Συμμετοχή και διάλογος ενισχύουν δημοκρατία και αειφορία

Η δέσμευση των κρατών και της Ε.Ε. για πολιτικές αειφορίας ενισχύεται μέσα από τις δημόσιες συζητήσεις και διαβουλεύσεις. Κεντρικό θέμα σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, στο πλαίσιο του Democracy Forum (Φόρουμ για τη Δημοκρατία), αποτέλεσε η δημοκρατία και αειφορία,.

Συμμετέχουσα στη συζήτηση για μία από τις πιο σύγχρονες προκλήσεις ήταν η βουλευτής, Αλεξάνδρα Ατταλίδου, μαζί με πλειάδα εξαίρετων ακαδημαϊκών από Κύπρο και Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, στο πάνελ βρέθηκε η αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, της Σχολής Επιστημών Αγωγής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεωργία Λιαράκου, η Χλόη Βλασοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Picardie Jules Verne, CURAPP/CNRS, ο Αλέξανδρος Γεωργόπουλος, Καθηγητής Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, η Αραβέλλα Ζαχαρίου, Προϊσταμένη Μονάδας Εκπαίδευσης για το Περιβάλλον και την Αειφόρο Ανάπτυξη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Αρχική τοποθέτηση έκανε η κ. Ζαχαρίου, η οποία είπε πως η επίλυση των στόχων αειφορίας είναι «κανένας να μην μείνει πίσω», απαντώντας έτσι στο ερώτημα του συντονιστή, κατά πόσο «μπορεί να σώσει τη δημοκρατία το περιβάλλον». «Να ξαναπιάσουμε τα πράγματα από την αρχή και να δούμε τι έχει πάει λάθος αναφορικά με τη λήψη αποφάσεων, είπε, αφού, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, «αειφορία χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει».

Η βουλευτής Αλεξάνδρα Ατταλίδου ανέφερε πώς πρέπει καταρχάς να αναρωτηθούμε τι κράτος δικαίου έχουμε, αφού είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί. Όπως σημείωσε, μια συμπεριληπτική δημοκρατία που δίνει στους πολίτες της λόγο μπορεί να προστατεύσει το περιβάλλον. Πρόσθεσε ότι στην Ευρώπη αυταρχικοί πολιτικοί κατάφεραν να πάρουν την εξουσία και οι πολιτικές ελίτ με σχέσεις που έχουν με τα πολιτικά κόμματα συχνά περνούν αποφάσεις που καταστρέφουν το περιβάλλον, κάτι που όπως υποστήριξε, παρατηρείται και στην Κύπρο. «Η χώρα μας είναι ουραγός σε θέματα κυκλικής οικονομίας και ανακύκλωσης, αλλά και συμμετοχής πολιτών», πρόσθεσε.

Η Γεωργία Λιαράκου παρατήρησε με τη σειρά της πως το ζήτημα είναι πιο περίπλοκο και ότι η αειφορία μάς δίνει τις βασικές αρχές, όταν όμως πάμε να την εφαρμόσουμε θα κληθούμε να απαντήσουμε σε συγκεκριμένα ερωτήματα που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, τις αξίες που πρέπει να προωθήσουμε. «Υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεωρίες αντικρουόμενες ακόμη και μέσα στο πλαίσιο της αειφορίας», εκτίμησε. «Εδώ έρχεται η δημοκρατία», είπε, «γιατί χρειάζεται να κάνουμε συνεχείς διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις αντικρουόμενες απόψεις, να κτίζουμε συναινέσεις και να κάνουμε συμφωνίες».

Η Χλόη Βλασοπούλου είπε πως η σχέση δημοκρατίας και αειφορίας δεν είναι αυτονόητη, για να εξηγήσει ότι παρατηρούμε μη δημοκρατικά καθεστώτα που έχουν σε προτεραιότητα το περιβάλλον και άλλα, δημοκρατικά, που δεν ακολουθούν περιβαλλοντική δράση. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με την Καθηγήτρια, κτίστηκαν σε κοινωνικές διεκδικήσεις. «Δεν έχουν καταφέρει ακόμη οι δημοκρατίες μας να υπηρετήσουν πραγματικά μη κοινωνικά αιτήματα», ήταν η διαπίστωσή της. Ακολούθως σχολίασε ότι τα περιβαλλοντικά κόμματα δεν κατάφεραν να επικρατήσουν στο πολιτικό στερέωμα με κάποιες εξαιρέσεις και πως, αντίθετα, τα πολιτικά κόμματα απορρόφησαν τις προτάσεις τους και τις αξιοποίησαν.

Ο Αλέξανδρος Γεωργόπουλος επισήμανε το εκπληκτικό, κατά την έκφρασή του, γεγονός ότι πλήρη δημοκρατία απολαμβάνει μόλις το 6% του πλανήτη. «Όλα τα άλλα δημοκρατικά καθεστώτα θεωρούνται άλλης μορφής δημοκρατίες και ακολουθούν τα δικτατορικά, όπου δεν πραγματοποιούνται καν εκλογές. Η απάντηση είναι να διασώσουμε και τα δύο, αειφορία και δημοκρατία», συμπλήρωσε.

Το πάνελ συντόνισε ο Αλέξανδρος Αντωναράς, Αντιπρόεδρος Φοιτητικών Υπηρεσιών, Αναπληρωτής Καθηγητής, της Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.