Άσχετοι δημοσιογράφοι, αισχρή προσέγγιση Γεωργίου

Εκνευρισμός, βαριές κουβέντες, απαντήσεις, πολιτικές αερολογίες και πολλά άλλα λέχθηκαν μετά την αποκάλυψη της επιστολής του Γεωργίου προς τον Διοικητή της Κεντρικής, Πανίκο Δημητριάδη σχετικά με τα ΜΜΕ και τους εργαζόμενους σε αυτά, τους δημοσιογράφους.

Πολλοί (δημοσιογράφοι και μη) χωρίς να το σκεφτούν δεύτερη φορά, δίχως να κάνουν αυτοκριτική και χωρίς να αναλογιστούν το σκοπό αποστολής ενός εσωτερικού εγγράφου της Κεντρικής, άρχισαν έναν πόλεμο δηλώσεων, μεγαλοστομιών και υπεράσπισης των δημοσιογράφων για τα όσα είπε ο Γεωργίου στον Δημητριάδη.

Ο Γεωργίου όμως –μάλλον- δίκαιο έχει στα περισσότερα από αυτά που μετέφερε στον Διοικητή.

Για παράδειγμα έχει δίκαιο όταν αναφέρεται στο χαμηλό επίπεδο δημοσιογράφων που ασχολούνται με τραπεζικά ή ευρύτερα οικονομικά θέματα, όπως επίσης έχει δίκαιο όταν λέει πολύ απλά και γλαφυρά ότι είναι άσχετοι.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν διαβάζουμε, δεν μελετούμε, δεν έχουμε το σωστό υπόβαθρο κάλυψης και ανάλυσης οικονομικών θεμάτων, έχουμε έπαρση, αλαζονεία και δεν δεχόμαστε την κριτική την ώρα μάλιστα που η δουλειά μας είναι να κάνουμε κριτική σε άλλους.
 
Υπάρχουν –ωστόσο- σημεία που καθιστούν την επιστολή Γεωργίου από άστοχη έως αισχρή, αφού υποδεικνύει στον Διοικητή ότι  πρέπει από τους άσχετους και κομματικοποιημένους δημοσιογράφους να στραφεί προς τους εκδότες. Δεν αναφέρεται στην επιστολή Γεωργίου, αλλά υποθέτω πως ο διευθυντής του γραφείου του Διοικητή, αξιολογεί τους εκδότες ακομμάτιστους, ανεξάρτητους και ότι έχουν βαθιά γνώση για την οικονομία και τις τράπεζες.

Μεγάλο ατόπημα.

Παράλληλα, αυτό που καθιστά ακόμη πιο «αποκρουστική» την επιστολή Γεωργίου είναι πως η μοναδική του έγνοια είναι η εικόνα της Κεντρικής και πώς αυτή θα διορθωθεί μέσω πλαγίων οδών. Στα πολλά που πρότεινε ο Γεωργίου στον Δημητριάδη προφανώς δεν σκέφτηκε να προτείνει και την υιοθέτηση κάποιων ενημερωτικών σεμιναρίων τόσο για Κύπριους όσο και για ξένους δημοσιογράφους. Άλλωστε, η κατάσταση την οποία έζησε και ακόμη βιώνει η Κύπρος είναι πρωτόγνωρη, όχι απλώς σε ευρωπαϊκό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Aυτό που κάνει επίσης αισχρή την επιστολή του Γεωργίου είναι ότι σε αυτή προτείνει τρόπους με τους οποίους θα παρακάμψει τη συνήθη μέθοδο ενημέρωσης του Τύπου, μέσω διοχέτευσης πληροφοριών στους εκδότες ή επηρεασμού τους, οι οποίοι στη συνέχεια θα υπαγορεύουν στους δημοσιογράφους με «δημοκρατικές διαδικασίες» τι θα γράφουν.

Άλλωστε, πολλά ΜΜΕ έχουν ιδιαίτερα στενή σχέση με την Κεντρική και ειδικά με τον Πανίκο Δημητριάδη, λειτουργούν ως γραφείο Τύπου της ΚΤΚ και κάποιοι γενικώς δεν χαλούν χατίρια. Γεγονότα που προφανώς ο Γεωργίου «παρέλειψε» να υπενθυμίσει στον Διοικητή. Εξάλλου, στον πόλεμο μετράς εχθρούς αλλά και φίλους ή συμμάχους.

Και για να εξηγούμαστε είναι γνωστά –στο δημοσιογραφικό κόσμο- τα ΜΜΕ που βρίσκονται πάντα με την πλευρά της Κεντρικής Τράπεζας. Αυτά! Και τονίζω ξανά πως ο Γεωργίου έχει -σε μεγάλο βαθμό- δίκαιο για αυτά που έγραψε στον Διοικητή και στο κάτω-κάτω εσωτερική επιστολή έστειλε με τις προσωπικές του απόψεις.