Π. Νεοκλέους: Τα επιχειρήματα του Ν. Παπαδόπουλου δεν με πείθουν

Ως νομικός σύμβουλος Κυπριακών τραπεζών στο παρελθόν, πολλάκις παρείχε συμβουλές προς τράπεζες ως προς τα μέτρα που έπρεπε να λάβουν ούτως ώστε να διασφαλίσουν το «λαβείν» τους

Ανοικτή επιστολή προς τον Νικόλα Παπαδόπουλο με αφορμή τις δηλώσεις του για τον τρόπο υπολογισμού των μη εξυπηρετούμενων δανείων απέστειλε ο Παναγιώτης Νεοκλέους, συνεταίρος στην Δικηγορική Εταιρεία Ανδρέας Νεοκλέους & Σια ΔΕΠΕ.

Αναλυτικά η επιστολή:

Άκουσα με πολλή προσοχή τις δηλώσεις του κου Νικόλα Παπαδόπουλου στο Πρωινό Δρομολόγιο του Τρίτου Κρατικού Ραδιοφώνου με τις οποίες άσκησε έντονη κριτική στο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας επειδή άλλαξε τον τρόπο υπολογισμού των μη εξυπηρετουμένων δανείων χωρίς να ζητηθεί κάτι τέτοιο από την τρόικα. Οι δηλώσεις αυτές έγιναν από πολιτικό πρόσωπο (πρόεδρο επιτροπής οικονομικών της βουλής και αναπληρωτή πρόεδρο του τρίτου μεγαλύτερου Κυπριακού κόμματος) που είναι επίσης έγκριτος νομικός. Ως νομικός, και μόνον, αντικρούω των ορθότητα των δηλώσεων αυτών.

Εισηγείται ο κ. Παπαδόπουλος πως το θέμα των εξυπηρετουμένων δανείων δεν έπρεπε να τεθεί ποτέ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, διότι, εν ολίγοις, κάτι τέτοιο «φόρτωσε τις τράπεζες με πρόσθετες προβλέψεις με αποτέλεσμα να μεγιστοποιηθεί η ζημιά που πρέπει πλέον να καλυφθεί» . Με άλλα λόγια έπρεπε δηλαδή να βρούμε τρόπους να αποκρύψουμε την τεράστια αυτή πληγή ελπίζοντας πως έτσι θα «ξεγελάσουμε» την τρόικα και το όλο θέμα θα περνούσε απαρατήρητο.

Το μνημόνιο δεν είναι τίποτα άλλο από μία σύμβαση δανείου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η τρόικα είναι ο δανειστής και το κράτος (διότι περί κρατικής οικονομικής στήριξης ο λόγος) ο δανειζόμενος. Όπως σε κάθε σύμβαση δανείου υπάρχει η διαδικασία του τεχνο-οικονομικού ελέγχου (due diligence) κατά την οποίαν ο δανειστής διορίζει δικηγόρους και λογιστές να προβούν σε έλεγχο της νομικής και οικονομικής υπόστασης του δανειζομένου ως επίσης και της εγκυρότητας των πληροφοριών που παρέχει ο δανειζόμενος στο δανειστή. Στη βάσει του σχετικού ελέγχου συντάσσονται οι συμβάσεις δανείων που περιέχουν, μεταξύ άλλων, και ρήτρες εγγύησης (warranties), αναφορικά με την ορθότητα και εγκυρότητα των παραστάσεων στις οποίες προβαίνει ο δανειζόμενος προς τον δανειστή. Εάν μεταγενέστερα διαφανεί πως οι συγκεκριμένες παραστάσεις και εγγυήσεις ήταν ανακριβείς τότε αυτό από μόνο του καθιστά τη συμφωνία δανείου διάτρητη με αποτέλεσμα ο δανειστής να μπορεί να την καταγγείλει, να προβεί σε τερματισμό, να αξιώσει άμεσα την είσπραξη του δανείου και σε πολλές περιπτώσεις να αξιώσει ακόμη και αποζημιώσεις εναντίον του δανειζόμενου.

