Το μέλλον δικό μας (με συνέπειες & προοπτικές)

Το τραγικό με την περίπτωση της Κύπρου και της σημερινής, απίστευτα οδυνηρής κατάστασης, είναι πως ενώ όλα φώναζαν «βοήθεια», κανείς δεν έκανε τίποτα!

Κι ενώ το βουνό των προβλημάτων υψωνόταν πολύ πέραν κάποιων ιδιωτικών επιχειρήσεων - που έχουν τα τελευταία πέντε χρόνια προβεί σε διορθωτικές κινήσεις - καμία σημαντική και ουσιαστική διόρθωση δεν είχε γίνει στην περίπτωση της Κύπρου ως οντότητας.

Tα δεδομένα χιλιοειπωμένα. Όλα εκτυλίχτηκαν μπροστά στα μάτια μας - από το εγκληματικά θανατηφόρο για τις κυπριακές τράπεζες ελληνικό κούρεμα ομολόγων, μέχρι τις υπερδανεισμένες επιχειρήσεις και νοικοκυριά και την παρουσία μας στις θυελλώδεις συνεδρίες του Eurogroup - και καταδεικνύουν ως πρώτο «ένοχο» της οικονομικής μας κατρακύλας ένα τοξικό κοκτέιλ ατολμίας, ανικανότητας και κακής διαχείρισης.

Όσο κι αν μιλάμε, όμως, για πολιτικά παιχνίδια, που παίχτηκαν εις βάρος μας από την «εχθρική» Ευρώπη, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ευθυνόμαστε για αρκετά κακά κι εμείς, ωραίοι ως Κύπριοι!

Δυστυχώς τα λάθη μας, κράτους και λαού, συσσωρεύονται εδώ και χρόνια, το έχουμε ξαναγράψει. Γιατί η απάθεια, η μετριότητα, η διαφθορά και η τυφλή κομματικοποίηση μάς «μεγαλώνουν» γενιές τώρα, καταλήγοντας να έχουμε παράδοση στην απραξία παρά στην πράξη.

Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε για όλα. Γι’ αυτά που αναλογούν στον καθένα από εμάς ως φυσικό αποτέλεσμα της αλόγιστης σπατάλης μας, αλλά και για εκείνα που θα επωμιστούμε από το οδυνηρό πακέτο, με το οποίο, κυρίως, η αργοπορία στη λήψη αποφάσεων μας έχει επιφορτίσει.

Τι πρέπει να γίνει, όμως, από εδώ και πέρα; Πολλά, πάρα πολλά:
Πρώτον, ενώ μετράμε τις πληγές του τραπεζικού μας συστήματος, με απούσα τη μία εκ των δύο μεγαλύτερων κυπριακών τραπεζών, πρέπει να επιμείνουμε στη διάσωση της δεύτερης, η οποία θα αναγκαστεί να δώσει μάχες για να καταστεί από τις «πιο κεφαλαιοποιημένες τράπεζες του κόσμου».

O στόχος αυτός της Κεντρικής Τράπεζας μπορεί να χαρακτηριστεί ως υπερβολικά φιλόδοξος, εφόσον θέλει την Τράπεζα Κύπρου να ξεκινά με core tier 1 18%, ώστε να μπορεί να προσφέρει την αναγκαία στήριξη στην οικονομία και ν’ απορροφήσει ενδεχόμενες μελλοντικές ζημιές από επισφάλειες. Είναι αστείο, ταυτόχρονα, να θεωρούμε πως η Τράπεζα Κύπρου θα επιβιώσει χωρίς δραστική αναδιάρθρωση, όσο οδυνηρό κι αν ακούγεται αυτό.

Δεύτερον, τα συμφωνηθέντα με την Τρόικα μέτρα πρέπει να προχωρήσουν ως έχουν προγραμματιστεί. Πραγματικά, εδώ δεν μιλάμε για θέματα στα οποία χωράνε συμβιβασμοί, ούτε και πρέπει να επιδιώξουμε «χαλαρώσεις» της μιας μέρας, που θα μας στοιχήσουν  αργότερα πολύ περισσότερα. Μπορεί να θέλουμε «να στείλουμε την Τρόικα στον αγύριστο», ωστόσο, τώρα την έχουμε ανάγκη και την ανάγκη αυτή πρέπει να την πληρώσουμε. Μειώσεις σε μισθούς, περιορισμός δαπανών και γενικότερα αναδιάρθρωση στα θεμέλια του κράτους είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία.

Τρίτον, ευτυχώς δεν έχουμε χάσει τα πάντα σε ό,τι αφορά το ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε ως κέντρο χρηματοοικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Ο τραπεζικός τομέας έχει συρρικνωθεί, ωστόσο η χώρα μας μπορεί να το παλέψει προσφέροντας ουσιώδη κίνητρα και λαμβάνοντας μέτρα επανάκτησης της χαμένης εμπιστοσύνης. Έχουμε τη δυνατότητα να διασώσουμε τον τομέα των υπηρεσιών, φτάνει να δράσουμε άμεσα και με πλάνο.

Σε αυτά τα πλαίσια πρέπει εξεταστούν οι περιορισμοί που τέθηκαν και στις ξένες τράπεζες. Η συμβολή τους στην κυπριακή τραπεζική κρίση είναι μηδενική και η τιμωρία τους, στα πλαίσια των γενικών περιορισμών, δεν οδηγεί παρά στην εξάντληση των όποιων αντοχών έχουν ακόμα οι ξένοι επενδυτές και εταιρείες στο νησί και στην επιβάρυνση των εμπορικών τους πράξεων.
Τέταρτον, ο ΚΟΤ πρέπει να κινηθεί τάχιστα και με στοχευμένες εκστρατείες να εξασφαλίσει τη συνεχή ροή τουριστών στο νησί. Η ζημιά που έγινε το τελευταίο διάστημα είναι δεδομένη. Τώρα είναι η ώρα για διορθωτικές κινήσεις, αλλά με πλάνο, στόχο και αποτέλεσμα.

Πέμπτον, πρέπει να καταστρώσουμε ένα σωστό πλάνο εκμετάλλευσης των κυπριακών υδρογονανθράκων. Να γίνουν οι αναγκαίες υποδομές και να δημιουργηθούν ομάδες από ειδικούς και εμπειρογνώμονες, που θα μας εξασφαλίσουν τον πιο σωστό στρατηγικά δρόμο άμεσης εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου.

Τέλος, πρέπει το μάθημα να μας γίνει πάθημα μια κι έξω και να μας κάνει καλύτερους, πιο οργανωμένους και αποφασιστικούς. Οι επιπτώσεις θα είναι για όλους και θα είναι σκληρές. Το μέλλον δεν θα είναι εύκολο. Δυστυχώς, όμως, εμείς, εν μέρει, το έχουμε διαμορφώσει κατ’ αυτό τον τρόπο, άρα θα πρέπει να το βιώσουμε ως τέτοιο.

Εditorial από το ΙΝ Βusiness Aπριλίου