Η αυξημένη τιμή του πετρελαίου δοκιμάζει τα δημοσιονομικά του Κόλπου

Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου βοηθά ορισμένα αραβικά κράτη του Κόλπου να αποπληρώσουν το χρέος τους, ενώ παρέχει μετρητά σε άλλα για να διαφοροποιήσουν τις οικονομίες τους που εξαρτώνται από το πετρέλαιο, αλλά δοκιμάζει επίσης τις δεσμεύσεις για δημοσιονομική πειθαρχία, καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να προστατεύσουν τους πολίτες από τον πληθωρισμό.

Οι παραγωγοί πετρελαίου του Κόλπου έχουν υποσχεθεί περισσότερη σύνεση αυτή τη φορά, καθώς οι τιμές του αργού έχουν εκτοξευθεί υψηλότερα, επιδιώκοντας να μάθουν από τα διδάγματα προηγούμενων περιόδων αφθονίας που μετατράπηκαν γρήγορα σε εποχές λιτότητας και βαθιά ελλείμματα.

Τα έξι αραβικά κράτη του Κόλπου - Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ, Κατάρ, Μπαχρέιν και Ομάν - βρίσκονται σε καλό δρόμο για δημοσιονομικά πλεονάσματα, μερικά για πρώτη φορά σε μια δεκαετία, με τη βοήθεια των ανοδικών τιμών του πετρελαίου και των ετών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων.

Τώρα, λένε οι αναλυτές, πρέπει να κρατήσουν αυτή τη συντηρητική γραμμή.

"Ο πειρασμός να επιστρέψουμε στις προκυκλικές δαπάνες είναι πραγματικός, ειδικά καθώς οι κρατικές συμβάσεις συνεχίζουν να οδηγούν την οικονομική δραστηριότητα στις μεγαλύτερες οικονομίες, όπως η Σαουδική Αραβία", δήλωσε η Karen Young, ανώτερη συνεργάτης στο Middle East Institute στην Ουάσιγκτον.

Κάποια σημάδια είναι ενθαρρυντικά. Η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και το Μπαχρέιν έχουν περικόψει τις δαπάνες στους τρέχοντες προϋπολογισμούς τους, αν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ και το Ομάν ξοδεύουν περισσότερα. Οι περισσότεροι προϋπολογισμοί καταρτίστηκαν πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, που οδήγησε στην αύξηση του πετρελαίου από κάτω από τα 80 δολάρια το βαρέλι στα τέλη του 2021 σε πάνω από τα 100 δολάρια τώρα.

Οι εκτοξευόμενες τιμές του αργού και άλλες πληθωριστικές πιέσεις έχουν ωθήσει τις κεντρικές τράπεζες σε όλο τον κόσμο να αυξήσουν τα επιτόκια, ιδίως την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Με τα περισσότερα νομίσματα των αραβικών κρατών του Κόλπου να είναι συνδεδεμένα με το δολάριο -εκτός από αυτό του Κουβέιτ, το οποίο συνδέεται με ένα καλάθι νομισμάτων- ακολούθησαν σε μεγάλο βαθμό το παράδειγμά τους.

Αλλά ο πληθωρισμός στο εσωτερικό, ακόμη και αν δεν είναι τόσο υψηλός όσο αλλού, έχει ενθαρρύνει ορισμένους, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, να ενισχύσουν τις κρατικές δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια για να βοηθήσουν τους πολίτες.

«Η προσδοκία είναι ότι ο πληθωρισμός δεν πρόκειται να βγει εκτός ελέγχου, αλλά οι πιέσεις είναι εκεί», δήλωσε ο Ravi Bhatia, διευθυντής και επικεφαλής αναλυτής της S&P Global Ratings. «Δεν νομίζω ότι θα αλλάξει το παιχνίδι στο δημοσιονομικό μέτωπο».

Ο ετήσιος πληθωρισμός στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το μόνο κράτος του Κόλπου χωρίς ανώτατο όριο στις τιμές των καυσίμων οχημάτων, αυξήθηκε στο 3,3% το πρώτο τρίμηνο, το υψηλότερο από τον Αύγουστο του 2018. Οι τιμές της βενζίνης έχουν εκτιναχθεί κατά 60% από τον Φεβρουάριο.

Επιδιώκοντας να αντισταθμίσει τέτοιες πιέσεις τιμών στους πολίτες, το Κουβέιτ, το οποίο αντιμετώπισε κρίση ρευστότητας το 2020, ενέκρινε μια εφάπαξ επιχορήγηση για συνταξιούχους συνολικού ύψους σχεδόν 600 εκατομμυρίων δηναρίων (1,95 δισεκατομμύρια δολάρια). Το Ομάν μείωσε τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας για τα νοικοκυριά.

