Φ. Φωτιάδης: Να κρατήσουμε την δάδα της ελπίδας αναμμένη
11:50 - 05 Απριλίου 2013
Πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα στον κόσμο μας για τις πραγματικότητες, ενώ ταυτόχρονα να εργασθούμε συλλογικά για την αναπτέρωση του ηθικού μας που είναι εκ των ων ουκ άνευ εάν θέλουμε να κρατήσουμε τη μύτη πάνω από το νερό. Και θα το μπορέσουμε.
Να ξεχάσουμε την ποιότητα της ζωής που συνηθίσαμε να ζούμε τα τελευταία χρόνια. Να ξεκινήσουμε, από τη βάση και χωρίς να παραπονιόμαστε. Ο κάθε ένας μας πρέπει να βάλει το μυαλό του κάτω να δουλέψει, για να εξεύρει νέες ιδέες και έντιμους τρόπους δημιουργίας πρόσθετου εισοδήματος. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να γεμίζει όλο τον χρήσιμο μας χρόνο παραγωγικά για να μη μένει χώρος στο μυαλό μας για τα δυσάρεστα.
Πρέπει να κατανοηθεί από όλους η ανάγκη να συναισθανθούμε την ευθύνη να συνεργασθούμε ειλικρινά με κοινό ώμο και να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια πώς θα μπορέσουμε να αναστηλώσουμε το ταχύτερο το ερειπωθέν κοινωνικό μας οικοδόμημα.
Όλοι πρέπει να φροντίσουμε για την αναπτέρωση του ηθικού ο ένας του άλλου. Μόνο έτσι θα ενισχύσουμε τις αντοχές μας για να ξεπεράσουμε την εποχή των “ισχνών αγελάδων” που μας έχει έλθει ακάθεκτη.
Να κατανοηθεί από όλους μας ότι πρόκειται για κατάσταση που δεν την έχουμε ξαναζήσει. Δεν μοιάζει καν με το τι περάσαμε το 1974. Τότε η πτώση ήταν ομαλότερη, από πολύ χαμηλότερο ύψος. Ο λαός μας απελάμβανε τότε ένα χαμηλότερο επίπεδο ζωής σε σύγκριση με το σημερινό. Η ζωή μας μέχρι χθες, ήταν εκείνη που δικαιολογείτο από ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη κατά κεφαλήν εισόδημα. Και η πτώση είναι ασφαλώς ανώμαλη, πολύ οδυνηρότερη. Θα προκαλέσει σιοκ στην κοινωνία μας. Πρέπει όμως όλοι μας να ξεχάσουμε, για κάποια χρόνια, λίγα ελπίζουμε, αυτά που ξέραμε. Να προετοιμασθούμε ψυχικά και με κάθε τρόπο ότι θα στερηθούμε πράγματα. Ο κάθε οικογενειάρχης ή άτομο, θα χρειαστεί να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει και να επεξεργασθούμε ένα νέο οικογενειακό προϋπολογισμό προσγειωμένο στις σημερινές πραγματικότητες.
Εκτός από την επιλογή εξόδων στα απαραίτητα, πρέπει ν’ αναζητήσουμε, ιδίως οι άνεργοι, και να βρούμε τον κατάλληλο χώρο ίσως σε χωριά όπου να καλλιεργήσουμε και να παράγουμε ορισμένα τρόφιμα, όπως λαχανικά, φρούτα. Ίσως και κότες, αυγά, γάλα κ.α. Όπως ακριβώς επράξαμε και το 1974. Πρέπει το κυπριακό δημιουργικό δαιμόνιο να μπει σε πλήρη λειτουργία. Προπαντός όμως όλα αυτά να γίνονται, χωρίς δυσαρέσκεια, ούτε άγχος για να διατηρήσουμε αδιάπτωτο το ηθικό μας, τη ψυχική μας δύναμη και ενεργητικότητα. Άνθρωπος αγχωμένος και σε κατάπτωση δεν παράγει ωφέλιμο έργο που το χρειαζόμεθα σήμερα επειγόντως από όλους.
Είναι σε τέτοιες περιστάσεις που οφείλουμε, με αναπτερωμένο πάντα το ηθικό μας, να εξαντλήσουμε όλο το απόθεμα των δυνάμεων και δυνατοτήτων μας για επιβίωση με συνεχή σκληρό αγώνα να εξευρίσκουμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις στα προβλήματα μας με συνειδητή πάντα αύξηση της ατομικής παραγωγικότητας. Αυτή υπήρξε για αιώνες η μοίρα μας.
Οι συνθήκες υπαγορεύουν πίστη στον εαυτό μας και απόφαση για θυσίες ως πράξεις ηρωισμού και όχι εξαναγκασμού ή απελπισίας. Μόνο έτσι θα ενισχύσουμε την απαραίτητη, υπό τις περιστάσεις, αντοχή και δημιουργικότητά μας.
Να κρατήσουμε τη δάδα της ελπίδας συνέχεια αναμμένη.
Καθήκον έχει και το κράτος να κάνει το δικό του μέρος στην προσπάθεια προς θεραπεία και επιβίωση.
Ένας από τους άμεσους τρόπους για την οικονομική ανάκαμψη και την απάμβλυνση της μάστιγας της ανεργίας είναι να δοθεί άμεση προτεραιότητα στην ανάπτυξη με την κατάρτιση ενός Εκτάκτου Σχεδίου Ανάπτυξης, την κατάργηση της γραφειοκρατίας και την επίσπευση των αδειοδοτήσεων.
Επίσης προς ενίσχυση των επιχειρήσεων για να επιβιώσουν και κρατήσουν το προσωπικό τους, να μειωθεί αισθητά το επιτόκιο.
Είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρουμε και αυτή τη φορά.
Κουράγιο.
