Αγαπάς τον τόπο σου;

Λίγη ώρα μετά που αναδημοσιεύσαμε τις δηλώσεις του γγ του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού περί πίεσης των ευρωπαίων για κούρεμα καταθέσεων, στέλεχος από τον τομέα των υπηρεσιών με ρώτησε αν αγαπώ τον τόπο μου.

Εννοούσε πως δίδοντας προβολή σε μία τέτοια δήλωση, προκαλούσα ζημιά στις τράπεζες και κατ’ επέκταση σε ολόκληρη την οικονομία.
Στην Ευρώπη, εδώ και μήνες τα ξένα Μέσα αναφέρονται στο συγκεκριμένο ενδεχόμενο ως μία από τις πολλές σκέψεις που γίνονται στα πλαίσια της βοήθειας που θα δοθεί στην Κύπρο. Το θέμα έθεσε άτυπα ενώπιον του Eurogroup ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφκανγκ Σόιμπλε σε παλαιότερη συνεδρία. Τις προάλλες ο νέος πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ αν και δέχθηκε πολλές ερωτήσεις για συμμετοχή καταθετών δεν διέψευσε το ενδεχόμενο αλλά περιορίστηκε να πει πως δεν συζητήθηκε τίποτα παραπάνω από το θέμα του ξεπλύματος.

Ευτυχώς ο Όλι Ρεν έλαβε οικειοθελώς το λόγο και καθησύχασε κάπως τους ξένους συναδέλφους των οποίων η έγνοια δεν είναι το «καλό ενός τόπου» αλλά το καλό της δουλειάς τους. Παρά την παρέμβαση Ρεν, όλα τα δημοσιεύματα των ξένων Μέσων επικεντρώθηκαν στο ενδεχόμενο οι καταθέτες να δεχθούν ζημιά στα πλαίσια του πακέτου διάσωσης.

Οι πελάτες μας οι Ρώσοι λοιπόν, δεν χρειάζονται τα κυπριακά Μέσα Ενημέρωσης για να ξέρουν τι θα γίνει. Ούτε καν τα ξένα Μέσα δεν χρειάζονται. Όπως έχουν καταθέσεις και συμφέροντα στην Κύπρο, έχουν και στην Ολλανδία και στο Λουξεμβούργο και στη Γερμανία και παντού. Σίγουρα δεν περιμένουν τον Άντρο Κυπριανού για να ενημερωθούν.

Εδώ μου δημιουργήθηκε το ερώτημα: Τι σημαίνει αγαπάς τον τόπο σου;
Πως καθορίζεται η αγάπη ενός εκάστου για τον τόπο του; Και πολλά άτομα που συμμετείχαν στην ΕΟΚΑ Β΄ είμαι σίγουρος ότι αγαπούσαν τον τόπο τους.
Αν δεν ενημερώνεις τους Κύπριους πολίτες για το τι σκέφτονται οι ξένοι, πολύ περισσότερο όταν το επιβεβαιώνει και ο επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος, δείχνεις την αγάπη σου για τον τόπο;

Αν ένα ωραίο πρωινό, ανακοινωθεί ότι θα επιβληθεί έκτακτη φορολογία για όλες τις καταθέσεις πέραν των 100χιλ. ευρώ, τι άμυνα θα έχει τότε ένας δημοσιογράφος; Ξέρετε, δεν έγραψα τίποτα για το καλό του τόπο του;

Ο τόπος μας, στο τέλος του δρόμου, δεν είναι οι τράπεζες και οι παρεμφερείς υπηρεσίες αλλά οι άνθρωποι που τον ζουν οι οποίοι με όσα πέρασαν μέχρι τώρα και θα περάσουν τα επόμενα χρόνια, πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουν όσο δυνατό περισσότερες πληροφορίες. Και προσωπικά απολογούμαι γιατί πολλές φορές δεν είναι αυτό που γίνεται.

Ο πρόεδρος της Ισλανδίας Όλαφουρ Γκρίμσον είπε πρόσφατα πως οι τράπεζες δεν πρέπει να αντικρίζονται σαν Άγιοι Τόποι και γι’ αυτό αφέθηκαν να χρεοκοπήσουν στη χώρα του.

Στην Κύπρο δεν είναι ανάγκη να κλείσουν οι τράπεζες αλλά ας γίνουν τέτοιες κινήσεις που θα μειώνουν δραστικά και άμεσα τις ανάγκες τους. Όπως είπε και ο Γκρίμσον, δεν γίνεται όταν έχουν επιτυχία να σημειώνουν μεγάλα κέρδη και όταν αποτυγχάνουν να καλείται ο φορολογούμενος (και ο καταθέτης) να πληρώσει τον λογαριασμό.  

Σε άλλο άρθρο, θα πρέπει να μιλήσουμε και για την πελλάρα που μας έδερνε τόσα χρόνια να έχουμε καταθέσεις 100χιλ. και δάνεια 150χιλ. ευρώ αντί να έχουμε 20χιλ. ευρώ κατάθεση και δάνειο 70χιλ. ευρώ (στη χειρότερη περίπτωση).