Tα αίτια των απεργιών στις οικοδομές

Οι οικοδόμοι κατέβηκαν σε απεργίες, οι εργοδότες και ιδίως μεμονωμένοι επιχειρηματίες φωνάζουν για τα ελάχιστα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη και έχουν παγώσει λόγω των κινητοποιήσεων και παράλληλα εργοδοτικές οργανώσεις, συντεχνίες και υπουργείο Εργασίας ψάχνουν διέξοδο από το εργασιακό αδιέξοδο.

Λόγος για όλα όσα τεκταίνονται στον οικοδομικό κλάδο η ανανέωση των συλλογικών συμβάσεων οι οποίες έχουν λήξει από το τέλος του 2010 και από τότε αναζητούνται λύσεις δίχως όμως θετική κατάληξη. Διάλογοι πολλών ημερών μεταξύ συντεχνιών και εργοδοτών αλλά και τρεις συμβιβαστικές προτάσεις από την Υπουργό Εργασίας πετάχτηκαν στα σκουπίδια αφού ποτέ οι δύο πλευρές δεν τα βρήκαν. Μάλιστα ακόμη και σήμερα εργοδότες και συντεχνίες εκτοξεύουν εκατέρωθεν κατηγορίες για μη υποχώρηση από απαιτήσεις που έχουν οι δύο πλευρές.

Αγκάθι το ταμείο προνοίας
Πίσω από τη μεγάλη κόντρα συντεχνιών και εργοδοτών βρίσκεται ένα μεγάλο ζήτημα: το ταμείο προνοίας των οικοδόμων, στο οποίο συνεισφέρουν τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι εργοδότες. Μόνο το 2012 αποχώρησαν από τον οικοδομικό κλάδο πέραν των 5 χιλιάδων εργαζομένων, κάτι που οδήγησε σε αποζημιώσεις του συγκεκριμένου αριθμού ατόμων από το ταμείο. Παράλληλα, η συρρίκνωση του κλάδου αποδυναμώνει περαιτέρω το ταμείο προνοίας, το οποίο πλέον συνθέτει μικρότερος αριθμός υπαλλήλων και αφετέρου καταγράφει εκροές λόγω της αφυπηρέτησης ή της απόλυσης πολλών εργαζομένων από την οικοδομική βιομηχανία.

Πηγές από την αγορά τονίζουν πως αυτός είναι ίσως και ο κυριότερος λόγος που οδήγησε στις απεργιακές κινητοποιήσεις, αφού οι συντεχνίες και κυρίως η ΠΕΟ που είναι και η μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση στον οικοδομικό κλάδο, στοχεύουν σε ενίσχυση του ρόλου τους αλλά και της δύναμης που έχουν στην αγορά.

Την ίδια ώρα η ανανέωση των συλλογικών συμβάσεων παραμένει μετέωρη και ουδείς γνωρίζει πότε και πώς το ζήτημα θα επιλυθεί. Πάντως, το θέμα που προκύπτει ως το κυριότερο από τον διάλογο των δύο πλευρών αφορά τους υπεργολάβους και τις κατηγορίες επαγγελματιών που θα θεωρούνται ως νόμιμοι συνεργάτες των κατασκευαστικών επιχειρήσεων. Η εργοδοτική πλευρά επιδιώκει διεύρυνση των επαγγελματιών που θα συνεργάζεται μαζί τους δίνοντας υπεργολαβίες κάτι που οι συντεχνίες δεν θέλουν αφού οι υπεργολάβοι δεν εντάσσονται στις συλλογικές συμβάσεις. Παρόλα αυτά, τα παιχνίδια εξουσίας και επιρροής στην αγορά μεταξύ συντεχνιών και εργοδοτών είναι που διαδραματίζουν τον σημαντικότερο ρόλο σχετικά με την υπογραφή νέων συλλογικών συμβάσεων. Και αυτό φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολο έργο αφού οι συντεχνίες βλέπουν όλο και περισσότερη από τη δύναμη που κάποτε είχαν να περιορίζεται, αλλά και τους εργοδότες να μην έχουν οικονομικά περιθώρια για παραχωρήσεις.