Η διαφθορά ζει. Θα συνεχίσει να βασιλεύει;

Τα τελευταία χρόνια ο λαός έγινε μάρτυρας μιας αλυσίδας πρωτοφανών και αισχρών αποκαλύψεων και καταστάσεων σε πολιτικό επίπεδο που τα βίωσε σαν βίαια διαδοχικά χτυπήματα: ζωές αθώων συμπολιτών μας που χάθηκαν από εγκληματική αμέλεια, καταστροφή του βασικού ηλεκτροπαραγωγού σταθμού, διαπλοκές πολιτικών προσώπων και τραπεζιτών, κατάχρηση εξουσίας, και αποφάσεις αμφιβόλων κινήτρων με καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία, υποσχέσεις που απροκάλυπτα δεν τηρήθηκαν, λόγια χωρίς αντίκρισμα, καμία ανάληψη ευθύνης, καμία τιμωρία, καμία δικαιοσύνη.. Σκάνδαλα και διαφθορά πάντα υπήρχαν φυσικά και κανείς δεν ξαφνιάζεται, απλώς ήταν μαζεμένα αυτή τη φορά.

Οι λάθος χειρισμοί κρίσιμων για την Κύπρο καταστάσεων, η απουσία στρατηγικού σχεδιασμού, η μη αξιοποίηση ευκαιριών, το κλείσιμο των ώτων μπροστά σε προειδοποιητικά μηνύματα κινδύνου και η συνεχόμενη διαφθορά και διαπλοκή ατόμων σε καίριες θέσεις οδήγησαν την Κύπρο σε οικονομική εξαθλίωση . Κι αν κάποτε αυτά συνέβαιναν χωρίς ορατό αντίκτυπο στο λαό, τώρα οι πολίτες βιώνουν άμεσα τις συνέπειες. Συνέπειες εξαθλίωσης, ύβρης και έλλειψης σεβασμού.

Άτομα προκειμένου να σώσουν τον εαυτό τους και την θέση τους που τους παρέχει ισχύ(για ορισμένο διάστημα),ψεύδονται με απόλυτη φυσικότητα και πειστικότητα εις βάρος του λαού ο οποίος καταρρέει και υποφέρει. Ένδειξη ενοχής καμία. Είναι γνωστοί και πρέπει να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν.
Χωρίς προειδοποιήσεις - αλλά αντίθετα και με διαβεβαιώσεις για μια αλύγιστη οικονομία -  ο Κύπριος πολίτης έπεσε απότομα από μια πλασματική ευμάρεια στην ανέχεια, τη στέρηση, την αβεβαιότητα και τον εξευτελισμό. Η πιο παραγωγική γενιά των 30 - 40  στηρίζεται στο κενό χωρίς φτερά για να σωθεί, οι νέοι ξενιτεύονται, οι ηλικιωμένοι προδομένοι αφέθηκαν στο έλεος των παιδιών τους, η ανεργία αυξάνεται σταθερά. Ο περισσότερος κόσμος προσπαθεί πλέον να επιβιώσει.

Τα αλλεπάλληλα χτυπήματα όμως είχαν μια θετική συνέπεια για το λαό που συνιστά παράλληλα ένα βασικό μειονέκτημα για το τους πολιτικούς:  ο λαός άρχισε ελπίζω να ξυπνά από το λήθαργο.  Κοιμισμένες συνειδήσεις αφυπνίζονται και ο λαός απογυμνωμένος απο ενδύματα μιας πλασματικής ευμάρειας αναγκάζεται – βίαια μεν επιτέλους δε – ν’ ανοίξει τα μάτια. Το ‘σχέδιο’ άρχισε να ναυαγεί : όσο ο λαός κοιμόταν με την επίπλαστη σιγουριά μιας εικονικής ευμάρειας, το πεδίο σε πολιτικό επίπεδο ήταν ελεύθερο και χωρίς έλεγχο άρα πρόσφορο για προσωπικές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Τώρα όμως που οι πράξεις  - ή η μη πράξεις - των πολιτικών είχαν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή ζωή των πολιτών, τώρα ο λαός διεκδικεί να δει την πτώση των μασκών, να δει το αληθινό πρόσωπο έστω κι αν αυτό είναι βρώμικο.

Ωραιοποιημένα λόγια και υποσχέσεις ηχούν πια σε ώτα μη ακουόντων, καθώς το μόνο που ζητείται τώρα είναι αλήθεια, (α και λήθη) αυτό που δεν πρέπει να λησμονηθεί και ο λαός αυτή τη φορά δεν είναι πρόθυμος να ξεχάσει γι’ αυτό και ζητά τιμωρία.

Ο δρόμος προς τη δικαίωση δεν είναι άλλος από το δρόμο της παραδειγματικής τιμωρίας των ιθυνόντων. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως για τους λάθος ή καθόλου χειρισμούς της όποιας πολιτικής ηγεσίας ευθύνονται άνθρωποι και όχι συγκυρίες, μονάδες ανθρώπων που απερίσκεπτα έπραξαν με βάση το ατομικό ή μικροκομματικό συμφέρον και έριξαν τον κυπριακό λαό σε μαρασμό.

Εύλογα θα πει κανείς πως η τιμωρία δεν θα αλλάξει την παρούσα κατάσταση όπως επίσης και να υποψιαστεί πως υπάρχει ο κίνδυνος, πάλι, να βρεθούν κάποια εξιλαστήρια θύματα να πληρώσουν για άλλους  - καθώς είναι σχεδόν αφελές να πιστεύει κανείς πως η εκάστοτε κυβέρνηση θα τιμωρήσει όλους και τους πραγματικά υπεύθυνους...  Άρα προς τι η τιμωρία λοιπόν;

Η τιμωρία θα δικαιώσει εν μέρει το αίσθημα αγανάκτησης , θυμού και αδικίας του λαού αλλά θα υπενθυμίσει σε αυτούς που επιθυμούν να ‘υπηρετήσουν’ το λαό και πρέπει να λογοδοτήσουν σε αυτόν πως η κάθε κίνηση, πράξη ή μη πράξη τους εμπεριέχει ένα υψηλό αίσθημα ευθύνης άρα και κινδύνου άρα και πιθανής τιμωρίας σε περίπτωση απερίσκεπτης κίνησης...

Η χώρα μας καταρρέει και βρίσκεται σε τραγική θέση. Αδύνατη, χρεοκοπημένη, ο λαός είναι εξαθλιωμένος, εξαγριωμένος, χρεοκοπημένος και υποτιμημένος, με την τροικα να καραδοκεί και να απαιτεί εκβιαστικά,ο λαός να έχει απαιτήσεις από την νέα κυβέρνηση να υλοποιήσει το αισιόδοξο πρόγραμμα που έχει προεκλογικά υποσχεθεί και να σώσει την πατρίδα μας σύντομα. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Μήπως όμως μιλούμε για θαύμα ;


Mick_karasavvas@hotmail.com