Συζήτησαν… μη στήριξη της Κύπρου

Από τις φωνές για καθυστέρηση στην υπογραφή μνημονίου, φτάσαμε στις φωνές για συμφωνία σκληρού μνημονίου.

Μπορεί και οι δύο απόψεις να είναι σωστές, ωστόσο πρέπει πρώτα να δούμε τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας και για να ακριβολογούμε, ένα συγκεκριμένο δεδομένο. Η Κύπρος θα χρειαστεί στήριξη που ενδεχομένως να αντιστοιχεί με το 100% του ΑΕΠ της το 2014 ή και περισσότερο αν επαληθευτεί η πρόβλεψη για την ύφεση το 2013 και το 2014 και αν οι ανάγκες των τραπεζών είναι στο ύψος που υπολογίζεται.

Το ύψος του δημόσιου χρέους και κατά πόσο είναι ή δεν είναι βιώσιμο, δεν είναι η ουσία. Η ουσία είναι πως θα δανειστούμε 17δις ευρώ περίπου για μία οικονομία που τα επόμενα χρόνια θα έχει μικρότερο μέγεθος. Η Ισπανία με ΑΕΠ περίπου 1.3τρις ευρώ ζήτησε βοήθεια 49δις ευρώ. Ακόμα και αν ζητήσει και τα 100δις για τα οποία έχει έγκριση και πάλι το ποσοστό του δανεισμού προς το ΑΕΠ θα είναι κάτω από 10%.

Ακόμα και το παράδειγμα της Ιρλανδίας, της οποίας η κρίση προσομοιάζει με τη δική μας είναι αποθαρρυντικό. Η χώρα, με ΑΕΠ 159δις ευρώ συμφώνησε σε ένα πακέτο στήριξης των 85δις ευρώ εκ των οποίων τα 17.5δις συνέβαλε η ίδια από δικούς της πόρους.

Μία άλλη παγκόσμια πρωτιά που διεκδικούμε έχει να κάνει με το ποσό που θα χρειαστούν οι τράπεζες ως προς το ΑΕΠ και το οποίο μπορεί να είναι το ψηλότερο που δόθηκε ποτέ.

Με αυτά τα δεδομένα, ήταν αναμενόμενο να μας θέσουν σκληρούς όρους. Μάλιστα, θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο σκληροί. Ας μην εκπλαγούμε αν σε επίπεδο Eurogroup προστεθούν και άλλοι όροι στο κυπριακό μνημόνιο προτού εγκριθεί το πρόγραμμα στήριξης.

Άλλωστε, στην πρώτη συζήτηση του κυπριακού μνημονίου της Δευτέρας δεν τέθηκε η στήριξη της Κύπρου αλλά μάλλον… η μη στήριξη της.

Τα 17δις που χρειαζόμαστε, δεν είναι ψίχουλα και ούτε θα εγκριθούν του… ντούκου. Η Ρωσία μας έδωσε 2.5δις με το ζόρι και αρνήθηκε να μας δώσει 5δις. Οι Ευρωπαίοι, που δεν είναι ούτε σύντροφοι, σίγουρα θα μας τα δώσουν με μεγαλύτερη δυσκολία.

Καλό θα ήταν λοιπόν, να «κάτσουμε την μάππα κάτω» να αφήσουμε τις μπαρούφες για εκδίωξη της τρόικας, πώληση του οικοπέδου 12, κλείσιμο τραπεζών και να ετοιμαστούμε για μία περίοδο που μπορεί να είναι χειρότερη από εκείνη του 1974. Ενδεχομένως η ανεργία το 2013 να ξεπεράσει αυτήν της περιόδου της εισβολής.

Πλέον, ούτε παλαβούς και ματσωμένους «αραπάδες» έχουμε, ούτε οι μόνοι με θάλασσα και παραλίες είμαστε, ούτε οι μόνοι με παραθαλάσσια ακίνητα, ούτε καλό χρηματοπιστωτικό τομέα έχουμε. Έχουμε μόνο ένα συντελεστή 10%, ο οποίος πλέον ούτε κι αυτός από μόνος του είναι αρκετός και έχουμε και κάποιες προοπτικές για το φυσικό αέριο σε βάθος δεκαετίας.

Ο μόνος δρόμος εδώ που φτάσαμε, είναι ο δύσκολος, ο πολύ δύσκολος…

Και μία απορία: Αυτό το επιτόκιο 2.5% που το ανακαλύψαμε;