Τόπος εν ο άνθρωπος

Πριν 2,500 χιλιάδες χρόνια περίπου στην αγορά της Αρχαίας Αθήνας ενώ όλοι οι φιλόσοφοι μιλούσαν για τα άστρα, τη φύση, τα ζώα και τις πέτρες ένας τρελός τους είπε ότι το πιο σημαντικό σε όλα αυτά είναι ο άνθρωπος. Και εκείνη την ημέρα γεννήθηκε η φιλοσοφία ως επιστήμη και από τότε τέθηκαν οι βάσεις που πάτησαν αργότερα όλοι οι υπόλοιποι φιλόσοφοι μέχρι τις μέρες μας.

Η κυπριακή Λαϊκή παράδοση με τη φράση “τόπος εν ο άθρωπος” περικλείει μια ολόκληρη φιλοσοφία που ακράδαντα πιστεύω πρέπει να βασιστεί η τουριστική βιομηχανία της Κύπρου για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του τελικού καταναλωτή, αυτού που στο τέλος θα μας λερώσει τα σεντόνια, θα καταναλώσει την μπύρα μας και θα χρησιμοποιήσει τις τουριστικές μας υπηρεσίες.

Τις τελευταίες μέρες πολυσυζητήθηκαν διάφορα θετικά άρθρα που γράφτηκαν στον ξένο τύπο για την κυπριακή τουριστική βιομηχανία και ειδικά για τις ομορφιές της νήσου. Προσπάθησα να διαβάσω όλα τα δημοσιεύματα ή τα περισσότερα αλλά το αίσθημα που είχα δεν ήταν αίσθημα ικανοποίησης αλλά απογοήτευσης.  

Συζητώντας το με πολλούς συναδέλφους δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί ήμουν απογοητευμένος αφού το άρθρο της guardian για παράδειγμα μιλούσε για τις ομορφιές του Ακάμα. Τους εξήγησα ότι Ακάμες είναι γεμάτος ο κόσμος με κουρκουτάες, φίδια, αρκοτερατσούες, αρκοελιές, κανένα λαό τζει τζαι δά τζαι πεζούνια.  Επίσης παραλίες που γεννούν οι χελώνες χωρίς πλαστικές μπουκάλες τζαι πατιχόφυλλα. Ακάμες εν γεμάτος ο κόσμος αλλά Ινιάτες, Καθητζιώτες, Δρουσιώτες, Νιοχωρίτες, Ακουρταλιώτες (της Πάνω τζαι της Κάτω Ακουρτάλιας), κτλ μόνο στον Ακάμα έχει.

Το άρθρο της guardian φανερά σπονσαρισμένο από μια εταιρία Σουηδού, μόνιμου κάτοικου Κύπρου ο οποίος διατηρεί και καλά κάνει, επιχείρηση ενοικιάσεως ποδηλάτων (mountain bikes) δεν αναφέρει καν τα ονόματα των χωριών του Ακάμα, δεν αναφέρει κανένα καφενείο, κανένα καφετζή, κανένα εστιάτορα, ωσάν ο Ακάμας να ήταν αποκομμένος από την υπόλοιπη Κύπρο. Τόπος εν ο άθρωπος αλλά η Αγγλίδα δημοσιογράφος δεν φταίει. Φαίνεται ότι εμείς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τις νουθεσίες του Σωκράτη και συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι ο τόπος μας είναι ο ομφαλός της γης και συνεχίζουμε να μην καταλαβαίνουμε ότι είμαστε εμείς το σημαντικό της Κύπρου.

Στην πρώτη συνάντηση της Δεξαμενής Πράξης για τον Τουρισμό που έγινε στο ξενοδοχείο Elysium το Σάββατο 13 Απριλίου διαπιστώθηκε η έλλειψη αναφορών για την κυπριακή φιλοξενία. Και αυτό ακριβώς εννοούσαμε, η κυπριακή φιλοξενία δεν είναι τα κρύα πεντάστερα κτίρια μας, αλλά οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα (είτε αυτοί είναι Μολδαβοί ή Κατωπαφίτες). Κυπριακή φιλοξενία δεν είναι τα μονοπάτια μελέτης της φύσης αλλά ο ξεναγός που συνοδεύει τους περπατητές. Κυπριακή φιλοξενία δεν είναι το παραλιακό μέτωπο της Πάφου αλλά οι κράχτες (που θα πρέπει να εξαφανιστούν το συντομότερο) που προσπαθούν να πουλήσουν από εκδρομές στο Blue Lagoon μέχρι διαμερίσματα time share στην Κύπρο ή στην Αίγυπτο.

Η Δεξαμενή πράξης για τον τουρισμό ξεκίνησε από μια χούφτα ανθρώπων που νοιάζονται για τους ανθρώπους και θα συνεχίσει μέχρις ότου καταφέρει και πείσει τους Κύπριους τουριστικούς επιχειρηματίες να επενδύσουν στις ανθρώπινες ιστορίες γιατί στο τέλος της ημέρας τόπος εν ο άθρωπος.