Who loves Cyprus?

Πολλές φορές διερωτήθηκα γιατί κάποιος να θέλει να έρθει για διακοπές στην Κύπρο. Οι θάλασσές μας, με ή χωρίς γαλάζια σημαία, δεν είναι παντού πραγματικά τόσο καλές όσο, τουλάχιστον, διαφημίζονται. Χωρίς αυτό να σημαίνει, βεβαίως, πως δεν έχουμε παραλίες πραγματικά καλές.

Αρκετά ξενοδοχεία μας υστερούν σε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και αισθητική, άλλα σε επίπεδο υπηρεσιών και δεν είναι λίγα εκείνα που χρήζουν ανακαίνισης, γιατί έχουν γεράσει. Χωρίς αυτό να σημαίνει, και πάλι, πως δεν υπάρχουν τα ξενοδοχεία εκείνα που ανταποκρίνονται με επιτυχία ακόμα και στα υψηλότερα στάνταρ.

Αξιοθέατα δεν υπάρχουν, σε σύγκριση με άλλες χώρες, ενώ οι τιμές μας σίγουρα δεν μας δίνουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.           

Ο τουρισμός για την Κύπρο αποδείχθηκε ένα όραμα που κανείς δεν ονειρεύτηκε εδώ και καιρό. Μια φαινομενικά υπέροχη ενσταντανέ φωτογραφία, που αν πατήσεις το «play», θα χάσεις τη μαγεία.

Κι ενώ οι πρώτες ύλες παραμένουν ίδιες και βασικές - ήλιος, θάλασσα, ιδανική γεωγραφική θέση, αυτά που για χρόνια πουλάμε, δηλαδή, ως ατού μας - το δεδομένο είναι, όπως παραδέχονται και πρωταγωνιστές της τουριστικής βιομηχανίας, πως το προσφερόμενο τουριστικό μας προϊόν έχει αφεθεί στο έλεος του χρόνου και έχει γεράσει. Έχει, μάλιστα, γεράσει ακολουθώντας λάθος πορεία, εφόσον αναπτύχθηκε ραγδαία και άτακτα.

«Aκαλαισθησία, ψευδοκουλτούρα, οπτική και ηχητική ρύπανση, έλλειψη καθαριότητας, ταπελορύπανση, φωτορύπανση, κραχτισμός, υπερχρεώσεις και κακή εξυπηρέτηση», σχολιάζει ο Φειδίας Καρής, γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Τουριστικών Επιχειρήσεων στο νέο τεύχος του ΙN Business, χαρακτηρίζουν την κυπριακή τουριστική βιομηχανία. Πολλά αρνητικά που κινδυνεύουν να υπερισχύσουν του ήλιου, της θάλασσας και της γεωγραφικής θέσης.

Πολλά κακά που για χρόνια αφήνουμε στο πλάι να συσσωρεύονται και σαφώς δεν μπορούν να φτιάξουν από μόνα τους.

Ειδικά αυτή την κρίσιμη για την οικονομία του τόπου στιγμή, ο τουρισμός φαντάζει ως μια γερή σανίδα σωτηρίας. Άλλωστε, μετά το κτύπημα του bail in, ο τουρισμός και το brand της Κύπρου ως τουριστικού προορισμού επανέρχονται αναγκαστικά στο προσκήνιο ως αναγκαιότητα.    
           
Οι συζητήσεις γίνονται όλο και πιο έντονες και οι εμπλεκόμενοι καλούνται να δώσουν και να υλοποιήσουν εισηγήσεις και λύσεις, όπως ο εμπλουτισμός με νέες υποδομές και η στόχευση σε εξειδικευμένες μορφές τουρισμού.
Οφείλουμε να δούμε κατάματα τα κακά, τα στραβά και τα λάθη μας.

Να διαμορφώσουμε με λογική και στρατηγικούς σχεδιασμούς το όραμά μας, βάσει των νέων δεδομένων. Οφείλουμε να φτιάξουμε ένα όραμα! Όπως έπρεπε να είχε γίνει εξαρχής. Τότε μόνο θα μπορούμε δικαιωματικά να δηλώνουμε «Love Cyprus» και να μην πρόκειται για άδεια εγωλατρία.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του ΙΝ Βusiness που βρίσκεται στα περίπτερα.