Προβληματική για το παζάρι η σωτηρία Ορφανίδη

Η λύση που προτείνει μερίδα πιστωτών της αλυσίδας Ορφανίδη σε συνεννόηση με την ίδια την εταιρεία με μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται να είναι ελλιπής ή έστω προβληματική, όχι ως προς τη βιωσιμότητά της σχετικά με το μοντέλο που προτείνεται αλλά ως προς τις στρεβλώσεις που δημιουργούνται στην αγορά άμα τη εφαρμογή της.

Ουσιαστικά το πλάνο σωτηρίας της εταιρείας προνοεί μεταβίβαση των υπεραγορών στη δικαιοδοσία των προμηθευτών, προκειμένου το όποιο κέρδος προκύπτει να αξιοποιείται για την αποπληρωμή των πιστωτών της αλυσίδας Ορφανίδη (τράπεζες και προμηθευτές).

Μπορεί με το πλάνο που προωθείται να έχει ως στόχο την αποπληρωμή των «αμαρτιών» της αλυσίδας υπεραγορών και να διασφαλίζει εκατοντάδες θέσεις εργασίας, ωστόσο, μια σειρά ερωτημάτων θέτουν εν αμφιβόλω τη σχεδιαζόμενη συμφωνία.

Βασικότερο ερώτημα όλων αφορά στις στρεβλώσεις που πιθανόν να προκύψουν στο παζάρι της Κύπρου, αφού οι προμηθευτές, οι χονδρέμποροι δηλαδή, θα γίνουν ουσιαστικά και λιανέμποροι. Και αφού αυτοί οι προμηθευτές θα θέλουν πάση θυσία οι υπεραγορές Ορφανίδη να καταγράφουν κέρδη θα προσφέρουν στην αλυσίδα χαμηλότερες τιμές σε σχέση με τις ανταγωνιστικές υπεραγορές. Με δυο λόγια η λιανική τιμή πώλησης των προϊόντων θα καθορίζεται από τους προμηθευτές και όχι από τον λιανέμπορα δηλαδή την ίδια την αγορά.

Σε μια τέτοια περίπτωση ποιος θα διασφαλίσει την ομαλότητα στην αγορά; Ποιος θα καθορίσει τις τιμές λιανικής Ορφανίδη και ποιος τις λιανικές τιμές των υπολοίπων υπεραγορών; Και σε περίπτωση που κάποιοι θελήσουν να ακολουθήσουν τον δρόμο τιμών που θα χαράξουν οι προμηθευτές ποιος θα εγγυηθεί τη βιωσιμότητά τους; Το παζάρι έχει αρχή, μέση και τέλος, όταν με κάποιο τρόπο σπάσει η αλυσίδα δημιουργούνται στρεβλώσεις και μάλιστα σοβαρές.

Μήπως τελικά η σωτηρία του Ορφανίδη αποβεί μοιραία για όλους τους υπόλοιπους στο παζάρι;

Αφού τράπεζες και προμηθευτές είναι διατεθειμένοι να σώσουν την εταιρεία, με απώτερο σκοπό βέβαια να αποπληρωθούν, θα πρέπει να εξετάσουν πιο σοβαρά το μοντέλο λειτουργίας των υπεραγορών Ορφανίδη. Η απομάκρυνση του ίδιου του Χρήστου Ορφανίδη αποτελεί ένα βήμα προς τα εμπρός, αφού διαγράφει κάθε σκιά γύρω από αποφάσεις διαχείρισης των οικονομικών δεδομένων της εταιρείας.

Οι πυλώνες στους οποίους πρέπει να στηριχθεί η νέα βάση λειτουργίας θα πρέπει να διασφαλίσουν τις περισσότερες δυνατές θέσεις εργασίας, την ομαλότητα στην υπόλοιπη αγορά και στην βέλτιστη διαχείριση ενός από τους μεγαλύτερους οργανισμούς του τόπου. Προμηθευτές, τράπεζες, προσωπικό και άλλοι συνεργάτες «κρέμμονται» από τη σωτηρία ή μη της εταιρείας. Ας είναι εκ βάθρων και κυρίως σοβαρή η λύση που θα βρεθεί. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα γλιτώσουμε το δεύτερο… μνημόνιο.