Διαπλοκή και διαφθορά στο πολιτικό σύστημα

Το ζήτημα της Διαπλοκής και της Διαφθοράς σε ένα Κράτος, αποτελεί, ένα σοβαρό θέμα στη σχέση μεταξύ του Πολίτη με της Πολιτείας δηλαδή της  εξουσίας του κράτους και της κυβερνήσεως. Η αξιοπιστία προς την Πολιτεία και το αίσθημα δικαιοσύνης είναι απαραίτητη προϋπόθεση ενός Δημοκρατικού Κράτους.

Και στη μικρή μας Κύπρο, ενώ θεωρητικά υπάρχουν Συνταγματικές πρόνοιες,  όπως η διάκριση των εξουσιών, εντούτοις πρακτικά, ο κάτοχος της πλειοψηφίας στις εκλογές, δηλαδή ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας,  θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος, ότι, κατέχει, αδιαίρετα το σύνολο των εξουσιών, εφόσον διορίζει και ελέγχει τους υπουργούς, και κατ’ επέκταση τον κρατικό μηχανισμό και «εν μέρει» τα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, που ασκούν τη νομοθετική εξουσία του κράτους.
 
Εν συνεχεία, από τη μια πλευρά εχουμε τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές και από την άλλη, τους ψηφοφόρους δηλαδή τους πολίτες, οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους είτε διαπραγματεύονται την ψήφο τους, είτε  παρέχουν οικονομική  βοήθεια στα κόμματα με το αζημίωτο.
 
Βέβαια, για να είμαστε και πραγματιστές το πολιτικό χρήμα,  είναι, ένα απαραίτητο συστατικό του εκδημοκρατισμού, καθώς δίνει διέξοδο στην έκφραση της πολιτικής στήριξης και συμβάλλει στον εκλογικό ανταγωνισμό. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχει επαρκής έλεγχος και επιτήρηση της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων και των προεκλογικών εκστρατειών, το χρήμα μπορεί να γίνει και μέσο προαγωγής ισχυρών συμφερόντων με σκοπό την άσκηση αθέμιτης επιρροής και την «αιχμαλωσία» της διαδικασίας χάραξης πολιτικής.
 
Από τις πιο πάνω σχέσεις,  δημιουργείται ένα κλίμα μιας εξω-θεσμικής λειτουργίας  πολιτικής διαδικασίας,  σε περιβάλλον παρασκηνίου, η οποία «στρώνει» κυριολεκτικά το έδαφος για την καταλυτική ομηρεία του πολιτικού προσωπικού έναντι των κατόχων οικονομικής, κοινωνικής και επικοινωνιακής ισχύος.
 
Εν συνεχεία, με παρόμοιους τρόπους,  επηρεάζεται και το διοικητικό προσωπικό στο επίπεδο της διαφθοράς του δημοσίου χώρου εφόσον το στέλεχος του κρατικού μηχανισμού διακρίνει στη θέση που κατέχει, ολοένα περισσότερο την προσωπική του ευδοκίμηση, με αποτέλεσμα να υποχωρεί υπέρ των συμφερόντων που διακινούνται.
 
Ως εκ των πιο πάνω δημιουργείται εάν θερμοκήπιο «νομοτυπικής» και μη,  διαπλοκής και διαφθοράς, όπου καταλήγει η διαπλοκή και η διαφθορά, να αποτελούν συμφυή στοιχεία του πολιτικού μας συστήματος και ως εκ τούτου δημιουργείται κατά μια έννοια σχετική σαθρότητα του πολιτικού συστήματος και του κρατικού μηχανισμού.
 
Τα πιο πάνω, κατά την άποψη μου, υποδηλώνουν ότι, διατηρώντας το σύστημα, ως έχει, κάθε μέτρο πρόληψης, δεν οδηγεί  στην εξάλειψή των προαναφερμένων, αλλά, πιθανώς, να έχει απλώς επιδιορθωτικό χαρακτήρα.
 
Συνεπώς, κάθε αίτημα καταπολέμησης της διαπλοκής και διαφθοράς τίθεται στην ηθική του βάση και όλως δευτερευόντως πολιτικά. Και η ηθική προσέγγιση της διαφθοράς, είναι ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς που έχουν ως συνισταμένη, αφενός, την παραδοχή ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ηθικό ον (!) και αφετέρου, ότι η τήρηση του ηθικού κανόνα εναπόκειται στην αυτοδέσμευση του υπευθύνου.
Προσεγγίσεις οι οποίες και αυτές έχουν ξεφτήσει…γενικώς!
 
Ως εκ των πιο πάνω, με λύπη και θυμό, αντιλαμβανόμαστε, ότι, υπάρχουν κάποιοι πολιτικΟΙ, οι οποίοι λειτουργούν σαν να πρόκειται, για  «ιδιοκτησιακή» σχέση, η δύναμη της πολιτικής τους εξουσίας. Θα έπρεπε, προφανώς,  να υπάρχουν έλεγχοι και σοβαρές συνέπειες για αποφυγή της λογικής της ιδιοποίησης/οικειοποίησης του δημοσίου χώρου, χρήματος και εξουσίας και της όποιας ενδιάθετης τάσης του πολιτικού προσωπικού να υποκύπτει στη διαφθορά.
 
Τα  όσα ήρθαν στην επιφάνεια, με την ενδεχόμενη εμπλοκή σε σκάνδαλο του πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, δεν ξαφνιάζουν τον λαό, αλλά τον έχουν εξοργίσει διότι προκαλούν συλλογική βλάβη στη Κοινωνία.
Η αξιοπιστία της Πολιτείας δεν τίθεται απλώς σε αμφισβήτηση αλλά αντίθετα η Πολιτεία πρέπει να ψάξει τη χαμένη της αξιοπιστία.
 
Και μην θεωρούμε, ότι η αναγωγή της πολιτικής ευθύνης από πρόβλημα δικαίου (και δικαιοσύνης) σε ζήτημα πολιτικής εναλλαγής στην εξουσία, είναι η λύση,  καθώς είναι σαφές ότι η «εκλογή» συνιστά «επιλογή» διακυβέρνησης για το μέλλον ΚΑΙ όχι απονομή δικαιοσύνης.
 
Προσωπικά, αναμένω άμεσα μέτρα και διαδικασίες ελέγχου από ανεξάρτητους φορείς, ΟΧΙ εμπλεκόμενους σε οποιαδήποτε συμφέροντα. 
Η παραπέρα καθυστέρηση δεν θα είναι απλώς ολιγωρία, αλλά σκληρή αδιαφορία!.

 

*Ειδική Νομικός  Σύμβουλος-Διαμεσολαβητής/Σύμβουλος Αφερεγγυότητας