Ένα μαρκαδόρο γρήγορα! Και κόκκινο!

Από τις πολλές κόκκινες γραμμές που τραβήξαμε στις εισηγήσεις της τρόικας θα νομίζουν ότι αντί αντιπροτάσεις, τους στέλνουμε τα καρδιογραφήματα μας.
Δεν μπαίνω στη λογική ποιες εισηγήσεις είναι σωστές και ποιες λάθος αλλά στέκομαι στα πραγματικά δεδομένα που έχουμε μπροστά μας. Δύο μήνες και κάτι για να ετοιμαστούν οι αντιπροτάσεις της κυβέρνησης. Σχεδόν ένα μήνα και ακόμα δεν κλείδωσαν τα κοινά μέτρα με τα κόμματα. Ακόμα δεν ξεκίνησε η διαπραγμάτευση με τρόικα αλλά ευελπιστούμε πως θα ολοκληρωθεί σε μερικές μέρες.

Θέλουμε στις 12 Νοεμβρίου, χωρίς άλλο, να εγκριθεί η στήριξη για να μη κηρύξουμε στάση πληρωμών τις επόμενες μέρες.

Μέσα σε όλα αυτά, οι πληροφορίες λένε πως η τρόικα τράβηξε ήδη τις δικές τις κόκκινες γραμμές, (άλλο καρδιογράφημα) πάνω από τις δικές μας. Συνεργατισμός, χρεόγραφα, κατάργηση ΑΤΑ φαίνεται πως δεν μπαίνουν καν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης από πλευράς τρόικας (αλήθεια γιατί ο ΔΗΣΥ τάσσεται ξαφνικά εναντίον της κοινής εποπτείας;).

Οι αντιπροτάσεις, όπως διαμορφώθηκαν, ουσιαστικά αποτελούν ένα «ευσεβοποθικό» μνημόνιο το οποίο καμία σχέση δεν έχει με το αντίστοιχο της τρόικας ( και πάλι χωρίς να εισέρχομαι στη διαδικασία καλύτερου χειρότερου).

Η όλη κατάσταση θυμίζει λίγο Κυπριακό. Πήγαινε η Κυπριακή πλευρά με στόχο τη λύση και η Τουρκία με στόχο την οριστική διχοτόμηση και για 40 χρόνια δεν έγινε τίποτε. Δεν ξέρω αν η τρόικα θα είναι το ίδιο αδιάλλακτη με την Τουρκία, αλλά το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει η κοινή βάση για συζητήσεις. Ειδικά στο τραπεζικό, όπου θα κριθεί το οικονομικό μέλλον της Κύπρου τόσο σε σχέση με το ύψος της βοήθειας όσο και σε σχέση με το καίριο θέμα των διεθνών εργασιών, το χάσμα είναι τεράστιο.

Σε όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί και το γεγονός ότι η Κύπρος όχι απλώς έχασε το πιο δυνατό της διαπραγματευτικό χαρτί – το δάνειο από τη Ρωσία, αλλά ο «σύμμαχος» άλλαξε στρατόπεδο και θα μας δανείσει μόνο μέσω τρόικας.

Το μόνο δεδομένο είναι πως χρειαζόμαστε χρήματα. Και το κράτος και κυρίως οι τράπεζες έστω κι αν έχουν περισσότερο χρόνο. Καλό θα ήταν να επικεντρωνόμασταν στη διαβούλευση με την τρόικα εδώ και μήνες και όχι στις μεταξύ μας διαβουλεύσεις για να ανακαλύψουμε στο τέλος πως μάταια σπαταλούσαμε ώρες σε Προεδρικό, υπουργείο Οικονομικών και εσωτερικά τηλεφωνήματα.

Αν οι αρχηγοί των κομμάτων θυμούνται απλώς τις «συνδιαλλαγές» που έκαναν τον περασμένο Δεκέμβρη στο Προεδρικό για να καταλήξουν σε μέτρα, να τους θυμίσω πως πλέον δεν είναι μόνοι τους.

ΥΓ: Ως μη οικονομολόγος δεν είμαι σίγουρος για το ποια αναλογία περικοπών προς έσοδα είναι περισσότερο υφεσιακή. Το 4 προς 1 που προτείνει η τρόικα ή το 2 προς 1 (που ήταν 1 προς 1) που προτείνει η κυπριακή πλευρά.