Όμως, τα κράτη του Κόλπου συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι η μακροπρόθεσμη στροφή του κόσμου από τα ορυκτά καύσιμα θέτει ένα όριο σε αυτή τη γενναιοδωρία που τους παρέχει το πετρέλαιο, δίνοντάς τους ώθηση να ξοδέψουν περισσότερα από τα απροσδόκητα μετρητά τους στη διαφοροποίηση των οικονομιών τους, που εξαρτώνται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ομάν, για παράδειγμα, έχουν περιγράψει σχέδια για την ανάπτυξη της παραγωγής «πράσινου» υδρογόνου, που γίνεται με τη διάσπαση του νερού με χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Τα κρατικά επενδυτικά ταμεία του Κόλπου διαδραματίζουν επίσης ρόλο στη διεύρυνση του ρόλου των ιδιωτικών επιχειρήσεων σε οικονομίες που εδώ και καιρό εξαρτώνται από τις κρατικές δαπάνες.

Η Σαουδική Αραβία, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, η οποία παρουσίασε πλεόνασμα προϋπολογισμού 15,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων το πρώτο τρίμηνο, δήλωσε ότι «αποσυνδέει» τις κρατικές δαπάνες από τις διακυμάνσεις των τιμών του πετρελαίου.

Αυτή η υπόσχεση θα δοκιμαστεί τον Σεπτέμβριο με τη δήλωση προϋπολογισμού του 2023. Το βασίλειο σχεδίασε έναν προϋπολογισμό 955 δισεκατομμυρίων ριάλ (254 δισεκατομμύρια δολάρια) φέτος, από 990 δισεκατομμύρια ριάλ πέρυσι.

Μέρος του αναμενόμενου πλεονάσματος, το πρώτο του βασιλείου σε εννέα χρόνια, αναμένεται να πάει στο Δημόσιο Ταμείο Επενδύσεων (PIF), το κρατικό ταμείο που έχει δηλώσει ότι σχεδιάζει να επενδύσει 1 τρισεκατομμύριο ριάλ στην εγχώρια αγορά έως το 2025.

Τα ΗΑΕ δήλωσαν τον Ιούνιο ότι στόχευαν να αυξήσουν τις δαπάνες τους κατά 1,23 δισεκατομμύρια ντιρχάμ (335 εκατομμύρια δολάρια) το 2022, ή περίπου 2% περισσότερο από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί για το έτος.

Το Ομάν αύξησε τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού κατά 12% σε 12,1 δισεκατομμύρια ριάλ (31,4 δισεκατομμύρια δολάρια) το 2022 σε σύγκριση με το 2021 και αύξησε τον προϋπολογισμό του για αναπτυξιακά έργα κατά 22% σε 1,1 δισεκατομμύρια ριάλ.

Για το Ομάν και το Μπαχρέιν, και τα δύο πολύ λιγότερο προικισμένα με ορυκτά καύσιμα από τους γείτονές τους και τα μόνα κράτη του Αραβικού Κόλπου που έχουν αξιολογηθεί ως «σκουπίδια», τα επιπλέον έσοδα από το πετρέλαιο μπορούν να μετριάσουν την πίεση του χρέους. Εν τω μεταξύ, το ΔΝΤ είπε ότι το επίπεδο του χρέους του Μπαχρέιν προς το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε στο 129% το 2021 από 130% το 2020 και αναμενόταν να φτάσει στο 116% το 2022.

Σε αντίθεση με τους γείτονές του στον Κόλπο, το φυσικό αέριο είναι ο κύριος οικονομικός μοχλός για το Κατάρ, όπου τα σχέδιά του να επεκτείνει την παραγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) μπορεί τώρα να βοηθήσουν την Ευρώπη καθώς προσπαθεί να απογαλακτιστεί από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Το Κουβέιτ, το Κατάρ, το Ομάν και η Σαουδική Αραβία έχουν τους μεγαλύτερους ενεργειακούς τομείς σε σύγκριση με το ΑΕΠ, με αυτή τη σειρά, και μπορεί να δουν τη μεγαλύτερη δημοσιονομική επιδείνωση εάν μια παγκόσμια οικονομική ύφεση αποδυναμώσει την παγκόσμια ζήτηση για καύσιμα.

Αλλά ακόμα κι αν η παγκόσμια οικονομία αποδειχθεί πιο ανθεκτική, η παγκόσμια προσπάθεια για απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα παραμένει μακροπρόθεσμη ανησυχία.