Αν ήμουν ο Χριστόφιας…
11:36 - 21 Μαΐου 2013
Τώρα σοβαρομιλούμε ή τρελαθήκαμε εντελώς;
Να αγοράσει το κράτος αυτοκίνητο 43 χιλιάδων ευρώ στον Χριστόφια, μετά από απόφαση του Υπουργικού, γιατί το «δικαιούται» ως τέως Πρόεδρος;
Και, ναι, σε εισαγωγικά το δικαιούται. Σε πολλά εισαγωγικά, καθώς τους τελευταίους μήνες εγώ, εσύ, όλοι μας καλούμαστε να ξεχάσουμε ό,τι δικαιούμασταν μέχρι σήμερα, να θυσιάσουμε, να αναθεωρήσουμε, να ανατρέψουμε, αν χρειαστεί, τις ζωές μας για χάρη της λιτότητας, γιατί πρέπει να υποστούμε τα κουρέματα, την κρίση και την ανέχεια που με οδύνη παρατηρούμε να εισβάλλει στις ζωές όλο και περισσοτέρων οικογενειών.
Και την ίδια στιγμή το Υπουργικό κάνει δωράκι δεκάδων χιλιάδων ευρώ στον τέως - στον οποιοδήποτε τέως ή νυν δεν το συζητώ - γιατί τάχα το «δικαιούται».
Έλεος, κύριοι, προκαλείτε! Σας ακούμε, σας βλέπουμε και οφείλετε να είστε σοβαροί και - δυστυχώς - δεν είστε, όταν γνωρίζετε πως η κοινωνία την οποία κυβερνάτε δεινοπαθεί, μωρά δεν έχουν ένα ποτήρι γάλα να πιούν κι εσείς προσφέρετε δώρα… αφυπηρέτησης, τιμής ένεκεν, σε τέως ή νυν - καλούς, κακούς δεν το συζητώ - που έχουν να φάνε, να πιούν και να κοιμούνται χορτάτοι κι αυτοί και τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Τέτοιες αποφάσεις είναι τουλάχιστον αψυχολόγητες, εξαιρετικά προκλητικές και διατηρώ την ελπίδα, αμυδρή έστω, πως τόσο η συγκεκριμένη όσο κι άλλες που θα ακολουθήσουν, δεν χωρεί αμφιβολία γι’ αυτό, θα προσκρούσουν στην άρνηση της Βουλής. Αν μας έχει μείνει, δηλαδή, λίγη μπέσα σ’ αυτό τον τόπο, αν μας έμεινε ίχνος ντροπής…
Όσο για μένα, αν ήμουν ο Χριστόφιας, δεν θα δεχόμουν το δώρο του Υπουργικού. «Να ‘στε καλά που εκτιμάτε εμένα και το έργο που επιτέλεσα, αλλά κρατήστε το δώρο σας. Δεν μας παίρνουν οι καιροί, είναι χαλεποί», θα τους έλεγα και θα είχα ήσυχη και τη συνείδησή μου…