Είμαι βέβαιος πως ο κ. Παπαδόπουλος κατά την άσκηση των νομικών του καθηκόντων (και ως νομικός σύμβουλος Κυπριακών τραπεζών στο παρελθόν) πολλάκις παρείχε συμβουλές προς τράπεζες ως προς τα μέτρα που έπρεπε να λάβουν ούτως ώστε να διασφαλίσουν το «λαβείν» τους σε περίπτωση που ο δανειζόμενος αδυνατούσε στο μέλλον να αποπληρώσει το δάνειο του.

Επίσης είμαι βέβαιος πως ο κ Παπαδόπουλος πολλάκις στο παρελθόν συμβούλευσε πελάτες του δανειζόμενους όπως αυστηρώς δώσουν έγκυρες και ακριβείς εγγυήσεις (warranties) , ως αυτές θα περιλαμβάνονταν στις συμβάσεις δανείων και πως ουδέποτε συμβούλευσε πελάτες του να προβούν σε λανθασμένες ή παραπλανητικές πληροφορίες σε σχέση με τέτοιες εγγυήσεις καθότι, εν πάση περιπτώσει, θα ήταν ενάντια του νόμου. Ως εκ τούτου οι δηλώσεις του κου Παπαδόπουλου δε με πείθουν.

Επιπρόσθετα θα ήθελα να αγγίξω ένα ακόμη θέμα. Τα μη εξυπηρετούντα δάνεια είναι μία τεράστια τρύπα η οποία αγγίζει όλους εμάς τους Κύπριους. Είναι η αποκρυστάλλωση της ευμάρειας που αψήφιστα αποδεχθήκαμε στην προσπάθεια μας να αποδείξουμε πως τα ακριβά σπίτια, ακριβά ρούχα, ακριβές τσάντες, ακριβά ταξίδια  καταγράφουν και την κοινωνική ανέλιξη του καθενός. Είναι τα «δανεικά και αγύριστα» του κάθε Κυπριακού νοικοκυριού που τόσο αβίαστα αποδέχθηκε. Δεν είναι ούτε ευθύνη της οποιασδήποτε κυβέρνησης ούτε και βέβαια ευθύνη των τεχνοκρατών που μάχονται να βγάλουν την Κύπρο από τα οικονομικά αδιέξοδα.

Η Ισπανία που τόσο αβίαστα επικαλείσθε κε Παπαδόπουλε θα έπρεπε να ήταν για μας παράδειγμα προς μίμηση όσον αφορά τα βήματα που έλαβε για να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Ειδικά στο θέμα των μη εξυπηρετουμένων δανείων όταν συγκεκριμένα στο πρώτο αίτημα της για στήριξη είχε έτοιμη ακριβή εικόνα όλων των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν τόσο ο δημόσιος της τομέας όσο και ο χρηματοπιστωτικός της τομέας και με κανένα τρόπο δεν προσέγγισε το όλο θέμα ως μία προσπάθεια παραπλάνησης των πιστωτών της. Για αυτό το λόγο χαίρει του απόλυτου σεβασμού τόσο των μελλοντικών δανειστών της όσο και ολόκληρης της Ευρωπαικής οικογένειας. Σε αντίθεση φυσικά με την Ελλάδα όπου και εκεί η προσπάθεια να κρύψουν «τις ακαθαρσίες τους» κάτω από το χαλί με λογιστικά και άλλα τεχνάσματα οδηγεί τώρα τη χώρα σε δεύτερο και τρίτο μνημόνιο με αβάστακτα επαχθείς, εάν όχι ασήκωτους όρους. Το παράδειγμα της Αγγλίας που χρησιμοποιήσατε πραγματικά αδυνατώ να αντιληφθώ τη σχετικότητα του με το όλο θέμα.

Επαναλαμβάνω πως τα επιχειρήματα του κου Παπαδόπουλου δε με πείθουν. Εύχομαι να επικρατήσει η σύνεση και η λογική για να βγει ο τόπος μας από το αδιέξοδο. Οι πομπώδεις και αναληθείς δηλώσεις μόνο κακό κάνουν στο τόπο μας. Καιρός είναι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε οι μόνοι κάτοικοι αυτού του πλανήτη. Αυτοί που εμείς τους καλέσαμε για να μας βοηθήσουν στην ανάγκη μας έχουν και αυτιά και μάτια.