Πυροβολώντας developers
09:07 - 21 Νοεμβρίου 2013
Συμμερίζομαι την άποψη του Θεόδωρου Αριστοδήμου ότι δεν πρέπει να στοχοποιούνται διαρκώς οι επιχειρηματίες και κυρίως οι μεγαλοεπιχειρηματίες ανάπτυξης γης.
Συμμερίζομαι την άποψη ότι αποτέλεσαν την ατμομηχανή ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας τα τελευταία χρόνια συμβάλλοντας ώστε ένα μη βιώσιμο κρατικό μοντέλο να αντέξει πολύ περισσότερα χρόνια απ’ όσα έπρεπε (και κάποιοι να καμαρώνουν ότι παρέδωσαν πλεονασματικό κρατος).
Συμμερίζομαι την άποψη ότι ο τομέας θα αποτελέσει ένα από τους βασικούς παράγοντες για μείωση της ανεργίας.
Από την άλλη, σχεδόν όλοι οι επιχειρηματίες ανάπτυξης γης έκαναν σημαντικά λάθη στηριζόμενοι βέβαια από τις τράπεζες.
Νόμιζαν -κι αυτοί- ότι θα κατακτούσαν τον κόσμο, νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να κοροϊδεύουν τους ξένους επ’ άπειρον. Νόμιζαν πως αν φούσκωναν τις τιμές με διάφορα τεχνάσματα (αφού το Κτηματολόγιο κοιμάται) θα έβγαζαν περισσότερο κέρδος. Μπέρδεψαν το «κτίζω πολλά» με το «πουλώ πολλά».
Η μεγάλη ευθύνη λοιπόν των μεγαλοεπιχειρηματιών δεν είναι τα τεράστια δάνεια που τους έμειναν αμανάτι, αλλά το γεγονός ότι έχασαν το μέτρο. Και μαζί χάθηκε και το τρένο καθιέρωσης της Κύπρου ως ενός κατ’ εξοχήν προορισμού αγοράς παραθεριστικής κατοικίας από high networth individuals.
Δυστυχώς και για τους ίδιους και για την οικονομία, κατάντησαν να κυνηγούν κάτι Κινέζους μικρο-αγοραστές στη ζημιά τους και πληρώνοντας τοκογλυφικές προμήθειες ώστε να μην καταρρεύσουν. Μάλιστα, κάποιοι εκδίδουν και ανακοινώσεις εκφράζοντας τη χαρά τους για μερικές δεκάδες πωλήσεις. Την ίδια ώρα, οι πραγματικοί Κινέζοι επενδυτές πληρώνουν ως και 3εκ. ευρώ για ένα τριάρι. Στη Νέα Υόρκη , στο Λονδίνο, στην Κυανή Ακτή, στο Μόντε Κάρλο.
Αν ισχύει ότι στο τέλος της κρίσης βγαίνουμε πιο δυνατοί, ελπίζω οι επιχειρηματίες ανάπτυξης γης να εξέλθουν και πιο σοφοί. Σίγουρα πάντως, θα είναι λιγότεροι.