ΠΑΣΥΔΥ: Ο Θεός να μας φωτίσει!

Αν και δεν είθισται να απαντάμε στα σχόλια των αναγνωστών κάτω από τα άρθρα μας, έκρινα σωστό να δώσω μια απάντηση, όχι γιατί μου το ζήτησαν ορισμένοι, αλλά γιατί νιώθω ότι θα ήταν αγένεια εκ μέρους μου να μην το πράξω.

Αναφέρομαι στο άρθρο ΠΑΣΥΔΥ: Παιδιά ενός αχόρταγου θεού και σε κάποια επιεικώς απαράδεκτα σχόλια που ακολούθησαν.
Είναι λυπηρό, αλλά όπως φαίνεται, πολλοί από όσους σχολίασαν το άρθρο δεν το διάβασαν καν, καθώς αν το διάβαζαν θα διαπίστωναν ότι πουθενά δεν αναφέρθηκα σε ένα συγκεκριμένο κλάδο του δημοσίου, ούτε χρησιμοποίησα κάπου τη λέξη επιδόματα. Σίγουρα, αφορμή για το άρθρο ήταν η μείωση των επιδομάτων, ωστόσο, σε όλο το σχολιασμό μου αναφέρθηκα γενικότερα στο δημόσιο τομέα, που δυστυχώς θα πρέπει να δεχθεί μειώσεις, όπως δέχθηκε και ο ιδιωτικός. Στο θέμα μου αναφέρθηκα σε νοοτροπίες που πρέπει να αλλάξουν.

Σε κανένα δεν αρέσει να βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται και μακάρι η κατάσταση να ήταν αντίστροφη. Μακάρι να αυξανόντουσαν τα ωφελήματα του ιδιωτικού τομέα στο επίπεδο του δημόσιου. Όμως, κάτι τέτοιο δεν θα γίνει ποτέ.
Κακά τα ψέματα. Όλα αυτά τα χρόνια που αναμασάμε την καραμέλα με τα «προπύργια του δημοσίου», που δεν πρέπει να πέσουν, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι βλέπουν τους μισθούς τους να καταποντίζονται (όσοι έχουν εργασία ακόμα).

Αντιλαμβάνομαι ότι πολλά τμήματα που δημοσίου εργάζονται σκληρά και αμείβονται χαμηλά, ενώ από προσωπικά βιώματα, συγκρίνοντας το κυπριακό δημόσιο με το ελληνικό, ανέκαθεν θεωρούσα ότι στην Κύπρο είμαστε σε πολύ καλύτερη μοίρα.

Δυσκολεύομαι, όμως, να καταλάβω γιατί άτομα τα οποία δεν είναι μόνιμα και καλοπληρωμένα θίχτηκαν από το συγκεκριμένο άρθρο, το οποίο αναφέρεται ξεκάθαρα στα πλεονεκτήματα της μονιμότητας και των υψηλών αμοιβών του δημόσιου τομέα. Μήπως ήταν μια οργανωμένη αντίδραση υπό τις οδηγίες συντεχνιακών οργανώσεων;
Ας ανοίξουν τα μάτια τους ορισμένοι και ας αποδεχθούν επιτέλους ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη ρίζα του συστήματος και όχι στους εργαζόμενους. Βρίσκεται στις νοοτροπίες του βολέματος, των κεκτημένων και των πελατειακών σχέσεων που χρόνια τώρα καλλιεργούνται.

Από εκεί και έπειτα, μιας και το θέμα έγινε «προσωπική υπόθεση» για τους νοσηλευτές, θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
1. Nα υπενθυμίσω ότι υπάρχουν και νοσηλευτές του ιδιωτικού τομέα που αφήνουν την οικογένειά τους για να είναι δίπλα σε ασθενείς και ας μην έχουν τα οφέλη που έχουν οι νοσηλευτές του δημοσίου.
2. Σέβομαι ότι οι νοσηλευτές κάνουν ένα πολύ σκληρό επάγγελμα, το οποίο εγώ δεν θα είχα τη δύναμη να επιλέξω, γιατί δεν θα άντεχα να βλέπω τόσο πόνο. Ήταν όμως δική τους επιλογή.
3. Εάν επέλεξαν το επάγγελμα κάτω από συγκεκριμένα δεδομένα, τα οποία σήμερα αλλάζουν, δυστυχώς αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα σε όλα τα επαγγέλματα. Δεν υπάρχουν «κεκτημένα» για κανέναν! Όλοι προσληφθήκαμε με άλλα δεδομένα, τα οποία σήμερα δεν ισχύουν.

Η κριτική είναι πάντα ευπρόσδεκτη και η δημοσιογραφία δεν είναι αλάνθαστη. Το συγκεκριμένο σχόλιο, ωστόσο, κακίζει νοοτροπίες που πρέπει να αλλάξουν, χωρίς να προσβάλλει κανέναν σε προσωπικό επίπεδο.

Πέρα από λίγα σοβαρά σχόλια, τα πλείστα ήταν υβριστικά, χυδαία, προσβλητικά και ορισμένα απειλητικά.
Φυσικά, ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει και όπως του το επιτρέπει το επίπεδό του. Λέω, όμως, «δυστυχώς» γιατί προέρχονται κυρίως από νοσηλευτές, άτομα που θεωρητικά είναι πιο ευαίσθητα και νοιάζονται για το συνάνθρωπό τους.
Η λέξη «απαράδεκτη» νομίζω είναι λίγη για να χαρακτηρίσω τη συμπεριφορά μιας ομάδας ατόμων, που έχουν να κάνουν με τον «άνθρωπο» και στους οποίους μπορεί να βασιστούμε για να μας περιθάλψουν.

Ταυτόχρονα, δέχθηκα λεκτική επίθεση και από μια άλλη ομάδα εργαζομένων. Αυτή των αστυνομικών. Με χυδαία εξύβριση από όργανα της αστυνομίας σε κοινωνικό δίκτυο και απειλές για εξώδικα με την παραμικρή αφορμή. Αστυνομικός, μάλιστα, ανέφερε ότι θα με συλλάβει όπου με βρει!
Αστείο..., σοβαρό..., σίγουρα, πάντως, ανόητο.

Τα όργανα της τάξης, που υπό κανονικές συνθήκες δέχονται καταγγελίες από πολίτες για εξύβριση και απειλές, αποφάσισαν να ποινικοποιήσουν την άποψη μιας δημοσιογράφου και να την τιμωρήσουν με το δικό τους τρόπο.
Το παρακράτος σε όλο του το μεγαλείο!

Ως IN Business θα αποστείλουμε επιστολές στον Αρχηγό της Αστυνομίας, στον υπουργό Δημόσιας Τάξης, στον υπουργό Υγείας και στο Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας, καταγγέλλοντας αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά.