Κάνοντας μια νέα αρχή στη σημερινή ... Πρόκληση

Το όραμα κάθε ανθρώπου είναι να επιτύχει και να ευτυχίσει στη ζωή του. Αν και οι άνθρωποι επιλέγουν διαφορετικά μονοπάτια για την υλοποίηση αυτού του οράματος εντούτοις θα έλεγε κανείς ότι υπήρχε μια κοινή πλατφόρμα ή ένας κοινός τρόπος σκέψης και δράσης που σκιαγραφούσε τη κουλτούρα ή νοοτροπία της κοινωνίας μας:

‘Να μεγαλώσουμε, να μορφωθούμε, να βρούμε μια εργασία, ή να ειδικευτούμε σε μια εργασία δική μας, να επιτύχουμε  ή, να ανελιχθούμε στην ιεραρχική δομή, να κερδίσουμε  χρήματα, να κάνουμε οικογένεια, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας και να διασφαλίσουμε ένα καλό μέλλον για τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας.’

Σε μια ευημερούσα κοινωνία όπως είναι η Κύπρος αυτό το μοντέλο είχε λειτουργήσει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό και θα μπορούσε κάποιος να πει με απόλυτη σιγουριά ότι μέχρι πρόσφατα η Κυπριακή κοινωνία είχε ένα αξιόλογο και μάλιστα αξιοζήλευτο βιοτικό επίπεδο.

Με την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης και με τη πρόβλεψη για μια βαθειά και διαρκείας ύφεση τα πάντα έχουν ανατραπεί για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Μιλούσα λέει κάποιος παλιός γνωστός με τη γυναίκα μου και της έλεγα ότι σε 6 χρόνια που είναι η  ηλικία αφυπηρέτησης μου,  θα είχα περίπου200.000 Ευρώ στο ταμείο προνοίας και με τη σύνταξη γήρατος στα 63 θα μπορούσαμε να ζήσουμε μια άνετη ζωή που θα μου επέτρεπε επίσης να σταματήσω να εργάζομαι από τα 63 αντί στα 65 μου χρόνια. Σήμερα το ταμείο προνοίας δεν είμαι σίγουρος αν μετά το κούρεμα θα έχει μέσα μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, και δεν είμαι σίγουρος αν μέχρι τέλος του χρόνου θα έχω εργασία. Και συνεχίζει:
‘Αρχίσαμε όλοι με ένα όραμα στη ζωή, όμως έχουν όλα ... ανατραπεί με ένα τρόπο που ούτε καν μπόρεσα να φανταστώ ότι ήταν δυνατό  να συμβεί, και όμως....  είναι η σημερινή πραγματικότητα’.

Ποιά είναι όμως η σημερινή πραγματικότητα; Τι έχει προκαλέσει αυτή τη κρίση που έχει ανατρέψει τα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων;  

Θα τολμήσω να δώσω κάποιες απαντήσεις μέσα από μια πολύχρονη γνώση και πείρα από τις επαφές μου τόσο με το κόσμο των επιχειρήσεων, όσο και με τις επαφές μου με αρκετό κόσμο από το ρόλο μου σαν σύμβουλος / εκπαιδευτής και καθοδηγητής καθώς και σαν συνοδοιπόρος και συμπάσχων σε αυτή την εποχή που ζούμε.  
Η κοινή απάντηση στο κόσμο των επιχειρήσεων στο ερώτημα:  ‘Τι εμποδίζει την ομαλή πορεία προς την επίτευξη αυτών των στόχων σας;’ οι ποιο συνήθεις απαντήσεις ήταν:
‘Έλλειψη οργάνωσης, έλλειψη σωστής ηγεσίας, μη αποτελεσματικά συστήματα, οι νοοτροπίες των ανθρώπων, χαμηλοί προϋπολογισμοί, ο κυβερνητικός μηχανισμός και η γραφειοκρατία, έλλειψη συνεργασίας και ομαδικότητας και η λίστα συνεχίζεται’

Είναι ξεκάθαρο το μήνυμα των απαντήσεων: ‘Κάποιος φταίει...’

Μέσα στη λίστα αυτή περιλαμβάνουν σήμερα και την οικονομική κρίση που ταλανίζει το πλανήτη ολόκληρο και η λίστα τώρα περιέχει νέα δεδομένα όπως:
‘Φταίνε οι κυβερνήσεις, φταίνε τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, φταίνε οι διευθυντές, φταίνε τα κόμματα, φταίει ο Πρόεδρος, φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση, φταίει η Γερμανία κτλ’
Αρκετοί έχουν χάσει τις περιουσίες τους, άλλοι την εργασία τους, η ανεργία όχι μόνο δεν φαίνεται να βελτιώνεται αλλά αντιθέτως θα είναι ένα από τα πλέον επίκαιρα θέματα για πολλά χρόνια ακόμη.  Πολλοί έχασαν  τα σπίτια τους και τις επιχειρήσεις τους, και  ο κατάλογος με τις ζημιές ολοένα και αυξάνεται στην σημερινή εποχή. Οι διαδηλώσεις και η ομάδα των αγανακτισμένων αποτελούν το πιο επίκαιρο θέμα σήμερα.  

Όπως στη πρώτη λίστα έτσι και σε αυτή τη νέα λίστα φταίνε ... οι άλλοι, κάποιος φταίει.

