Η ελευθεροποίηση του ωραρίου εξοντώνει μικρούς

Την ώρα που η κυπριακή κοινωνία δοκιμάζεται από τη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, με το κράτος να βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη και τα εισοδήματα των εργαζομένων να συρρικνώνονται, επανεμφανίζεται η πρόταση μεγάλου Ομίλου του λιανικού εμπορίου για ελευθεροποίηση του ωραρίου και λειτουργία όλων των καταστημάτων και τις επτά μέρες της εβδομάδας. Ως δόλωμα, για να «τσιμπήσουν» πολιτικοί και άλλοι ενώπιον των οποίων θα τεθεί η πρόταση, προσφέρεται η υποτιθέμενη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με στόχο την αντιμετώπιση του οξύτατου προβλήματος της ανεργίας.

Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτό που προσπαθούν να μας πουν οι μεγάλοι της αγοράς, αλλά και η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων η οποία έσπευσε, δυστυχώς, να στηρίξει τη συγκεκριμένη πρόταση, είναι ότι η κατανάλωση έχει συρρικνωθεί, όχι γιατί πέραν των πενήντα χιλιάδων συμπατριωτών μας βιώνουν το δράμα της ανεργίας, όχι γιατί όλοι σχεδόν οι εργαζόμενοι, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, έχουν δει τα εισοδήματά τους να υποχωρούν σε οριακά επίπεδα, αλλά γιατί όλοι αυτοί… δεν βολεύονται από τα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων.  

Επειδή εμείς τυγχάνει να γνωρίζουμε πολύ καλά τις τακτικές των μεγάλων του λιανικού εμπορίου και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν κάθε φορά που οι συνθήκες ευνοούν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι τυχόν υιοθέτηση της συγκεκριμένης πρότασης:

    Θα αποτελέσει τη χαριστική βολή για τις μικρές και μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου, οι οποίες κατά γενική ομολογία αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της κυπριακής οικονομίας.

    Θα εξαφανίσει όλους τους μικρούς της αγοράς, όπως έγινε πριν από μερικά χρόνια –με τους ίδιους πρωταγωνιστές– σε βάρος των μικρών συνοικιακών μπακάλικων και υπεραγορών.  

    Δεν θα οδηγήσει σε μείωση της ανεργίας αλλά σε αύξηση, αφού οι εργαζόμενοι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα καταρρεύσουν θα οδηγηθούν στην ανεργία και την ίδια στιγμή οι μεγάλοι –αφού κερδίσουν το πολυπόθητο ωράριο– θα αναγκάζουν το υφιστάμενο προσωπικό τους να εργάζεται περισσότερες ώρες και σαββατοκύριακα με την απειλή της απόλυσης, ενώ είναι γνωστή και η προτίμησή τους σε ξένους χαμηλόμισθους υπαλλήλους.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα παθήματα της κρίσης, τα περισσότερα από τα οποία οφείλονται στην έλλειψη μέτρου και στην ασυδοσία των μεγάλων, είτε αυτοί είναι τραπεζίτες είτε μεγαλοεπιχειρηματίες του λιανικού εμπορίου, μας έχουν γίνει μαθήματα και δεν θα περιπέσουμε ως κράτος και ως πολίτες στα ίδια ολέθρια σφάλματα που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Εκτός κι αν επιδίωξη ορισμένων είναι να οδηγηθούμε όλοι στην οικονομική καταστροφή για να αποτελέσουμε, πιο εύκολα, το χαμηλόμισθο προσωπικό των λίγων μεγάλων οι οποίοι θα επιβάλουν στην αγορά ολιγοπωλιακές και μονοπωλιακές λογικές και πρακτικές, σε βάρος τελικά και των καταναλωτών και των εργαζομένων τους.