι η πραγματικότητα και οι τράπεζες πρέπει να έλθουν αρωγοί, ακολουθούν έστω και στις λίγες περιπτώσεις αγοραπωλησίας μεταχειρισμένων ακινήτων, χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, που παρουσιάζονται σήμερα, λόγω της κρίσης, αρνητικές και δυσκολεύουν τη διεκπεραίωση αυτών των πράξεων.
 
Και αυτό συμβαίνει τη στιγμή που οι αγοραστές δε ζητούν δάνεια, αλλά απλές απαλλαγές για τις υποθήκες που είχαν και αφορούν δάνεια τα οποία έχουν ήδη εξοφληθεί.

Σ’ αυτές, λοιπόν, τις περιπτώσεις οι τράπεζες χρονοτριβούν και οδηγούν με τη στάση τους σε ναυάγιο τις πράξεις αγοραπωλησίας.

Οι τράπεζες ενεργούν με αυτό τον τρόπο για τρεις λόγους:

-    Πρώτο, γιατί με τις αναδιοργανώσεις που έγιναν δεν μπήκαν ακόμη σε κανονικούς ρυθμούς λειτουργίας. Επίσης μετά και την εθελοντική φυγή εκατοντάδων υπαλλήλων και με τις ανακατατάξεις νέων προσώπων χωρίς την απαιτούμενη πείρα στα πόστα αυτά, μοιάζουν με καράβι ακυβέρνητο.  

-    Δεύτερο, λόγω της έλλειψης πρωτοβουλίας που διακατέχει σήμερα τους τραπεζικούς υπαλλήλους, η οποία πηγάζει από την ευθυνοφοβία. Σήμερα όλοι μιλούν για τα λάθη των τραπεζιτών και γενικώς η κοινωνία μας τους θεωρεί υπεύθυνους για τη σημερινή κατάντια της οικονομίας μας και ζητά επιτακτικά να τιμωρηθούν.  

-    Τρίτο, οι τράπεζες δεν είναι διατεθειμένες να εξαιρέσουν από υποθήκες ακίνητα που ανήκουν σε επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, οι οποίοι  θεωρούνται προβληματικοί πελάτες, λόγω άλλων μη εξυπηρετούμενων δάνειων που διατηρούν με την ίδια τράπεζα. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται ακόμη και στα μεταχειρισμένα ακίνητα που έχουν ανεγερθεί  σε συγκροτήματα τα οποία έχουν εξοφληθεί αλλά η υποθήκη της τράπεζας υφίσταται γιατί χρησιμοποιήθηκε ως εξασφάλιση για χορήγηση δανείων προς όφελος των αγοραστών.


Το πιο πάνω είναι σίγουρα άδικα για το αγοραστή, γιατί χρησιμοποιείται από την τράπεζα ως μοχλός πίεσης προς τον ντεβέλοπερ, για να εισπράξει οφειλές για δάνεια που δεν έχουν καμία σχέση με το πωλούμενο ακίνητο.   

Μπροστά σε όλα αυτά τα αρνητικά δεδομένα, για να λυθεί το πρόβλημα οι τράπεζες θα πρέπει να καθορίσουν ξεκάθαρη πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα, χωρίς γραφειοκρατίες και άλλα εμπόδια.

Παράλληλα, πρέπει το κράτος να πάρει ριζικές αποφάσεις και να ξεκαθαρίσει το θέμα με τα απαλλαγμένα ή μη ακίνητα.

Αυτό, σίγουρα θα ξεκαθαριστεί οριστικά με την έκδοση των τίτλων ιδιοκτησίας, αλλά μέχρι να γίνει αυτό πρέπει να ληφθούν άλλα μέτρα, για να μπορέσει να προχωρήσει η αγορά.

Για παράδειγμα, να υποχρεώσει τις τράπεζες να εκδώσουν βεβαιώσεις απαλλαγής για τα ακίνητα εκείνα που έχουν ξοφληθεί από τους ιδιοκτήτες τους. Θα μπορούσε επίσης τουλάχιστον να γίνει μεταβίβαση των μεριδίων αυτών στους ιδιοκτήτες.  

Πιστεύουμε ότι αυτό είναι εύκολο να γίνει και θα βοηθήσει τα μέγιστα στη γρήγορη διεκπεραίωση των πράξεων αγοραπωλησίας. Παράλληλα, θα βοηθήσει στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγοραστών, που με τα σημερινά δεδομένα βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.