Το ερώτημα όμως είναι ποιοι άνθρωποι δημιουργούν αυτές τις λίστες με το ποιος φταίει για τη δική τους κατάντια; Μήπως είναι οι ‘τυχεροί’ σε αυτό το πλανήτη; Μήπως είναι το ευλογημένο 20% των ανθρώπων σε αυτό το πλανήτη που δεν είχε την... ‘τύχη’  να ανήκει στο 80% ή, τα 5 περίπου δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν με πιο λίγα από τα $247 το μήνα; Ενώ το εισόδημα των μισών από αυτούς δηλαδή τα 3 περίπου δισεκατομμύρια ζουν με $27 περίπου μηνιαίως;

Δυστυχώς είναι οι άνθρωποι που ενώ η φύση τους προίκισε με μόρφωση, πλούτο και ανέσεις για μάθηση, εξέλιξη, δημιουργία, και προσφορά  προτίμησαν να αξιοποιήσουν τη μάθηση τους με στόχο τη συνεχή συσσώρευση υλικών αγαθών για τον εαυτό τους και τους κοντινούς τους ανθρώπους. Μια άπληστη προσέγγιση σε μια ζωή που έχει διάρκεια περίπου 650.000 ώρες ως μέσον όρο!!!
Αυτό ήταν και το αποτέλεσμα σε κάθε συνέντευξη σε κάθε συνομιλία που είχα με ανθρώπους. Κάποιος φταίει που δεν λειτουργούν τα πράγματα στη ζωή μας. Και τι πραγματικά φταίει;
Μια λανθασμένη σπορά σε λάθος αξίες που αναπόφευκτα ενεργοποιούσαν λάθος κίνητρα  πίσω από κάθε σκέψη και πράξη ενός ανθρώπου.

Είναι δυνατό να λειτουργούν οι άνθρωποι για το ατομικό τους συμφέρον και να υπάρχει σήμερα συλλογική ευημερία, αφού μόνον ο εαυτός μας και οι δικοί μας στενοί άνθρωποι ήταν το επίκεντρο των σκέψεων και πράξεων μας; Είναι δυνατόν το αίμα που κυκλοφορεί σε ένα ανθρώπινο οργανισμό να συσσωρεύεται μόνο σε κάποια μέρη του σώματος και να μην πάθει έμφραγμα ο οργανισμός; Είναι δυνατόν να ανταγωνίζονται οι άνθρωποι για προσωπικά συμφέροντα είτε σε οικογένειες, είτε σε επιχειρήσεις είτε σε κράτη και να αναμένεται ότι σήμερα θα συμπορευτούν όλοι για ένα καλύτερο αύριο;

Θα ήταν όμως δυνατό, αν οι άνθρωποι έδειχναν ενδιαφέρον, φροντίδα, και αγάπη για την εργασία τους, ήσαν συγκεντρωμένοι να προσφέρουν ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες που και οι ίδιοι θα τα αγόραζαν αν ευρισκόντουσαν από την αντίθετη μεριά της συναλλαγής. Αν εκτελούσαν κάθε συναλλαγή με πάθος, αποφασιστικότητα, υπευθυνότητα,  και με επίκεντρο τι είναι καλό και σωστό για το σύνολο. Θα ήταν δυνατό να υπήρχε μια διαρκής ευημερία, επιτυχία και ευτυχία; Αν η κοινωνία μας ήταν στηριγμένη σε έτσι αξίες θα ήταν ένα σωστό και εποικοδομητικό μονοπάτι για διαρκή επιτυχία και ευτυχία στη ζωή όλων μας;  
Με το προηγούμενο μοντέλο αξιών και έτσι νοοτροπία που οδηγούσαν στην ατομική συσσώρευση, στο ατομικό συμφέρον και .... στους δικούς μας ανθρώπους, ήταν αυτονόητο ότι μια μέρα τα ‘κάστρα’ που κτίσαμε όλα αυτά τα χρόνια στην άμμο θα γκρεμίζονταν

Έχουμε ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως 100% την ευθύνη για τη σημερινή πραγματικότητα που ζούμε. Βιώσαμε ένα απαράβατο νόμο της φύσης που λέει ότι όπως σπέρνεις έτσι θα θερίσεις ή, όπως λέει η κυπριακή παροιμία: όπως στρώνεις έτσι κοιμάσαι.

Και υπάρχει ακόμη ένας νόμος στη φύση που λέει: ‘Ή μαθαίνεις από τα γεγονότα, ή, τα γεγονότα σε αναγκάζουν να μάθεις’
Ποιο είναι το μάθημα; Ή θα δομήσουμε μια κοινωνία στηριγμένη σε σωστές αξίες ή ... τα γεγονότα θα μας αναγκάζουν να μαθαίνουμε σε συνεχή βάση!!!

Τι ζητείται από όλους μας; Πολύ σοφά το εκφράζει και ο Γκάντι:

‘Γίνε ο ίδιος ο κόσμος που θέλεις να δεις γύρω σου’ ή..
.. Κάνε μια Νέα Αρχή στη σημερινή ... Πρόκληση!!!

Ζήσε με σωστές αξίες, το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις για τον ίδιο τον εαυτό σου, την οικογένεια σου, τη κοινωνία, το κράτος και την ανθρωπότητα γενικά. Γιατί ΜΑΖΙ μπορούμε να κτίσουμε ένα καλύτερο κόσμο για εμάς και για αυτούς που θα ακολουθήσουν.